บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 245

การประชุมผู้ถือหุ้นของบริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรมครั้งนี้มันเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ไม่เพียงแต่เกี่ยวข้องกับผู้ถือหุ้น และผู้บริหารระดับสูงเท่านั้น แต่บุคคลภายนอกต่างก็ตั้งหน้าตั้งตารอเช่นกัน

ถ้าบริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรมเป็นสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ ฌอนก็เป็นจักรพรรดิที่สูงตระหง่านเหนือทุกคนในสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่นี้

อะไรจะทำให้ผู้คนรู้สึกน่าสมเพชไปกว่าการเฝ้าดูจักรพรรดิผู้สูงส่’ ถูกเนรเทศกลับไปยังโลกมนุษย์ที่มีชีวิตอยู่อย่างต่ำต้อยเหมือนสิ่งสกปรกเท่านั้น?

ณ บริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรม

ภายในห้องประชุมของบริษัท

ที่โต๊ะประชุม ผู้ถือหุ้นหลายคนมาถึงก่อนเวลา และกำลังนั่งรออยู่ที่โต๊ะอย่างใจจดใจจ่อ

หลังจากความสับสนวุ่นวายภายในห้อง ดอน เจนกินส์ ซึ่งเป็นตัวแทนของผู้ถือหุ้นทั้งหมดลุกขึ้นยืนพรางเอ่ยขึ้น “โอ้ว ท่านอาวุโสของสจ๊วต คุณอยู่ที่นี่ด้วย” ดอนมีความเชื่อมโยงกับทั้งคนในและคนนอก เขารู้วิธีปรับตัวที่รวดเร็ว เขาเดินเข้าไปหาชายชราด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า สายตาของเขาจ้องไปที่ชายหนุ่มที่อยู่ถัดจากชายชรา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดว่า “ท่านสจ๊วต คนนี้ต้องเป็นหลานชายของคุณแน่นอน ฉันทำได้เพียงแค่แอบมองเขาจากระยะไกลเมื่อฉันอยู่ในงานวันเกิดของคุณ ฉันบอกได้ทันทีว่าหลานชายของคุณนี่ไม่ธรรมดาเลย

“ผมโชคดีมาก ๆ ที่มีโอกาสได้มองเขาในระยะใกล้ ๆ เช่นนี้ ผมเป็นผู้น้อยเกินกว่าที่จะได้รับเกียรตินี้”

ดอนสามารถตีเนียนและกลับกลอกได้ทุกครั้งที่มีโอกาส ทุกคนในโลกธุรกิจรู้เรื่องนี้เกี่ยวกับเขาเป็นอย่างดี

ไมเคิลมองไปที่มือของดอนแล้วยิ้มเบา ๆ ในขณะที่จ้องมองเขา เขาจับมือของดอนที่ยื่นออกมาเพื่อมารยาท แต่เขาก็ปล่อยไปเกือบจะทันที

ดอนถึงกับผงะ เกิดประกายแวววาวในดวงตาของเขา ในพริบตารอยยิ้มเหมือนกับพระศรีอริยเมตไตรย ปรากฏบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง เขากำลังพยายามที่จะหาทางเป็นเพื่อนกับไมเคิล

ไมเคิลขมวดคิ้วเบา ๆ เขาซ่อนความรำคาญไว้ในดวงตาของเขา

เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับดอนมาบ้างแล้ว

ถ้าจะพูดให้ดูดีเขานั้นเป็นคนเข้ากับคนง่าย แต่ถ้าพูดตรงไปตรงมาเขาเป็นนักฉวยโอกาสตัวยงแทงข้างหลังคนอื่นได้ทุกเมื่อ

เมื่อสามปีที่แล้วเมื่อตอนที่คุณปู่สจ๊วตถูกไล่ออกจากทีมโดยฌอน ดอนก็เป็นหนึ่งในคนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ครั้งนั้น

สามปีต่อมาดอนหันกลับมาและเข้าข้างคุณปู่สจ๊วต คุณปู่ให้ข้อเสนอแก่ดอนที่เขาไม่สามารถจะปฏิเสธได้ในระหว่างการประชุมลับของพวกเขา เมื่อข้อกำหนดสำหรับข้อเสนอนี้เสร็จสมบูรณ์ อาชีพของและตำแหน่งของดอนก็จะก้าวขึ้นไปอีกระดับ

บุคคลนี้เป็นทาสของผู้บริหารดัง ๆ ไปทั่ว ไมเคิลจะเป็นเพื่อนกับคนแบบนี้ได้อย่างไร?

เขาทำเพื่อภาพลักษณ์ของเขาเท่านั้น

หลังจากแลกเปลี่ยนคำทักทายตามปกติแล้วชายชราก็เริ่มขมวดคิ้ว “ นี่มันกี่โมงแล้ว?” เขาไอสองครั้งหลังจากยกกำปั้นขึ้น และถามพ่อบ้านชราที่อยู่ข้างหลังเขา

“เป็นเวลา 09.59 น. แล้วครับนายท่าน”

การประชุมจะเริ่มเวลา 10.00 น.

ชายชราเย้ยหยัน “ถ้าเขาไม่มาตามเวลาที่กำหนด แสดงว่าเขาสละสิทธิ์ในการลงคะแนนแล้ว”

เขาต้องการที่จะเอาทุกอย่างที่เป็นของฌอน เขาต้องการกำจัดบริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรม และผู้หญิงคนนั้นก็ควรที่จะเกลียดเขา

ทันใดนั้นเสียงเยาะเย้ยก็ดังขึ้นข้างหูของเขา “ดอนประกาศเลย ฌอน สจ๊วต มาช้า เขาถูกริบสิทธิ์ในการลงคะแนนเสียงแล้ว”

ชายชราเอ่ยว่าเขาจะไม่แสดงความเมตตาฌอน เพียงเพราะว่าเขาเป็นหลานชายของตัวเอง

ดอนยังไม่ทันได้พูดอะไร

ทันใดนั้นประตูห้องประชุมก็ถูกผลักเปิดออก

น้ำเสียงที่เย็นชานั้นหม่นหมอง แต่หัวใจของใครคนหนึ่งก็รู้สึกตึง ๆ หลังจากที่ได้ยินมัน “ฉันยังไม่สายใช่ไหม?” แม้ว่าเขาจะถามคำถามนี้ออกมา แต่เขาก็ไม่ได้ต้องการจะขอความเห็นจากใคร ชายคนดังกล่าวสวมชุดสูทที่ถูกสั่งทำพิเศษ เขาเดินไปที่หน้าโต๊ะประชุมราวกับว่าไม่มีใครอยู่ในห้อง

คุณปู่สจ๊วตนั่งอยู่บนที่นั่งของประธาน

ดอสดึงเก้าอี้ขึ้นมาโดยไม่มีคำสั่งใด ๆ เขาวางมันไว้ข้าง ๆ คุณปู่สจ๊วต และดึงเก้าอี้ให้เจ้านายของเขานั่ง

ทุกคนในห้องประชุมต่างจับตาดูชายร่างสูง และหยิ่งผยองคนนั้น เขานั่งลงด้วยท่าทางโอ่อ่าถัดจากคุณปู่ของเขาอย่างโผงผาง

ในขณะนั้นเขากำลังให้ความรู้สึกว่าเขาเป็นประธานกรรมการ และคุณปู่ที่นั่งตรงกลางห้องเป็นเพียงหัวหลักหัวตอ

ไมเคิลมองเขาและยิ้มอย่างประหลาด ‘เจนดูสิ คนที่คุณทั้งรักทั้งเกลียด ไม่ได้รู้สึกประหม่าอะไรเลยก่อนที่เขากำลังจะตาย'