บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 260

เด็กชายที่มีรูปร่างเพรียว และผมสั้นสีเกาลัดซุกอยู่ใต้หมวกที่สวมไปข้างหลัง ใบหน้าของเขาอ่อนหวานและน่ารัก แต่ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยความร้อนรน

สำหรับผู้หญิงที่สวยนั้นเธอมีใบหน้ารูปไข่ค่อนข้างสวย จมูกบอบบาง และริมฝีปากสีชมพูอ่อน เธอดูอายุไม่เกินยี่สิบห้าหรือหกปี

ตั้งแต่ตอนที่เธอบอกเด็กชายว่าเจนเป็นพี่สาวของเขา เจนก็เข้าใจว่าพวกเขาเป็นใครซึ่งเป็นผลมาจากการเล่นชู้ของพ่อของเธอ

อาการคลื่นไส้จู่โจมเธอเป็นระลอก

แม้ว่าโจเซฟจะห่างเหินกับเธอมาตลอด แต่เธอก็ยังคงมีความทรงจำเกี่ยวกับเขาไปตลอดชีวิต

แต่ตอนนี้มีเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ โผล่ออกมาและอ้างว่าเป็นน้องชายของเธอ

เจนก้มหน้าลงนัยน์ตาประชดประชัน ขณะที่เธอถามอย่างใจเย็น

"คุณสจ๊วต คัวโตรและคนอื่น ๆ วันนี้ว่างหรือเปล่า?”

ฌอนเข้าใจสิ่งที่เธอหมายถึงจากสิ่งนั้น และริมฝีปากบางของเขาก็โค้งขึ้นไปอย่างกระตือรือร้น เขาหันหน้าไปทางอื่นและถามดอสอยู่ข้าง ๆเขาว่า

"พวกเขาอยู่ที่ไหน?"

ดอสสามารถรู้ความเบี่ยงเบนของฌอนได้ทันที “ขอโทษนะบอส แต่ผมตัดสินใจให้พวกเขาพักหนึ่งวัน ผมแค่คิดว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขาดูเหนื่อยหน่อยดังนั้นผมเลยทำเกินหน้าไป”

ด้วยเหตุนี้เขาจึงเหลือบมองไปที่แม่และลูกชายต่อหน้าพวกเขาอย่างเย็นชาและพูดว่า “มันเป็นความผิดของฉันที่ปล่อยให้คนจรจัดและฝูงลิงเข้ามาในคฤหาสน์ ฉันจะกำจัดมันทันที”

หญิงงามลุกลี้ลุกลนเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอดึงมือเด็กชายออกมา

“เจน ที่รักฉันอยู่กับพ่อของคุณ ออกัสตินนี่คือน้องชายโดยสายเลือดของคุณ”

การพยายามเข้ามาของเธอในการมาที่นี่ในวันนี้ ทำให้พวกเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเข้ามาในคฤหาสน์ สจ๊วต พวกเขาทำได้เพียงแค่แอบเข้ามาโดยติดตามคนรับใช้ของสจ๊วตระหว่างทางกลับจากการเดินทางไปซื้อของชำ

เมื่อพวกเขาเข้ามาในคฤหาสน์ที่หรูหราแห่งนี้ เธอก็ยิ่งมั่นใจในการตัดสินใจของเธอ

คฤหาสน์นี้มีสวนที่ได้รับการดูแลอย่างดี และมีน้ำพุที่ประตู มันพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าคนที่นี่ร่ำรวยและมีอำนาจมากแค่ไหน!

เจนมองไปที่การแต่งหน้าของผู้หญิงคนนั้นและทันใดนั้นความโกรธก็แผดเผาในอกของเธอ เธอยืนขึ้นอย่างกะทันหันและพูดว่า “คุณบอกว่าคุณอยู่กับใครนะ? คุณเรียกใครว่าน้องชายของฉัน”

เธอไม่เคยเห็นใครหน้าด้านขนาดนี้พาลูกไปหาลูกสาวของภรรยาที่ถูกต้อง และประกาศเป็นเมียน้อยของพ่อโดยประกาศว่าเด็กคนนี้เป็นน้องชาย!

เจนรับน้องแบบนี้ไม่ได้!

เมื่อเธอถามฌอนคำถามแรกหลังจากที่แม่และลูกชายเข้ามาเธอก็ยังคงพูดเสียงเบาเพื่อให้ทั้งสองคนไม่ได้สังเกตว่าเสียงของเธอหยาบแค่ไหน

แต่ตอนนี้เธอกระโจนและตะโกนใส่สาวสวยคนนั้นด้วยความโกรธ คราวนี้เธอไม่พยายามซ่อนเสียงที่พังของเธออีกต่อไป ดังนั้นแม่และลูกชายจึงตกใจเมื่อได้ยินเธอ

เด็กชายมองเธอด้วยความดูถูก “แม่ผู้หญิงคนนี้น้ำเสียงแย่มาก น้ำเสียงของเธอฟังดูเหมือนไก่สำลักอาหาร”

เมื่อสาวสวยได้ยินเช่นนั้นการแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไปทันทีและเธอก็รีบปรบมือไปรอบ ๆ ปากของเด็กชาย “ จุ๊ ๆ หยุดพูดเรื่องไร้สาระซะ!” ในขณะเดียวกันเธอก็พูดกับเจนอย่างเชื่องช้า

“ฉันหวังว่าคุณจะไม่รังเกียจเจน น้องชายของคุณไม่ได้ตั้งใจ จริง ๆแล้วออกัสตินนับถือคุณจริง ๆ ในความเป็นจริงเมื่อเรากลับบ้านเขาถึงกับบอกว่าอยากเจอพี่สาวจริง ๆ”

ก่อนที่เจนจะได้พูดอะไรก็มีเสียงดังขึ้น

“ขอโทษ”

เมื่อเจนได้ยินเสียงอันเยือกเย็น ที่เต็มไปด้วยความโกรธ เธอก็ถึงกับผงะไปชั่ววินาที โดยสัญชาตญาณ เธอหันไปมองผู้ชายที่โกรธยิ่งกว่าเธอ…โกรธกว่าเธองั้นหรือ?

ชั่วขณะที่เจนหลงไปกับความไร้สาระของมันทั้งหมดนั้น

ในที่สุดวันนี้ก็เป็นวันที่ชายคนนี้ได้เรียนรู้วิธีปกป้องและป้องกันใครบางคนแล้วงั้นเหรอ?

ดอสกำลังเฝ้าดูและเขาก็เย้ยหยันภายใน 'สำหรับเจ้านายของเรามีผู้หญิงเพียงสองประเภทคือเจน ดันน์ผู้หญิงของเขา และผู้หญิงคนอื่น ๆ

เจนไม่ได้ตาบอด หากแม้แต่ดอสสังเกตเห็นก็ไม่มีทางที่เธอจะโง่เขลาถึงขนาดที่จะหลงลืมความพยายามยั่วยวนของสาวสวยคนนี้

ทันใดนั้นเธอรู้สึกคลื่นไส้และรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างที่สุด เมียน้อยของพ่อเธอพยายามยั่วยวนสามีของเธอต่อหน้าต่อตาเธอ!

ใช่ เธอไม่ต้องการมีอะไรยุ่งเกี่ยวกับฌอนอีกต่อไปแล้ว แต่นั่นเป็นเรื่องที่แตกต่างกันออกไป อย่างน้อยตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่ได้หย่าร้างกัน!

"คุณสจ๊วต มันเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์และฉันเชิญอโลร่าออกมาพบกัน ฉันจะไปให้พ้นทางของคุณ” เจนหยิบกระเป๋าของเธอโดยไม่แสดงออกอะไรและรีบเดินออกไป

ใบหน้าอันหล่อเหลาของฌอนเปลี่ยนเป็นสีเข้มทันที “อย่าไป” เขาจับหัวของเจน “ฉันจะให้เทรสไปรับอโลร่าและพาเธอมาที่นี่ คุณไม่จำเป็นต้องไปที่นั่นเลย”

เมื่อเขาพูดอย่างนั้นเขาก็โทรหาเทรสโดยไม่เปิดโอกาสให้เจนได้ปฏิเสธ “ไปรับอโลร่า สมิทธ์มาที่นี่เดี๋ยวนี้”

"ครับท่าน!" เทรสกล่าวอย่างสง่า เขารีบคว้ากุญแจรถหันกลับมาและจากไปโดยไม่พูดอะไร เขาไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียวและเมื่อถึงเวลาที่เจนต้องการโทรหาเขา เขาก็อยู่ที่ประตูแล้ว

ใบหน้าของเจนเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีเขียวและกลับมาอีกครั้ง…วันนี้ไม่เพียง แต่ฌอนจะมีพฤติกรรมแปลก ๆ แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาก็เช่นกัน

หญิงงามเห็นว่าทุกคนไม่สนใจเธอในตอนนี้เธอจึงร้องไห้ออกมา

“เจน ฉันมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากคุณ!”

เมื่อเธอพูดอย่างนั้นเท้าของเจนก็หยุดกลางอากาศ ถึงกระนั้นเธอก็ไม่คิดว่าจะต้องต่อรองกับผู้หญิงคนนี้ต่อไป

“เจน แม่ของคุณต้องการฆ่าเราทั้งคู่!”

เมื่อสาวสวยเห็นว่าเจนกำลังจะจากไปเธอก็รั้งตัวเองและกัดฟันแน่นตะโกนว่า“เจน! ไม่ว่ายังไงออกัสตินก็ยังเป็นน้องชายของคุณ! โปรดช่วยเขาด้วย!”

เธอรีบวิ่งไล่ตามเจนไปยืนต่อหน้าแล้วล้มลงคุกเข่าพร้อมกับกรีดร้อง “ฉันจะคุกเข่าขอร้องคุณอยู่ที่นี่!”