บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 235

สายตาของไมเคิลเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ฉันควรรอรับศึกหนักใช่ไหม ทำไมนายถึงพูดเช่นนั้น?

“เพราะฉันสัมผัสบางสิ่งที่นายต้องการหรอ?

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…ฉันรู้แล้วนายไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เป็นเวลาหลายปีแล้ว แต่นายก็ยังดื้อรั้น หัวดื้อ และเห็นแก่ตัวเหมือนเดิม!”

ทุกคำที่เขาพูดเต็มไปด้วยความหนาวเหน็บที่ไม่มีที่สิ้นสุด ผู้ชายที่เขามองอยู่มีใบหน้าที่คล้ายกับเขาดวงตาที่มีรูปร่างเหมือนกันทั้ง ยาว แคบ และเย็นชา ทั้งสองคนมีคิ้วและรูม่านตาที่ดูสวยงามคมเข้มราวกับเวลากลางคืน ทั้งคู่…ดูคุ้นเคยกันมาก!

ถึงกระนั้นไมเคิลก็มองชายตรงข้ามเขาราวกับว่าเขาเป็นบาปดั้งเดิม หากคำพูดสามารถทำร้ายร่างกายได้เขาต้องการที่จะฉีก ฌอน สจ๊วต เป็นชิ้น ๆ เพื่อฉีกผิวหนังออก ดึงแขน ขา ควักลูกตา เทตะกั่วใส่หู และตัดลิ้นออก!

ด้วยความประหลาดใจ ฌอนไม่ได้โกรธเคืองกับคำพูดเหล่านั้นเลย เขาแค่ปล่อยให้ไมเคิลดูเท่ "ปากแข็ง? ใช่ หัวแข็ง? ใช่ เห็นแก่ตัว? ใช่"

เขาเม้มริมฝีปากบางลง ขมวดคิ้วอย่างหนัก และตอบโต้ไมเคิลด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความดูถูก “แต่นั่น มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายเลย!”

คำพูดของเขาบ่งบอกบุคลิกของเขามาก ๆ !

เขาไม่เคยยอมรับความพ่ายแพ้ หรือก้มหัวลงเลย เขาดูเหมือนจักรพรรดิที่ดูถูกคนอื่นเสมอ ๆ

แม้ว่าคนที่เขามองอยู่ จะมีคุณสมบัติแบบเดียวกันกับเขาเกือบทุกอย่างก็ตาม!

มือของไมเคิลกำหมัดแน่นอยู่ข้าง ๆ ลำตัวของเขา!

ดวงตาของเขากำลังจะพ่นไฟ เขาหงุดหงิดเขาโกรธ และในท้ายที่สุดเขาเอ่ยขึ้นว่า

“นายจะปฏิบัติกับผู้หญิงแบบนั้นได้อย่างไร? เมื่อเธอรักนาย นายกลับไม่ได้ทะนุถนอมเธอเลยสักนิด นายปฏิบัติกับเธอเหมือนฝุ่น นายจับเธอเข้าคุกโดยไม่สนใจความจริงเลยแม้แต่นิด!

“นายไม่รู้จริง ๆ หรอ?

“นายไม่รู้จริง ๆ หรือ? ว่าสถานที่แบบนั้นสามารถทำลายล้างความเป็นมนุษย์ทั้งหมดของเธอได้?

“นายไม่เห็นจริง ๆ หรอ? เธอก็แค่อยากจะตัดใจจากนาย เจน ดันน์ ในตอนนั้นที่รักนายเหมือนคนโง่ นายมองไม่เห็นจริง ๆ หรอ?

“นายเพิกเฉยต่อความปรารถนาของเธอ และทำให้เธออับอายมากมายนับครั้งไม่ถ้วน ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น แต่เธอก็ยังคงยึดติดกับความภาคภูมิใจของเธอ แต่นาย… แน่นอนนายไม่เคยเคารพความปรารถนาของเธอ! ฉันหมายถึงนายเป็นใคร?

“นายคือ ฌอน สจ๊วต! คำพูดของนายคือกฎหมาย คือทุกอย่าง!

“นายคือปรมาจารย์แห่ง บริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรม! ด้วยคำเพียงคำเดียว ด้วยการตัดสินใจที่ไม่เป็นทางการ นายสามารถทำให้ชีวิตของใครบางคนตกเหวได้อย่างสมบูรณ์!

“ไม่เคยมีใครท้าทายนายมาก่อน แล้วเธอจะทำได้อย่างไร?

“เธอเป็นแค่อดีตนักโทษ ผู้หญิงที่นายไม่เคยเหลียวมองเธอเลยในอดีต ผู้หญิงที่นายเคยจะตัดสินประหารชีวิตเมื่อใดก็ได้ตามที่นายต้องการ!

“เธอคือ- เจน ดันน์!

“เธอจะต่อต้านนายได้อย่างไร?!

“ฮ่า ~!

“นายไม่สามารถหลีกหนีความจริงที่ว่าเธอก้มหัวให้นาย เธอกลัวนาย

“นายทำทุกอย่างที่ทำได้ เพื่อบังคับให้เธอเชื่อฟังนาย

“แต่สุดท้ายแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นหรอ?

“ในที่สุด นายก็ขจัดร่องรอยแห่งความภาคภูมิใจสุดท้ายที่เธอมีได้สำเร็จ

“แต่พระเจ้ายังทรงเมตตาเธอ!

“แม้แต่พระเจ้า ก็ยังไม่สามารถทนดูการกระทำของนายได้อีกต่อไป!

“นั่นคือเหตุผล ที่ในที่สุดเธอก็หนีออกมาได้”

ไมเคิลพูดเร็วขึ้นและเร็วขึ้น การประชดในดวงตาของเขาทวีความรุนแรงขึ้น “ยินดีด้วย ฌอน สจ๊วต นายสามารถขับไล่ผู้หญิงคนเดียวที่รักนายมากกว่าคนอื่น ๆ ในโลก! ยินดีด้วย ขอแสดงความยินดีด้วยนะ~ เตือนให้ฉันมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้นายสักวันหนึ่งด้วยละกันนะ”

การถากถางในน้ำเสียงของเขา ไม่สามารถปิดบังได้ แม้ว่าเขาจะพยายามแล้วก็ตามแต่

เรย์ไม่ได้ตั้งใจที่จะยุ่งในเรื่องนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาพิงกำแพงอย่างเงียบ ๆ ในมุมที่ซ่อนอยู่ของล็อบบี้ โดยมองดูทุกอย่างคลี่คลาย - นี่คือปัญหาของฌอน สิ่งที่เขาทำได้คือช่วยฌอนตามหาผู้หญิงที่อยู่ในใจของเขา ส่วนที่เหลือมันจะดีที่สุดถ้าเขาไม่เข้าไปยุ่งกับมัน

แม้ว่าตอนนี้เรย์ไม่ได้ผ่อนคลายอีกต่อไป กล้ามเนื้อทั้งหมดของเขาตึงและดวงตาที่สวยงามของเพลย์บอยหนุ่มของเขามีประกายเยือกเย็นที่หายาก เขาก้าวไปข้างหน้าพร้อมกันเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว จนโจโจ้แทบมองไม่เห็นเงาแวบผ่านตัวเธอ เมื่อเธอกระพริบตาร่างนั้นก็ยืนอยู่ข้างหลังคุณชายสจ๊วตคนนั้นแล้ว

เรย์รีบวิ่งออกไป และวางมือของเขาไว้รอบแขนของเพื่อนอย่างระมัดระวัง

หลังจากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน ดวงตาที่สวยงามของเขาจ้องไปที่เคิลด้วยความเยือกเย็น

“ดูเหมือนว่าเราตกหลุมพรางของนายในทันที คุณชายลูเธอร์ ทำได้ดีหนิ ฉันถือว่านี่เป็นบทเรียนที่ได้เรียนรู้”

การโจมตีทางจิตใจไม่สามารถปิดกั้นหรือป้องกันได้ ลูกศรของเขาพุ่งเข้าใส่ฌอนในหัวใจ!

หากเป็นครั้งอื่นฌอนคงจะแข็งแกร่งเกินไปที่จะล้มลง หลังจากการโจมตีด้วยวาจาที่ยั่วยุอย่างเห็นได้ชัดของไมเคิล

อย่างไรก็ตาม ... เรย์มองชายตรงหน้าเขาอย่างระมัดระวัง และกระพริบตาด้วยความกังวล ... ฌอนไม่ได้พักผ่อนมานานแล้ว ในช่วงสามปีที่ผ่านมาเขาเปลี่ยนไปเป็นคนบ้างาน ทำงานเต็มที่ภายในสามวันทุก ๆ สัปดาห์ แต่ฌอนไม่เคยหยุดทำแบบนั้นเลยตลอดสามปี…ทั้งหมดนี้ก็เพื่อที่เขาจะสามารถใช้เวลาอีกสี่วันที่เขาจะมีอิสระในทุก ๆ สัปดาห์เพื่อวิ่งไปรอบ ๆ ทุกที่โดยมองหาร่องรอยที่แทบจะไม่มีเหลือเพื่อตามหาเจน

เขาไม่ได้นอนเป็นเวลาหลายวัน หลังจากมาถึงเมืองโบราณต้าหลี่ด้วย

ในที่สุดเขาก็ได้พบกับคน ๆ นั้น ที่เขาเฝ้ามองหามาตลอดสามปีเต็ม ๆ แต่ผู้หญิงที่ยึดครองทุกความคิดของเขามาตลอดสามปี กำลังอยู่กับผู้ชายอีกคนต่อหน้าต่อตาเขา ... และที่แย่ลงไปอีกคือ ผู้ชายคนนั้นคือ ไมเคิล ลูเธอร์!

แม้แต่คนที่ถูกปลุกเสกออกมาจากเหล็ก ก็คงไม่สามารถต้านทานสิ่งเหล่านี้ได้ทั้งหมด!

เรย์หรี่ตาไปที่ไมเคิลที่ยืนอยู่ตรงข้ามเขา…ชายคนนี้กล้าหาญและสดใส จิตใจของเขาทำงานในรูปแบบที่ซับซ้อน เป็นไปได้ไหม ที่เขารู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นมาตลอดเวลา?!

เรย์ยังคงพยุงฌอนขึ้น แต่คนตรงหน้าหันกลับมามองเขาแล้วส่ายหัว

ถึงกระนั้นริมฝีปากที่ไร้สีเลือดของเขา ก็ไม่ทำให้เรย์เชื่อมั่นหรือมั่นใจได้เลย ไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างไร – ชายคนนั้นไม่ได้ดู “สบายดี” เหมือนที่เขาพยายามทำให้เรย์มั่นใจเลย

เรย์มองลงไปที่เท้าของฌอน เท้าข้างหนึ่งของเขาก้าวไปข้างหน้าอีกครึ่งก้าว…ถ้าเรย์ไม่จับเขาได้ทันเวลาฌอนจะสามารถทำตัวเข้มแข็งเหมือนตอนนี้ได้หรือไม่?

แม้ว่าเรย์จะไม่เชื่อเขา แต่เขาก็ยังคงปล่อยมือจากแขนของเพื่อนรักของเขา อย่างไรก็ตามเขายังคงยืนอยู่ข้างหลังฌอน สายตาที่เย็นชาของเขาจับจ้องไปที่ไมเคิล

“คุณหมายถึงอะไรหรอ กับกับดักอะไรหรอ คุณชายเซียร์ร่า? ฉันจะไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก

“ฉันได้ยินมาว่าดวงตาเป็นกระจกเงา ถ้าคุณดี ทุกคนก็ดีในสายตาคุณ

“ถ้าคุณเป็นคนชั่ว คนอื่นก็มองคุณชั่วเหมือนกัน”

การแสดงออกของเรย์เปลี่ยนไป ขวากหนามของไมเคิลชัดเจนเกินไป! เรย์กำลังจะตอบโต้ด้วยเสียงหัวเราะเยือกเย็น แต่เสียงอื่นตัดเข้ามาขัดจังหวะของเขา

“แล้วสิ่งที่นายกำลังพูด ก็คือนายเป็นคนดีใช่ไหม?” ฌอนทำให้เขาดูเท่ แม้ว่าจะไม่มีการดูถูกในการแสดงออกของเขา แต่ก็มีหนามแหลมคมในคำพูดของเขา “คนดีจะแอบเข้าไปในสวนหลังบ้านของคนอื่นแบบนี้หรือเปล่า?”

เขากล่าวว่า “ลูเธอร์ แม้ว่านายจะทำตัวใจดี แต่ก็เป็นความใจดีที่ผิด ๆ ”

จู่ ๆ ไมเคิลก็จ้องฌอนด้วยท่าทางที่น่ากลัว

“หลายปีผ่านไปแล้ว ฌอน สจ๊วต แต่นายก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย!

“นายรู้ไหมว่าทำไม นายถึงตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ ในตอนนี้?”

ไมเคิลหัวเราะอย่างเย็นชา “เพราะนายมันเห็นแก่ตัว! เหมือนที่ผู้หญิงคนนั้น!

“หลายปีผ่านไปแล้ว และฉันคิดว่านายจะเปลี่ยนไปบ้าง แต่ดูเหมือนว่าฉันจะประเมินนายสูงเกินไป

“ฉันเดาว่า คงเป็นเพราะผู้หญิงที่เห็นแก่ตัว และเอาแต่ใจตัวเองคนนั้นให้กำเนิดคุณ คุณแบ่งปันเลือดที่เห็นแก่ตัวของเธอมาด้วย!”

ทันทีที่เขาพูดเช่นนั้นการแสดงออกของเรย์ก็เป็นสิ่งแรกที่เปลี่ยนไป

เขาตะคอกใส่คนตรงข้ามเขา “ไมเคิล ลูเธอร์! หยุดกับดักของคุณเดี๋ยวนี้!” ก่อนที่เขาจะพูดจบประโยคนั้นลมกระโชกแรงพัดผ่านเขาไปอย่างรวดเร็ว! หัวใจของเรย์เต้นผิดจังหวะ เขารีบเอื้อมมือออกไป แต่เขาไม่สามารถจับชายคนนั้นได้ทันเวลา!

“ไมเคิล ลูเธอร์! หากนายมีความปรารถนาในการตาย ฉันจะทำให้มันสำเร็จเอง!” เสียงเย็นยะเยียบคำรามออกมาด้วยความโกรธ!