บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 248
สรุปบท บทที่ 248 เจนขอความช่วยเหลือจากคุณสจ๊วต: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
สรุปเนื้อหา บทที่ 248 เจนขอความช่วยเหลือจากคุณสจ๊วต – บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย โดย ฉี แม่น้ำสายเก่า
บท บทที่ 248 เจนขอความช่วยเหลือจากคุณสจ๊วต ของ บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย ในหมวดนิยายRomance เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ฉี แม่น้ำสายเก่า อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เอ๋อไห่ ยูนนาน
แมมโมรี่โฮมสเตย์
วันที่เจนออกจากโรงพยาบาล เรย์ได้ตามเธอกลับไปที่แมมโมรี่โฮมสเตย์อย่างหน้าด้าน เขาใช้เสน่ห์ลูกผู้ชายเพื่อหลอกล่อโจโจ้เช็คอินให้เขา
เจนอยากจะไล่สาวน้อยคนนี้ไปให้ไกลจากที่นี่
อย่างไรก็ตาม เธอเพิ่งรู้เรื่องนี้หลังจากที่เรย์เช็คอินเสร็จแล้ว
โจโจ้ไร้เดียงสา แต่เจ้านายของเธอปฏิเสธที่จะพูดคุยกับเธอหรือให้ความสนใจกับเธอ
เมื่อโจโจ้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเรย์ เธอก็รู้สึกผิดหวัง
“เจ้านาย หญิงแก่คนนั้นมาที่นี่อีกแล้ว”
โจโจ้อยู่ที่บาร์เมื่อเธอเห็นร่างที่น่ารำคาญนั้น
เจนมองไปที่บุคคลนั้นด้วยมุมหางตาของเธอและปิดพวกมัน เธอตัดสินใจว่าความไม่รู้คือความสุข
โจโจ้เกลียดมาดามดันน์ มาดามดันน์ไม่ได้อายุมาก แต่โจโจ้ยังคงเรียกเธอว่า "หญิงแก่"
มาดามดันน์ดูถูกโจโจ้จนฟันของเธอจะคันเมื่อเห็นเธอ อย่างไรก็ตาม เธอทำได้เพียงแค่จ้องมองไปที่เด็กหญิงโง่เขลาตัวน้อย
เธอไม่ลืมว่าเธอมาที่นี่เพื่อทำอะไร
เมื่อเจนเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล มาดามดันน์ก็ไปด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถเข้าใกล้ห้องพยาบาลได้ภายใต้การจับตามองของเรย์
หลังจากเจนออกจากโรงพยาบาล เธอก็มาที่แมมโมรี่โฮมสเตย์วันแล้ววันเล่า
เมื่อมาดามดันน์มองไปที่ลูกสาวที่ไม่แยแสของเธอ เธอก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอแตกสลาย
เธอรู้ว่าเธอเป็นหนี้ลูกสาวของเธอ
เธอรู้ว่าเธอนำสิ่งนี้มาสู่ตัวของเธอเอง
อย่างไรก็ตาม เจสันยังคงรอให้เธอมาช่วยเขา!
นอกจากนี้ ยังมีโจเซฟ ดันน์ไอ้แก่สารเลวคนนั้นด้วย!
ไอ้แก่สารเลวนั่นไม่สนใจลูกชายของเขาเลยแม้แต่น้อย เขาสนใจแต่เด็กสารเลวของนังจิ้งจอกตัวนั้นที่ตามองไม่เห็นแสงสว่าง
ตลอดหลายปีที่ผ่าน มามาดามดันน์ใช้ชีวิตเหมือนเจ้าหญิง แม้เธอจะไม่มีความสุข แต่เธอก็เข้าใจว่าเธอจะไม่เหลืออะไรเลยถ้าเธอเสียลูกชายของเธอไป
ไอ้สารเลวคนนั้นโจเซฟ ดันน์จะยังต้องการเธอได้อย่างไรถ้าเธอทั้งแก่และไม่มีลูกชาย?
"เจน" เธอเดินไปหาหญิงสาวที่กำลังข่มตาหลับ ริมฝีปากของเธอกระตุก เธอรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะพูดคำเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม เธอมีทางเลือกอะไรบ้าง?
เธอทำอะไรไม่ถูก หากมีวิธีอื่น เธอก็จะไม่บังคับลูกสาวของเธอเช่นกัน
“ฉันรู้เจตนาของมาดามดันน์เป็นอย่างดี คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเลย” หญิงสาวปิดตาของเธอและไม่ได้เปิดพวกมันตลอดเวลา เธอเพียงแค่แอบมองผู้หญิงที่กำลังอ้อนวอนอยู่ข้าง ๆเธอ
“ไม่…” มาดามดันน์พยายามปฏิเสธโดยไม่รู้ตัว มีความยากลำบากในสายตาของเธอ ริมฝีปากของเธอขยับ และในที่สุดเธอก็พึมพำออกมา “เหตุผลที่ฉันมาที่นี่วันนี้ไม่ใช่เพราะไขกระดูก”
ผู้หญิงบนเก้าอี้หวายไม่ได้แสดงสีหน้าใด ๆ
มาดามดันน์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เธอบอกได้แค่ว่าคนในโทรศัพท์บอกอะไรกับเธอ
“ฉัน - ฉันอยาก…” เธอหยุด สัญชาตญาณของเธอบอกให้เธอหยุดพูด อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอนนึกถึงคำสั่งจากโทรศัพท์ได้ เธอก็กัดฟัน
“เจน ลูกขอความช่วยเหลือจากคุณสจ๊วตได้ไหม?”
ในที่สุดเจนก็ลืมตาขึ้น เธอมองมาดามดันน์ด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าของเธอ “คุณสจ๊วตคนไหนกัน?”
มาดามดันน์เห็นว่าในที่สุดเธอก็ลืมตาของเธอขึ้น ดวงตาของเธอที่มีรอยตีนกามากขึ้น เธอจับมือของเจนที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อ เธอพูดอย่างรีบร้อน “คุณสจ๊วตจากบริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรม คนที่ลูกรัก เจน ฌอน สจ๊วตไง!”
มาดามดันน์รีบบอกเจนถึงความตั้งใจของเธอ และไม่ได้สังเกตเห็นการแสดงออกของเจนเมื่อเธอจับมือของเธอ
เธอต้องการบรรลุเป้าหมายของเธอเท่านั้น
“เจน ขอความช่วยเหลือจากฌอน สจ๊วต โอเคนะ?”
หญิงสาวบนเก้าอี้หวายหลับตาลง
ใบหน้าของเธอตกลง
เธอพูดอย่างเย็นชา “มาดามดันน์ คุณกำลังถามคนผิด”
หัวใจของมาดามดันน์หล่นวูบ
เจนปฏิเสธเธอด้วยการพูดอย่างนั้นเหรอ?
ไม่!
"เจน! เพื่อประโยชน์ของพ่อลูก ทำเพื่อประโยชน์ของ…” เพื่อประโยชน์ของอะไรนะ? มาดามครุ่นคิดสักพัก ในที่สุด เธอก็รู้ว่าทั้งครอบครัวไม่เคยเคารพเจนเลย
“เพื่อประโยชน์ของ…เพื่อปู่ที่ล่วงลับของลูก” มาดามดันน์รู้สึกแย่มาก พวกเขาทั้งหมดเป็นครอบครัวของเธอ พวกเขาเป็นพ่อแม่และพี่ชายของเธอ พวกเขาเป็นมนุษย์ที่มีชีวิต อย่างไรก็ตาม พวกเขาเทียบกับคนที่ตายไปแล้วไม่ได้ด้วยซ้ำ
เธอรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องน่าขันอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่สามารถนึกถึงใครที่สำคัญสำหรับเจนได้อีกต่อไป
“ดันน์ กรุ๊ปเป็นสิ่งที่ปู่ของลูกให้ความสำคัญมากเมื่อตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ เขายังเป็นคนหนึ่งที่ขยายมันให้มีขนาดเท่าในปัจจุบันในตอนนี้
“เจน ลูกมีหัวใจที่จะเฝ้าดูหยาดเหงื่อและเลือดเนื้อของคุณปู่จะถูกทำลายงั้นหรือ?
“ถ้าเขารู้ว่าหยาดเหงื่อและเลือดเนื้อของเขากำลังจะถูกทำลาย เขาจะไม่สามารถพักผ่อนอย่างสงบในยมโลกได้”
หญิงสาวบนเก้าอี้หวายหลับตาลง แม้ภายนอกของเธอจะดูสงบ แต่ริมฝีปากที่กดแน่นและร่างกายที่สั่นเล็กน้อยก็เผยให้เห็นความโกรธของเธอ
เรย์ไม่สามารถทนสิ่งนี้ได้อีกต่อไป เขากำลังจะเยาะเย้ยมาดามดันน์
ในไม่กี่วินาทีถัดไป!
ดวงตาที่ปิดสนิทของหญิงสาวก็เปิดขึ้นอย่างกะทันหัน ด้วยกำลังทั้งหมดของเธอ เธอเหวี่ยงมือของมาดามดันน์ที่กำลังจับมือเธอออกไป ดวงตาสีดำของเธอร้อนแรง เธอจ้องไปที่ใบหน้าของมาดามดันน์และพ่นคำสองสามคำขณะที่กัดฟัน
“คุณนี่มันไร้ยางอายสิ้นดี”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...