บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 252
สรุปบท บทที่ 252 การเข้าใจอย่างลึกซึ้งภายในไฮด์ โซรอส: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
อ่านสรุป บทที่ 252 การเข้าใจอย่างลึกซึ้งภายในไฮด์ โซรอส จาก บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย โดย ฉี แม่น้ำสายเก่า
บทที่ บทที่ 252 การเข้าใจอย่างลึกซึ้งภายในไฮด์ โซรอส คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายRomance บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย ฉี แม่น้ำสายเก่า อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ไฮด์อยู่ในยูนนาน
เขาเห็นผู้หญิงคนนั้น
เขาอยากจะเข้าไปหาเธอ ... แต่เท้าของเขารู้สึกหนักอึ้ง
ในคืนนั้น
บางทีลมก็แรงมากที่เอ๋อไห่ ในตอนกลางคืน
มีรถจอดอยู่ข้างถนนตรงข้ามเมมโมรีโฮมสเตย์เสมอ
บางครั้งก็เป็นรถรับจ้าง บางครั้งก็เป็นรถส่วนตัว ป้ายทะเบียนแตกต่างกันไปเสมอ แต่คนที่อยู่ข้างในนั้นเหมือนเดิมเสมอ ไฮด์ โซรอส
เขาไม่มีความกล้าในการเข้าใกล้โฮมสเตย์แห่งนั้น
ท้ายที่สุด เธอก็อยู่ข้างใน
ลมคืนนี้แรงมาก
คนขับตีตีรู้สึกค่อนข้างใจร้อน “นายท่าน คุณถึงจุดหมายปลายทางของคุณแล้วครับ” นี่เป็นลูกค้าแปลก ๆ คนหนึ่ง นี่เป็นครั้งที่สามของคนขับที่รับคำขอเรียกรถของชายคนนี้
ทุกครั้ง ปลายทางก็คือที่เดิม
ทุกครั้ง เขาจะไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียวระหว่างทางที่นั่น
ทุกครั้ง เมื่อพวกเขามาถึงจุดหมาย เขาจะจ้องมองไปยังทิศทางเดียวเสมอ
“นายท่านครับ ถ้าคุณต้องการพักที่นี่ คุณสามารถไปที่เคาน์เตอร์ได้เลยครับ” คนขับรถของตีตีกระตุ้นเขา
คนขับไม่เข้าใจว่าคนหนุ่มคนนี้คิดอะไรอยู่
มีเสียงพูดจากเบาะหลังว่า “ถ้าฉันอยากดื่มล่ะ?”
คนขับกระพริบตา “คุณ…อกหักหรืออะไร?” เขาชี้ไปที่โฮมสเตย์นอกหน้าต่าง “แฟนของคุณทำงานที่โฮมสเตย์ที่นั่นใช่ไหม?” นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงจ้องไปที่โฮมสเตย์นั้นราวกับจิตวิญญาณของเขาออกจากร่างไปแล้วงั้นหรือ?
ไฮด์ไม่ได้พูดอะไร แต่คนขับรู้สึกสงสารเขา เขาถอนหายใจ “โอ้ คุณยังเด็ก คุณไม่มีทางรู้ว่าจะชื่นชมสิ่งที่คุณมีได้อย่างไร จนกว่ามันจะหายไป”
ชายที่นั่งอยู่ด้านหลังมีใบหน้าที่สวยงามพร้อมดวงตาที่จ้องมองไปที่แมมโมรี่ โฮมสเตย์ราวกับว่าเขามัวเมา แม้ว่าตอนนี้ การจ้องมองของเขาหรี่ลงและริมฝีปากของเขาโค้งลงด้วยความไม่เห็นคุณค่าในตัวเอง…ใช่ เขาไม่รู้ว่าจะชื่นชมเธอได้อย่างไร จนกระทั่งเธอจากไป
ผู้หญิงคนนั้นก็เคยเชื่อใจเขาอย่างสุดใจเช่นกัน
เธอเคยยิ้มให้เขาอย่างสดใส
ถ้าตอนนั้นเขาไม่ได้จงใจทำร้ายเธอ เขาจะอุ้มเธอไปกับเขาด้วยได้ไหม เพื่อที่ก่อนที่เธอจะรู้ตัว เธอก็ใช้เวลาทั้งชีวิตของเธอกับเขา?
แม้ว่าเธอจะไม่ได้รักเขา เธอจะใช้ชีวิตไปวัน ๆ กับเขาได้ไหม ใช้ชีวิตที่ไม่สนอะไรและปกติอยู่เคียงข้างเขาได้หรือไม่?
ในตอนนี้ เธอจะตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับสจ๊วตและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเลยงั้นหรือ?
ถ้าย้อนกลับไปตอนนั้น เขาไม่ได้รุนแรงกับเธอขนาดนั้น ถ้าเขาไม่ได้เป็นแบบนั้น...ไร้ความปราณีอย่างเด็ดขาด!
ถึงกระนั้น มันก็ไม่มีคำว่า "ถ้า...
ตลอดชีวิตของเขา จนถึงตอนนี้ หัวใจของเขามีเพียงผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น
มีคนบอกเขาว่าผู้หญิงคนนั้นทำอะไรแบบนั้น และพวกเขาก็วางหลักฐานไว้ตรงหน้าเขา ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อพวกเขา พวกเขาทำให้เขาเห็นว่าเธอต่ำต้อย น่ารังเกียจ ผิดศีลธรรม และชั่วร้าย
นั่นคือเจน ดันน์ที่เขารู้จักงั้นหรือ?
เขาตกใจ และหลังจากตกใจ เขาก็โกรธ เขาโกรธเธอมากที่โกหกเขา ที่แสดงต่อหน้าเขา สำหรับการแสแสร้งที่เชี่ยวชาญขนาดนั้น!
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถหยุดตัวเองจากการระบายความรู้สึกโกรธ ความเดือดดาลและความเกลียดชัง ในความจริงที่ว่าเธอไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดว่าเป็น ความอาฆาตแค้นถูกระบายอารมณ์เชิงลบทั้งหมดของเขาไปที่เธอ
เขาเปลี่ยนความอาฆาตทั้งหมดของเขามาที่เธอ ทำให้เธอจมอยู่ในถังขยะ และถังขยะเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวของเขา
เมื่อเขาคิดย้อนกลับไป เขาก็ตระหนักว่าคนที่น่าเกลียดที่สุดไม่มีใครอื่นนอกจากตัวเขาเอง
แต่ต่อมา เขาพบว่าตัวเองรู้สึกสูญเสีย
เมื่อใดก็ตามที่เขานึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น เขาก็ไม่ได้มีความสุขในความทุกข์ของเธอ แต่เขามีความรู้สึกที่คลุมเครือของ…แล้วถ้าเธอทำทั้งหมดนั้นล่ะ?
ในเวลาเดียวกัน เขาพบว่าความคิดนั้นไร้สาระ เขารู้สึกได้ ‘แล้วไง?’ เกี่ยวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ทำอะไรบางอย่างที่เลวร้ายถึงขนาดต้องเข้าคุกด้วยข้อหานี้งั้นหรือ?!
เขาดิ้นรน ด้วยความไม่มั่นใจ
เขาโกหกตัวเอง โดยพูดว่า "เอาเถอะ เธอเป็นแค่ผู้หญิงสารเลวอีกคนนึง!"
แม้ว่าเขาจะบอกตัวเองอย่างนั้น แต่เขาก็ไม่สามารถหยุดจับตาดูทุกสิ่งที่เธอทำได้
ปลอมจริง ๆ!
เขาแสแสร้งและปลอมจริง ๆ!
ไฮด์เยาะเย้ยตัวเองภายในใจ
“โอ้ คุณยังหนุ่ม ถ้าคุณมีอะไรอยากจะพูด ก็แค่พูด ใช่ไหม” คนขับตีตีมองเข้าไปในกระจกมองหลัง และเห็นว่าตอนนี้ชายที่นั่งเบาะหลังดูไม่ค่อยดีนัก เขาจึงรีบพูดแนะนำ
ไฮด์เงยหน้าของเขาขึ้นและมองไปที่กระจกมองหลังเช่นกัน ยิ้มให้คนขับตีตีในกระจกที่ดูแย่ยิ่งกว่าสะอื้น "ไปกันเถอะ"
เขาไม่รู้อีกต่อไป!
"ไปไหนครับ?"
“สถานที่ที่มีผู้คนมากที่สุดอยู่ที่ไหน?”
“ในช่วงเวลาเช่นนี้หรือ?” พวกคนขับตีตีให้ความคิดบางอย่างจากนั้นก็แผ่รังสีมาที่เขา “งั้น ต้องเป็นบาร์ที่เมืองโบราณลี่เจียง แต่ใช้เวลาขับรถ 2 ชั่วโมงจากที่นี่ คุณต้องการที่จะไปไหม?"
“แน่นอน! ทำไมจะไม่ล่ะ?" ไฮด์ก็ยิ้มเช่นกัน แต่มันเป็นรอยยิ้มที่น่าขันอย่างยิ่ง
“แต่ค่าธรรมเนียม…”
ทันทีที่คนขับพูดคำเหล่านั้น เงินสดจำนวนหนึ่งที่มีมูลค่าเกินกว่าที่เขาจะนับได้ก็ถูกยัดเข้าไปในอกของเขา “สิ่งที่ฉันต้องการมากที่สุดคือไปที่บาร์นั้น”
ตาของคนขับสว่างขึ้น “แน่นอน ตามที่คุณต้องการเลย! รอดู! ผมจะพาคุณไปที่ที่พลุกพล่านที่สุดที่นั่น!”
เขาแน่ใจว่าคืนนี้เขาเจอแจ็คพอต การเดินทางครั้งนี้จะจ่ายสำหรับค่าใช้จ่ายในสัปดาห์ทั้งหมดของเขา
รถขับไปที่ลี่เจียง
มีบาร์เล็ก ๆ ในเมืองโบราณลี่เจียงด้วยเช่นกัน แต่ส่วนใหญ่เริ่มปิดตอนห้าทุ่ม นั่นคือกฏของที่นั่นในลี่เจียง
นอกเมืองโบราณ แม้ว่า จะมีบาร์ขนาดใหญ่สองสามแห่งที่ยังคงสังสรรค์กันตลอดทั้งคืน
ต่อมามันกลายเป็น ดูเหมือนแสงไฟจะยิ่งสว่างมากขึ้น
ไม่เหมือนบาร์ในเมืองใหญ่ สถานบันเทิงยามค่ำคืนที่นี่มีอย่างอื่นนอกเหนือจากเสียงเพลงที่ดังจากลำโพง มันมีความรู้สึกแปลกใหม่แปลกตาที่บอกว่า "นี่คือเมืองโบราณ"
มีฝูงชนบนฟลอร์เต้นรำ ทั้งเด็กและผู้ใหญ่บางคน เมื่อมาที่นี่ ทุกคนที่นี่เหมือนอายุสิบแปด
แสงไฟสโตรกทำให้ฝูงชนที่เต้นรำดูเหมือนการผสมผสานของปีศาจที่บ้าคลั่ง การแสดงออกของพวกเขาดุร้ายและบ้าคลั่งด้วยความสนุกและการดื่ม บางคนหลับตาเพื่อดื่มด่ำกับบรรยากาศ ส่ายหัวและสะโพก ผมยาวสลวยที่มีสไตล์สลับซับซ้อนของผู้หญิง บางคนผมตรงและอีกคนผมหยิก ตอนนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ถึงความบ้าคลั่งของพวกเธอ ขณะที่พวกเธอขยับร่างกายด้วยการเต้นรำที่รุนแรง ผมของเธอก็ปลิวว่อนราวกับความโกลาหล!
ไฮด์ดื่มเหล้าเอ๊กซ์โอตามไปอีกแก้ว ดื่มพวกมันโดยไม่หยุดพัก
เมื่อเขาจับแว่นแบบนี้เท่านั้นที่เขาจะหันเหความสนใจจากความเจ็บปวดที่หายใจไม่ออกในอกได้
ส่วนที่แย่ที่สุดไม่ใช่การสูญเสียสิ่งมีค่าที่สุดของเขา แต่สูญเสียมันไปอย่างสิ้นเชิง
มันทำให้เขารู้สึกสิ้นหวังไม่รู้จบโดยไม่มีความหวังในสายตา
ผลั๊ก-
มีคนชนเข้ามาหาเขา
ไวน์บนโต๊ะ มูลค่าหลายพัน ตกลงพื้นและกระจัดกระจายไปทั่ว
“ขอโทษ ขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
ไฮด์ไม่ได้พูดอะไร ผู้จัดการบาร์อยู่ข้าง ๆเขา และตะโกนทันที “คุณเป็นอะไร? รีบก้มหัว ขอโทษลูกค้าเร็วเข้า”
ผู้จัดการดุพนักงานอย่างเย็นชาก่อนจะหันไปหาไฮด์แล้วพูดว่า
"ผมขอโทษ พนักงานทำความสะอาดคนนี้เพิ่งเริ่มทำงานที่บาร์เมื่อไม่นานมานี้ และเธอก็ซุ่มซ่ามอย่างที่เห็น เราจะเปลี่ยนไวน์ที่เธอทำแตกให้คุณเป็นค่าตอบแทน” ผู้จัดการบอกว่านั่นคือ “ค่าตอบแทน” แต่เงินนั้นมาจากหักค่าจ้างของคนทำความสะอาดที่ทำขวดแตก
เมื่อพนักงานทำความสะอาดได้ยินคำพูดของผู้จัดการ ใบหน้าของเธอก็ซีดลง แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรเพื่อท้าทายอำนาจของผู้จัดการ
เธอรีบเดินไปหาไฮด์ และโค้งให้เขา เพื่อเป็นการขอโทษ
“เดี๋ยวก่อน” มือจับไหล่ของเธอไว้แน่น และคนทำความสะอาดก็กลัวจนเธอเริ่มสั่น
เธอเงยหน้าขึ้นอย่างระมัดระวัง หัวใจของเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ
สายตาของไฮด์นั้นรุนแรงอย่างผิดธรรมชาติขณะที่เขาจ้องไปที่คนทำความสะอาด วิธีที่เขามองเธอทำให้ผู้จัดการคิด ‘เดี๋ยวก่อน เขาตกหลุมรักคนสะอาดคนนี้จริง ๆเหรอ?’
ความคิดแปลก ๆ
"คุณชื่ออะไร?"
“เจน เทินเนอค่ะ”
“เจน…เจนงั้นหรอ?” ดวงตาที่มีแอลกอฮอล์เล็กน้อยของไฮด์สว่างขึ้นอย่างแปลกประหลาด "เจน?"
ปากของผู้จัดการกระตุกเมื่อเขาเข้าใกล้ไฮด์ “ท่านครับ ผมจะเอาขวดใหม่มาให้คุณทันที…”
“ช่างมันเหอะ มันเป็นแค่ไวน์หนึ่งขวด ตอนนี้มันแตกแล้ว ความจริงมัน ไม่เหลือแล้ว” ไฮด์กล่าวอย่างใจเย็น เขารู้ว่าไวน์นั้นจะมีราคาเท่าไหร่ในสถานที่เช่นนี้ และเขารู้ว่าในที่สุดมันก็จะตกอยู่กับคนทำความสะอาดตัวน้อยที่จะจ่ายให้เขา เขารู้กฎ
ผู้จัดการคิดกับตัวเอง…ตอนนี้เขาอยู่ข้าง ๆไฮด์ และเขาก็เห็นว่าชายคนนี้สั่งไวน์ดี ๆหลายขวดในคราวเดียวทันทีที่เขาเข้ามา บิลมีราคาถึงห้าหมื่น ซึ่งทำให้ไฮด์เป็นหนึ่งในผู้ที่มีการใช้จ่ายมากที่สุดในบรรดาแขกวอล์คอินในวันนี้ ในฐานะผู้จัดการ แน่นอนว่าเขาต้องดูแลเขาอย่างใกล้ชิด นั่นคือเหตุผลที่เขารู้ว่าไวน์เหลืออยู่เท่าไหร่ในขวดที่พนักงานทำความสะอาดทำแตก มันยังไม่ได้เปิดด้วยซ้ำ
“เจน…เจน…ทำไมคุณมาอยู่ที่บาร์?” ไฮด์เพิกเฉยต่อการมีอยู่ของผู้จัดการโดยสิ้นเชิง เขาเมาจริง ๆหรือเขา…?
ไฮด์หลับตาของเขา และเปิดมันขึ้นอีกครั้ง ริมฝีปากบางของเขาโค้งขึ้น สร้างรอยยิ้มที่สวยงามซึ่งเต็มไปด้วยความเจ็บปวด มันทั้งบ้าและสิ้นหวัง “ได้เลย”
เสียงแหบของเขาดูเหมือนจะไม่กดดันหรือไม่ใส่ใจ พูดอย่างมีความสุขและไร้กังวล
เขายืนขึ้น!
‘เธอไม่รักคุณ คุณเป็นคนเดียวที่เจ็บปวด
‘เธอไม่ได้รักคุณ แล้วคุณจะไปปิดตัวเองในป้อมปราการงั้นเหรอ?
‘เธอไม่รักคุณ แล้วคุณจะทำยังไงได้ล่ะ?’
เขาทำอะไรได้บ้าง?
เขาทำอะไร...?
ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า…
ริมฝีปากของเขาแยกออกเป็นรอยยิ้มแห่งความสิ้นหวัง ไม่มีใครได้ยินเสียงหัวเราะที่เงียบงันของเขา!
หากไม่มีเธอ เขาก็ยังคงเป็นไฮด์ โซรอสเพลย์บอยที่มีคนเลือกจากทุกคนในโลก
เขามีแฟนอยู่ทั่วโลก และเขาไปที่ไหนก็ได้ที่เขาพอใจ ทิ้งร่องรอยของความหลงใหลไว้ทุกหนทุกแห่ง เขาเป็นคนรุ่นที่สามที่เกิดมาพร้อมกับความมั่งคั่ง เป็นคาซาโนว่าที่ร่ำรวย
“ไปโรงแรมกันเถอะ”
เสียงแหบแห้งของไฮด์เอ่ยอย่างไร้อารมณ์ท่ามกลางสายลมยามค่ำคืน
ท้ายที่สุด เขาก็ยังไม่ยอมไปบ้านของผู้หญิงคนนี้
…
ห้องขนาดใหญ่ดูแบบเก่าแก่และมีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ นั่นคือเสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์ของลี่เจียง
เสียงฝักบัวหยุดกะทันหัน
ชายหนุ่มสวมผ้าขนหนูสีขาวสะอาดรอบเอว หยดน้ำหยดลงบนพรมที่ทำจากขนเทียมซึ่งมีพื้นฐานมาจากสัตว์บางชนิดที่เขาไม่รู้จัก เขาเดินเท้าเปล่า เดินไปที่เตียงเหมือนหมาป่าเดียวดาย
ทันใดนั้น เขาก็ก้มตัวลง และวางมือข้างหนึ่งบนผ้าคลุม ฝ่ามือใหญ่ของเขากดผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างเตียงลง เธอนอนราบบนหลังของเธอ แขนขาของเธอกระเด็น
มีความประหลาดใจ และความยินดีในสายตาของหญิงสาว ซึ่งมืดลงด้วยความปรารถนา “ทำไม เร่าร้อนขนาดนี้ คุณ...ป่าเถื่อนมาก”
ไฮด์ไม่ได้พูดอะไร ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไร้อารมณ์
จู่ ๆเขาก็ฝังใบหน้าลงไปที่คอของหญิงสาวโดยไม่พูดอะไรสักคำ
การเคลื่อนไหวของเขาหยาบกระด้าง และรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
‘เจน ไม่มีคุณ ฉันก็ยังเป็นฉัน
‘ถ้าไม่มีคุณ ฉันก็ยังเป็นไฮด์ โซรอส
‘คุณมันไม่สำคัญ คุณมันไม่สำคัญขนาดนั้น คุณไม่ใช่ คุณไม่ใช่ คุณไม่ใช่!
‘เจน ดันน์ ฉันสบายดีถ้าไม่มีคุณ ฉันคือไฮด์ โซรอส เป็นมาตลอด และจะเป็นตลอดไป!
‘ฉันสบายดีถ้าไม่มีคุณ ฉันสามารถมีความสุข ฉันสามารถค้นพบความสุข ไม่จำเป็นต้องเป็นคุณ!
‘ไม่จำเป็นต้องเป็นคุณเท่านั้น!
‘คนอื่นก็ใช้ได้เหมือนกัน มันเหมือนกันหมดสำหรับฉัน! ฉันทำได้!'
ในทันใดนั้น!
จู่ ๆไฮด์ก็ลุกขึ้น แล้วผลักผู้หญิงบนเตียงออกไปอย่างแรง การแสดงออกของเขามั่นคงขณะที่เขาพูด
“ออกไป ~!”
“ทำไมคุณถึง…” หญิงสาวท่าทางห่างไกลจากคำว่ายินดี และมองไปที่ของสงวนของไฮด์จากมุมหางตาของเธอ “คุณไม่สามารถทำให้มันแข็งได้งั้นหรือ?”
"ออกไป!" ไฮด์ดึงสมุดเช็คออกจากเสื้อของเขา และปากกาจากชั้นวางของในห้อง เขาวาดตัวเลขอย่างรวดเร็วแล้วโยนไปที่หญิงสาว “รับสิ่งนี้และไปซะ!”
หญิงสาวไม่ได้ต้องการเงิน ดังนั้นเธอจึงกำลังจะเกี้ยวกราดไปที่เขา แต่เมื่อเธอได้เห็นตัวเลขความโกรธใด ๆ ที่เธอมีได้หายไป เธอสวมเสื้อผ้าราวกับว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วยซ้ำจากนั้นก็ออกไปพร้อมกับเช็คในมือและส้นเท้าของเธอ
ภายในห้อง
การแสดงออกของไฮด์ ดูแข็งกร้าวขณะที่เขามองไปที่กระจกหน้าต่างที่มีเม็ดฝนโปรยปราย กลางคืนเป็นฉากหลัง และคนในภาพก็ระเบิดยิ้มออกมาด้วยความเจ็บปวด ริมฝีปากบางของเขาโค้งเป็นมุมที่ถูกสลักไว้ด้วยการประชดประชัน
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า…” มีเสียงหัวเราะอย่างดุเดือด เต็มไปด้วยความสิ้นหวังพอที่จะทำให้ใครบางคนจมดิ่งสู่ห้วงลึกของทะเลสาบ
มันเป็นความสิ้นหวังที่ทำร้ายเขาถึงกระดูก
เขาบีบตาของเขาให้ปิดลง
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...