บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 235

สายตาของไมเคิลเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ฉันควรรอรับศึกหนักใช่ไหม ทำไมนายถึงพูดเช่นนั้น?

“เพราะฉันสัมผัสบางสิ่งที่นายต้องการหรอ?

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…ฉันรู้แล้วนายไม่ได้เปลี่ยนไปเลย เป็นเวลาหลายปีแล้ว แต่นายก็ยังดื้อรั้น หัวดื้อ และเห็นแก่ตัวเหมือนเดิม!”

ทุกคำที่เขาพูดเต็มไปด้วยความหนาวเหน็บที่ไม่มีที่สิ้นสุด ผู้ชายที่เขามองอยู่มีใบหน้าที่คล้ายกับเขาดวงตาที่มีรูปร่างเหมือนกันทั้ง ยาว แคบ และเย็นชา ทั้งสองคนมีคิ้วและรูม่านตาที่ดูสวยงามคมเข้มราวกับเวลากลางคืน ทั้งคู่…ดูคุ้นเคยกันมาก!

ถึงกระนั้นไมเคิลก็มองชายตรงข้ามเขาราวกับว่าเขาเป็นบาปดั้งเดิม หากคำพูดสามารถทำร้ายร่างกายได้เขาต้องการที่จะฉีก ฌอน สจ๊วต เป็นชิ้น ๆ เพื่อฉีกผิวหนังออก ดึงแขน ขา ควักลูกตา เทตะกั่วใส่หู และตัดลิ้นออก!

ด้วยความประหลาดใจ ฌอนไม่ได้โกรธเคืองกับคำพูดเหล่านั้นเลย เขาแค่ปล่อยให้ไมเคิลดูเท่ "ปากแข็ง? ใช่ หัวแข็ง? ใช่ เห็นแก่ตัว? ใช่"

เขาเม้มริมฝีปากบางลง ขมวดคิ้วอย่างหนัก และตอบโต้ไมเคิลด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความดูถูก “แต่นั่น มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายเลย!”

คำพูดของเขาบ่งบอกบุคลิกของเขามาก ๆ !

เขาไม่เคยยอมรับความพ่ายแพ้ หรือก้มหัวลงเลย เขาดูเหมือนจักรพรรดิที่ดูถูกคนอื่นเสมอ ๆ

แม้ว่าคนที่เขามองอยู่ จะมีคุณสมบัติแบบเดียวกันกับเขาเกือบทุกอย่างก็ตาม!

มือของไมเคิลกำหมัดแน่นอยู่ข้าง ๆ ลำตัวของเขา!

ดวงตาของเขากำลังจะพ่นไฟ เขาหงุดหงิดเขาโกรธ และในท้ายที่สุดเขาเอ่ยขึ้นว่า

“นายจะปฏิบัติกับผู้หญิงแบบนั้นได้อย่างไร? เมื่อเธอรักนาย นายกลับไม่ได้ทะนุถนอมเธอเลยสักนิด นายปฏิบัติกับเธอเหมือนฝุ่น นายจับเธอเข้าคุกโดยไม่สนใจความจริงเลยแม้แต่นิด!

“นายไม่รู้จริง ๆ หรอ?

“นายไม่รู้จริง ๆ หรือ? ว่าสถานที่แบบนั้นสามารถทำลายล้างความเป็นมนุษย์ทั้งหมดของเธอได้?

“นายไม่เห็นจริง ๆ หรอ? เธอก็แค่อยากจะตัดใจจากนาย เจน ดันน์ ในตอนนั้นที่รักนายเหมือนคนโง่ นายมองไม่เห็นจริง ๆ หรอ?

“นายเพิกเฉยต่อความปรารถนาของเธอ และทำให้เธออับอายมากมายนับครั้งไม่ถ้วน ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้น แต่เธอก็ยังคงยึดติดกับความภาคภูมิใจของเธอ แต่นาย… แน่นอนนายไม่เคยเคารพความปรารถนาของเธอ! ฉันหมายถึงนายเป็นใคร?

“นายคือ ฌอน สจ๊วต! คำพูดของนายคือกฎหมาย คือทุกอย่าง!

“นายคือปรมาจารย์แห่ง บริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรม! ด้วยคำเพียงคำเดียว ด้วยการตัดสินใจที่ไม่เป็นทางการ นายสามารถทำให้ชีวิตของใครบางคนตกเหวได้อย่างสมบูรณ์!

“ไม่เคยมีใครท้าทายนายมาก่อน แล้วเธอจะทำได้อย่างไร?

“เธอเป็นแค่อดีตนักโทษ ผู้หญิงที่นายไม่เคยเหลียวมองเธอเลยในอดีต ผู้หญิงที่นายเคยจะตัดสินประหารชีวิตเมื่อใดก็ได้ตามที่นายต้องการ!

“เธอคือ- เจน ดันน์!

“เธอจะต่อต้านนายได้อย่างไร?!

“ฮ่า ~!

“นายไม่สามารถหลีกหนีความจริงที่ว่าเธอก้มหัวให้นาย เธอกลัวนาย

“นายทำทุกอย่างที่ทำได้ เพื่อบังคับให้เธอเชื่อฟังนาย

“แต่สุดท้ายแล้ว มันเกิดอะไรขึ้นหรอ?

“ในที่สุด นายก็ขจัดร่องรอยแห่งความภาคภูมิใจสุดท้ายที่เธอมีได้สำเร็จ

“แต่พระเจ้ายังทรงเมตตาเธอ!

“แม้แต่พระเจ้า ก็ยังไม่สามารถทนดูการกระทำของนายได้อีกต่อไป!

“นั่นคือเหตุผล ที่ในที่สุดเธอก็หนีออกมาได้”

ไมเคิลพูดเร็วขึ้นและเร็วขึ้น การประชดในดวงตาของเขาทวีความรุนแรงขึ้น “ยินดีด้วย ฌอน สจ๊วต นายสามารถขับไล่ผู้หญิงคนเดียวที่รักนายมากกว่าคนอื่น ๆ ในโลก! ยินดีด้วย ขอแสดงความยินดีด้วยนะ~ เตือนให้ฉันมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้นายสักวันหนึ่งด้วยละกันนะ”