บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 252

ไฮด์อยู่ในยูนนาน

เขาเห็นผู้หญิงคนนั้น

เขาอยากจะเข้าไปหาเธอ ... แต่เท้าของเขารู้สึกหนักอึ้ง

ในคืนนั้น

บางทีลมก็แรงมากที่เอ๋อไห่ ในตอนกลางคืน

มีรถจอดอยู่ข้างถนนตรงข้ามเมมโมรีโฮมสเตย์เสมอ

บางครั้งก็เป็นรถรับจ้าง บางครั้งก็เป็นรถส่วนตัว ป้ายทะเบียนแตกต่างกันไปเสมอ แต่คนที่อยู่ข้างในนั้นเหมือนเดิมเสมอ ไฮด์ โซรอส

เขาไม่มีความกล้าในการเข้าใกล้โฮมสเตย์แห่งนั้น

ท้ายที่สุด เธอก็อยู่ข้างใน

ลมคืนนี้แรงมาก

คนขับตีตีรู้สึกค่อนข้างใจร้อน “นายท่าน คุณถึงจุดหมายปลายทางของคุณแล้วครับ” นี่เป็นลูกค้าแปลก ๆ คนหนึ่ง นี่เป็นครั้งที่สามของคนขับที่รับคำขอเรียกรถของชายคนนี้

ทุกครั้ง ปลายทางก็คือที่เดิม

ทุกครั้ง เขาจะไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียวระหว่างทางที่นั่น

ทุกครั้ง เมื่อพวกเขามาถึงจุดหมาย เขาจะจ้องมองไปยังทิศทางเดียวเสมอ

“นายท่านครับ ถ้าคุณต้องการพักที่นี่ คุณสามารถไปที่เคาน์เตอร์ได้เลยครับ” คนขับรถของตีตีกระตุ้นเขา

คนขับไม่เข้าใจว่าคนหนุ่มคนนี้คิดอะไรอยู่

มีเสียงพูดจากเบาะหลังว่า “ถ้าฉันอยากดื่มล่ะ?”

คนขับกระพริบตา “คุณ…อกหักหรืออะไร?” เขาชี้ไปที่โฮมสเตย์นอกหน้าต่าง “แฟนของคุณทำงานที่โฮมสเตย์ที่นั่นใช่ไหม?” นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงจ้องไปที่โฮมสเตย์นั้นราวกับจิตวิญญาณของเขาออกจากร่างไปแล้วงั้นหรือ?

ไฮด์ไม่ได้พูดอะไร แต่คนขับรู้สึกสงสารเขา เขาถอนหายใจ “โอ้ คุณยังเด็ก คุณไม่มีทางรู้ว่าจะชื่นชมสิ่งที่คุณมีได้อย่างไร จนกว่ามันจะหายไป”

ชายที่นั่งอยู่ด้านหลังมีใบหน้าที่สวยงามพร้อมดวงตาที่จ้องมองไปที่แมมโมรี่ โฮมสเตย์ราวกับว่าเขามัวเมา แม้ว่าตอนนี้ การจ้องมองของเขาหรี่ลงและริมฝีปากของเขาโค้งลงด้วยความไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง…ใช่ เขาไม่รู้ว่าจะชื่นชมเธอได้อย่างไร จนกระทั่งเธอจากไป

ผู้หญิงคนนั้นก็เคยเชื่อใจเขาอย่างสุดใจเช่นกัน

เธอเคยยิ้มให้เขาอย่างสดใส

ถ้าตอนนั้นเขาไม่ได้จงใจทำร้ายเธอ เขาจะอุ้มเธอไปกับเขาด้วยได้ไหม เพื่อที่ก่อนที่เธอจะรู้ตัว เธอก็ใช้เวลาทั้งชีวิตของเธอกับเขา?

แม้ว่าเธอจะไม่ได้รักเขา เธอจะใช้ชีวิตไปวัน ๆ กับเขาได้ไหม ใช้ชีวิตที่ไม่สนอะไรและปกติอยู่เคียงข้างเขาได้หรือไม่?

ในตอนนี้ เธอจะตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับสจ๊วตและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเลยงั้นหรือ?

ถ้าย้อนกลับไปตอนนั้น เขาไม่ได้รุนแรงกับเธอขนาดนั้น ถ้าเขาไม่ได้เป็นแบบนั้น...ไร้ความปราณีอย่างเด็ดขาด!

ถึงกระนั้น มันก็ไม่มีคำว่า "ถ้า...

ตลอดชีวิตของเขา จนถึงตอนนี้ หัวใจของเขามีเพียงผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น

มีคนบอกเขาว่าผู้หญิงคนนั้นทำอะไรแบบนั้น และพวกเขาก็วางหลักฐานไว้ตรงหน้าเขา ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อพวกเขา พวกเขาทำให้เขาเห็นว่าเธอต่ำต้อย น่ารังเกียจ ผิดศีลธรรม และชั่วร้าย

นั่นคือเจน ดันน์ที่เขารู้จักงั้นหรือ?

เขาตกใจ และหลังจากตกใจ เขาก็โกรธ เขาโกรธเธอมากที่โกหกเขา ที่แสดงต่อหน้าเขา สำหรับการแสแสร้งที่เชี่ยวชาญขนาดนั้น!

อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถหยุดตัวเองจากการระบายความรู้สึกโกรธ ความเดือดดาลและความเกลียดชัง ในความจริงที่ว่าเธอไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดว่าเป็น ความอาฆาตแค้นถูกระบายอารมณ์เชิงลบทั้งหมดของเขาไปที่เธอ

เขาเปลี่ยนความอาฆาตทั้งหมดของเขามาที่เธอ ทำให้เธอจมอยู่ในถังขยะ และถังขยะเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวของเขา

เมื่อเขาคิดย้อนกลับไป เขาก็ตระหนักว่าคนที่น่าเกลียดที่สุดไม่มีใครอื่นนอกจากตัวเขาเอง

แต่ต่อมา เขาพบว่าตัวเองรู้สึกสูญเสีย

เมื่อใดก็ตามที่เขานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น เขาก็ไม่ได้มีความสุขในความทุกข์ของเธอ แต่เขามีความรู้สึกที่คลุมเครือของ…แล้วถ้าเธอทำทั้งหมดนั้นล่ะ?

ในเวลาเดียวกัน เขาพบว่าความคิดนั้นไร้สาระ เขารู้สึกได้ ‘แล้วไง?’ เกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำอะไรบางอย่างที่เลวร้ายถึงขนาดต้องเข้าคุกด้วยข้อหานี้งั้นหรือ?!

เขาดิ้นรน ด้วยความไม่มั่นใจ

เขาโกหกตัวเอง โดยพูดว่า "เอาเถอะ เธอเป็นแค่ผู้หญิงสารเลวอีกคนนึง!"

แม้ว่าเขาจะบอกตัวเองอย่างนั้น แต่เขาก็ไม่สามารถหยุดจับตาดูทุกสิ่งที่เธอทำได้

ปลอมจริง ๆ!

เขาแสแสร้งและปลอมจริง ๆ!

ไฮด์เยาะเย้ยตัวเองภายในใจ

“โอ้ คุณยังหนุ่ม ถ้าคุณมีอะไรอยากจะพูด ก็แค่พูด ใช่ไหม” คนขับตีตีมองเข้าไปในกระจกมองหลัง และเห็นว่าตอนนี้ชายที่นั่งเบาะหลังดูไม่ค่อยดีนัก เขาจึงรีบพูดแนะนำ

ไฮด์เงยหน้าของเขาขึ้นและมองไปที่กระจกมองหลังเช่นกัน ยิ้มให้คนขับตีตีในกระจกที่ดูแย่ยิ่งกว่าสะอื้น "ไปกันเถอะ"

เขาไม่รู้อีกต่อไป!

"ไปไหนครับ?"

“สถานที่ที่มีผู้คนมากที่สุดอยู่ที่ไหน?”

“ในช่วงเวลาเช่นนี้หรือ?” พวกคนขับตีตีให้ความคิดบางอย่างจากนั้นก็แผ่รังสีมาที่เขา “งั้น ต้องเป็นบาร์ที่เมืองโบราณลี่เจียง แต่ใช้เวลาขับรถ 2 ชั่วโมงจากที่นี่ คุณต้องการที่จะไปไหม?"

“แน่นอน! ทำไมจะไม่ล่ะ?" ไฮด์ก็ยิ้มเช่นกัน แต่มันเป็นรอยยิ้มที่น่าขันอย่างยิ่ง

“แต่ค่าธรรมเนียม…”

ทันทีที่คนขับพูดคำเหล่านั้น เงินสดจำนวนหนึ่งที่มีมูลค่าเกินกว่าที่เขาจะนับได้ก็ถูกยัดเข้าไปในอกของเขา “สิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดคือไปที่บาร์นั้น”

ตาของคนขับสว่างขึ้น “แน่นอน ตามที่คุณต้องการเลย! รอดู! ผมจะพาคุณไปที่ที่พลุกพล่านที่สุดที่นั่น!”

เขาแน่ใจว่าคืนนี้เขาเจอแจ็คพอต การเดินทางครั้งนี้จะจ่ายสำหรับค่าใช้จ่ายในสัปดาห์ทั้งหมดของเขา

รถขับไปที่ลี่เจียง

มีบาร์เล็ก ๆ ในเมืองโบราณลี่เจียงด้วยเช่นกัน แต่ส่วนใหญ่เริ่มปิดตอนห้าทุ่ม นั่นคือกฏของที่นั่นในลี่เจียง

นอกเมืองโบราณ แม้ว่า จะมีบาร์ขนาดใหญ่สองสามแห่งที่ยังคงสังสรรค์กันตลอดทั้งคืน

ต่อมามันกลายเป็น ดูเหมือนแสงไฟจะยิ่งสว่างมากขึ้น

ไม่เหมือนบาร์ในเมืองใหญ่ สถานบันเทิงยามค่ำคืนที่นี่มีอย่างอื่นนอกเหนือจากเสียงเพลงที่ดังจากลำโพง มันมีความรู้สึกแปลกใหม่แปลกตาที่บอกว่า "นี่คือเมืองโบราณ"

มีฝูงชนบนฟลอร์เต้นรำ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่บางคน เมื่อมาที่นี่ ทุกคนที่นี่เหมือนอายุสิบแปด

แสงไฟสโตรกทำให้ฝูงชนที่เต้นรำดูเหมือนการผสมผสานของปีศาจที่บ้าคลั่ง การแสดงออกของพวกเขาดุร้ายและบ้าคลั่งด้วยความสนุกและการดื่ม บางคนหลับตาเพื่อดื่มด่ำกับบรรยากาศ ส่ายหัวและสะโพก ผมยาวสลวยที่มีสไตล์สลับซับซ้อนของผู้หญิง บางคนผมตรงและอีกคนผมหยิก ตอนนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความบ้าคลั่งของพวกเธอ ขณะที่พวกเธอขยับร่างกายด้วยการเต้นรำที่รุนแรง ผมของเธอก็ปลิวว่อนราวกับความโกลาหล!

ไฮด์ดื่มเหล้าเอ๊กซ์โอตามไปอีกแก้ว ดื่มพวกมันโดยไม่หยุดพัก

เมื่อเขาจับแว่นแบบนี้เท่านั้นที่เขาจะหันเหความสนใจจากความเจ็บปวดที่หายใจไม่ออกในอกได้

ส่วนที่แย่ที่สุดไม่ใช่การสูญเสียสิ่งมีค่าที่สุดของเขา แต่สูญเสียมันไปอย่างสิ้นเชิง

มันทำให้เขารู้สึกสิ้นหวังไม่รู้จบโดยไม่มีความหวังในสายตา

ผลั๊ก-

มีคนชนเข้ามาหาเขา

ไวน์บนโต๊ะ มูลค่าหลายพัน ตกลงพื้นและกระจัดกระจายไปทั่ว

“ขอโทษ ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

ไฮด์ไม่ได้พูดอะไร ผู้จัดการบาร์อยู่ข้าง ๆเขา และตะโกนทันที “คุณเป็นอะไร? รีบก้มหัว ขอโทษลูกค้าเร็วเข้า”

ผู้จัดการดุพนักงานอย่างเย็นชาก่อนจะหันไปหาไฮด์แล้วพูดว่า

"ผมขอโทษ พนักงานทำความสะอาดคนนี้เพิ่งเริ่มทำงานที่บาร์เมื่อไม่นานมานี้ และเธอก็ซุ่มซ่ามอย่างที่เห็น เราจะเปลี่ยนไวน์ที่เธอทำแตกให้คุณเป็นค่าตอบแทน” ผู้จัดการบอกว่านั่นคือ “ค่าตอบแทน” แต่เงินนั้นมาจากหักค่าจ้างของคนทำความสะอาดที่ทำขวดแตก

เมื่อพนักงานทำความสะอาดได้ยินคำพูดของผู้จัดการ ใบหน้าของเธอก็ซีดลง แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรเพื่อท้าทายอำนาจของผู้จัดการ

เธอรีบเดินไปหาไฮด์ และโค้งให้เขา เพื่อเป็นการขอโทษ

“เดี๋ยวก่อน” มือจับไหล่ของเธอไว้แน่น และคนทำความสะอาดก็กลัวจนเธอเริ่มสั่น

เธอเงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวัง หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ

สายตาของไฮด์นั้นรุนแรงอย่างผิดธรรมชาติขณะที่เขาจ้องไปที่คนทำความสะอาด วิธีที่เขามองเธอทำให้ผู้จัดการคิด ‘เดี๋ยวก่อน เขาตกหลุมรักคนสะอาดคนนี้จริง ๆเหรอ?’

ความคิดแปลก ๆ

"คุณชื่ออะไร?"

“เจน เทินเนอค่ะ”

“เจน…เจนงั้นหรอ?” ดวงตาที่มีแอลกอฮอล์เล็กน้อยของไฮด์สว่างขึ้นอย่างแปลกประหลาด "เจน?"

ปากของผู้จัดการกระตุกเมื่อเขาเข้าใกล้ไฮด์ “ท่านครับ ผมจะเอาขวดใหม่มาให้คุณทันที…”

“ช่างมันเหอะ มันเป็นแค่ไวน์หนึ่งขวด ตอนนี้มันแตกแล้ว ความจริงมัน ไม่เหลือแล้ว” ไฮด์กล่าวอย่างใจเย็น เขารู้ว่าไวน์นั้นจะมีราคาเท่าไหร่ในสถานที่เช่นนี้ และเขารู้ว่าในที่สุดมันก็จะตกอยู่กับคนทำความสะอาดตัวน้อยที่จะจ่ายให้เขา เขารู้กฎ

ผู้จัดการคิดกับตัวเอง…ตอนนี้เขาอยู่ข้าง ๆไฮด์ และเขาก็เห็นว่าชายคนนี้สั่งไวน์ดี ๆหลายขวดในคราวเดียวทันทีที่เขาเข้ามา บิลมีราคาถึงห้าหมื่น ซึ่งทำให้ไฮด์เป็นหนึ่งในผู้ที่มีการใช้จ่ายมากที่สุดในบรรดาแขกวอล์คอินในวันนี้ ในฐานะผู้จัดการ แน่นอนว่าเขาต้องดูแลเขาอย่างใกล้ชิด นั่นคือเหตุผลที่เขารู้ว่าไวน์เหลืออยู่เท่าไหร่ในขวดที่พนักงานทำความสะอาดทำแตก มันยังไม่ได้เปิดด้วยซ้ำ

“เจน…เจน…ทำไมคุณมาอยู่ที่บาร์?” ไฮด์เพิกเฉยต่อการมีอยู่ของผู้จัดการโดยสิ้นเชิง เขาเมาจริง ๆหรือเขา…?