วันรุ่งขึ้น หนังสือพิมพ์รายใหญ่ต่างก็พาดหัวข่าวที่น่าตกใจ!
‘รัฐประหารในดันน์ กรุ๊ป! ทายาทผู้ลึกลับกลับมาพร้อมกับการล้างแค้น! ’
‘ทายาทหญิง’ การกลับมาแบบลับ ๆ! เธอมาที่นี่เพื่อช่วยดันน์ กรุ๊ปจากวิกฤตหรือเธอกำลังทำอย่างอื่นกันแน่?
‘สุดช็อก! ผู้นำของดันน์ กรุ๊ปเปลี่ยนไปในชั่วข้ามคืน การทำงานภายในอยู่ในความระส่ำระสาย ไม่มีคนจากตระกลูดันน์คนอื่นสามารถรับงานได้ ในช่วงเวลาที่สิ้นหวัง! '
‘โชคลาภพันล้านตกข้างทาง! คุณดันน์ละทิ้งครอบครัวและเปิดตัวครอบครองอย่างไร้ความปราณี!
พาดหัวข่าวที่น่ากลัวและสะดุดตาเหล่านี้ถูกเผยแพร่ไปทั่วหนังสือพิมพ์รายใหญ่ทุกฉบับในชั่วข้ามคืน
ใครบางคนที่มีแรงจูงใจแอบแฝงถึงกับปล่อยข่าวออกมาว่าเจสัน ดันน์ทายาทของดันน์อยู่บนเตียงมรณะของเขา พวกเขาเปิดเผยว่าเขาเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว และคุณดันน์ซึ่งเป็นผู้ที่เหมาะสมเพียงคนเดียว ปฏิเสธที่จะบริจาคไขกระดูกให้พี่ชายของเธอ!
ในไม่ช้า สื่อที่ไม่ดีเกี่ยวกับเจนก็กองอยู่สูงกว่าหัวของเธอ
ฌอนเพิ่งลุกจากเตียง พ่อบ้านเตรียมอาหารเช้าไว้ที่โต๊ะอาหารชั้นล่าง และตามปกติมีหนังสือพิมพ์ที่โดดเด่นกว่าสองสามฉบับวางเรียงรายตามโต๊ะของเขา
ฌอนเพียงแค่เปิดกระดาษดูคร่าว ๆ หรือสองครั้งก่อนที่เขาจะทุ่มมันลงบนพื้นด้วยความโกรธ ใบหน้าของเขาแข็งราวกับเหล็กกล้าในขณะที่เขาบังคับคำพูดออกมาจากฟันที่กัดแน่นของเขา “ไปตรวจสอบมา! ค้นหาว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้!”
ดอสยืนเงียบ ๆ อยู่ข้าง ๆเขาตลอดเวลา
เมื่อเขาได้ยินคำพูดของฌอน เขาก็พยักหน้าอย่างสง่างาม
ชายที่อยู่ถัดจากโต๊ะอาหารไม่ได้ดูกระวนกระวายใจแม้แต่เล็กน้อย เขากวาดสายตามองไปยังเอกสารบนพื้นอีกครั้ง ดวงตาสีฟีนิกซ์ที่สวยงามของเขาขู่ว่าจะพ่นไฟออกมา!
เขาพยายามทำหลายสิ่งหลายอย่าง ติดสินบนเธอ หลอกเธอ และข่มขู่เธอทั้งหมดนี้เพื่อล่อให้เธอกลับไปที่เอส ซิตี้ ก่อนที่เขาจะเริ่มภารกิจเพื่อชิงภรรยาของเขากลับคืนมา ไอ้สารเลวที่ถูกสาปนี้ได้ออกมาเพื่อจู่โจมเขาแล้ว! เขาวางแผนที่จะใช้ความทุกข์ทรมานทางร่างกายของตัวเองหรือความสุภาพที่อ่อนโยนเพื่อเอาชนะใจเธอ แต่เขายังไม่ได้เริ่มดำเนินการตามแผนของเขาด้วยซ้ำ!
หากพวกเขาบังคับให้เธอหนีอีกครั้ง เขาไม่คิดว่าเขาจะโชคดีพอที่จะพบเธอเป็นครั้งที่สอง!
ข้าง ๆเขา เทรสสามารถได้ยินเสียงเจ้านายของเขากัดฟันอย่างชัดเจน ความหนาวเย็นแล่นลงไปตามกระดูกสันหลังของเขา
หลังจากที่อูโน่ทำเรื่องยุ่ง เขาก็ถูกสั่งพักงาน และฌอนไม่เคยมอบหมายงานสำคัญใด ๆ ให้กับเขาเลยหลังจากนั้น ตอนนี้อูโน่เป็นเด็กใช้งานอยู่ ฌอนลงโทษอูโน่อย่างรุนแรงหลายอย่างแต่ไม่ไล่เขาออกไป คนอื่นอาจไม่รู้ว่าทำไม แต่ เทรส และคนอื่น ๆ ที่ทำงานให้กับฌอนมานานรู้ดี ซึ่งรวมถึง อูโน่ ดอส และอื่น ๆ
ใช่ พวกเขาเป็นลูกน้องของฌอนที่ทำงานให้เขา แต่พวกเขาอยู่กับเขามานานจนเป็นเพื่อนกันในวัยเด็ก
ตั้งแต่สามปีที่แล้ว เทรสค่อย ๆเข้ามาแทนที่อูโน่ โดยเข้าร่วมกับดอส ในฐานะมือซ้ายและขวาของฌอน
ความอันตรายในสายตาของฌอนชัดเจนสำหรับทุกคนที่มองเห็น เขาโทรหาเรย์ สีหน้าของเขายังคงแข็ง “ช่วยฉันหาว่าใครคือคนที่อยู่เบื้องหลังพาดหัวข่าววันนี้ หลังจากนั้น ช่วยฉันอีกครั้ง” อูโน่อาจไม่สามารถหาข้อมูลได้มากเท่าที่เรย์สามารถทำได้
เรย์ยังคงนอนหลับอยู่ และสายนั้นก็ทำให้เขาตื่นขึ้น เสียงของเขายังคงหนักหน่วงเนื่องจากการนอนหลับ แต่เขาก็กระโดดลงจากเตียงและพูดด้วยความไม่เชื่อว่า
“ฉันได้ยินอะไรหรือเปล่า? ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่คุณสุภาพกับพี่น้องของคุณฌอน?” เขาถึงกับใช้คำว่า "ช่วย" โดยไม่ตะคอกใส่
ฌอนขมวดคิ้ว ถ้าเจนไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เขาอยากจะวางสายกับผู้ชายคนนี้ในตอนนี้ การสุภาพกับเขาทำให้ฌอนรู้สึกแปลกไปหมด เขาจึงพูดอย่างหัวเสียและพูดว่า
“จากนี้ต่อไป ฉันไม่อยากเห็นอะไรเกี่ยวกับเจนในหนังสือพิมพ์”
เรย์ยังคงสูญเสียอย่างสิ้นเชิง แต่การโทรกลับถูกแทนที่ด้วยน้ำเสียงที่วุ่นวาย
“เออ…” เกิดอะไรขึ้นที่นี่?
เพียงไม่กี่วินาทีที่ผ่านมา หัวของเรย์ยังคงเต็มไปด้วยความง่วงนอน แต่แล้วเขาก็สั่นอย่างกะทันหัน เป็นไปได้ไหมว่า…
เขารีบตะโกน “ลอเรนซ์ ลอเรนซ์! รีบเอาหนังสือพิมพ์ของวันนี้มาให้ฉันเร็วเข้า”
ลอเรนซ์เป็นพ่อบ้านของเซียร์ร่า
เมื่อพิจารณาถึงสายธุรกิจที่พวกเขาอยู่ ตระกลูเซียร์ร่ามักจะมีสำเนาของหนังสือพิมพ์รายใหญ่ทุกฉบับทุกวัน ไม่นาน ก็มีหนังสือพิมพ์กองใหญ่กองอยู่บนถาดไม้ และนำเสนอต่อเรย์
ก่อนที่ถาดจะถูกวางลงอย่างต่อเนื่อง เรย์ก็คว้ากระดาษด้วยเสียงลมแล้ว ค้นดูมันอย่างรวดเร็ว
ดี เพื่อบอกความจริง เขาไม่จำเป็นต้องมองหามัน พาดหัวข่าวชัดเจนพอ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...