วันถัดไป
“ฉันอยากจะย้ายออกไป” เจนพูดกับผู้ชายแต่งตัวสุภาพข้าง ๆ เธอ วางชามและตะเกียบของเธอลงบนโต๊ะ
หัวใจของเธอเต้นรัวในอกของเขา เมื่อพิจารณาว่าเขาหนักแน่นและหัวแข็งเพียงใด เธอ ...
"ตกลง"
มีเสียงกริ๊กของช้อนเงินตกลงไปในชามขณะที่ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเล
“ ... ” เจนมึนงงเป็นเวลาสามวินาทีก่อนที่เธอจะมองไปที่ชายคนนั้นด้วยความสงสัย
เมื่อไหร่กันที่เขา...สามารถโน้วน้าวง่ายขนาดนี้?
“คอนโดมิเนียมที่กินซ่า การ์เดนเป็นอย่างไร?”
ฌอนมีนิสัยชอบดื่มกาแฟดำในตอนเช้า เขาจึงจิบอย่างสง่างามขณะที่มองผู้หญิงตรงข้ามเขาพูดว่า “คุณย้ายออกไปได้ แต่ฉันต้องมั่นใจในความปลอดภัยของคุณ คอนโดที่กินซ่า การ์เด้นอยู่ใกล้กับบริษัทของคุณ และปลอดภัยที่สุดแห่งหนึ่งในเมืองทั้งหมด”
เจนกำลังจะประท้วงเมื่อชายหนุ่มวางถ้วยลง “ที่รัก คุณต้องรู้เรื่องนี้ แต่ฉันไม่อยากให้คุณย้ายออกไปเลย”
การปล่อยให้เธออยู่ข้างนอกเป็นสิ่งที่เขาสามารถประนีประนอมได้มากที่สุดแล้ว
แม้ว่าเขาจะประนีประนอม แต่ทัศนคติของเขาก็ยังค่อนข้างรุนแรง
เขาจำความคิดเห็นมากมายในโพสต์เว่ยป๋อของเขาเมื่อคืน “ในฐานะสามีที่น่าพอใจ คุณต้องทำทุกวิถีทางเพื่อตอบสนองความต้องการของภรรยา”
เอลิออร์บอกเขาว่า “ถ้าคุณไม่รู้ว่าจะรักยังไงก็เรียนรู้”
หากนี่เป็นวิธีที่คนปกติรักภรรยาของพวกเขาเขาก็คิดว่าเขาจะเรียนรู้วิธีรักเธอไม่ว่าเขาจะทำแบบนี้อย่างไม่มีความสุข และไม่เต็มใจแค่ไหนก็ตาม
“ ... เอาล่ะ กินซ่า การ์เด้น” เจนพูดอย่างหยุดชะงัก
ตั้งแต่ตอนที่เธอขอย้ายออก เธอก็เตรียมใจที่จะต่อสู้กับผู้ชายที่ไม่มีเหตุผลหัวดื้อและเอาแต่ใจคนนี้
แต่ตอนนี้เธออยู่ที่นี่หลังจากได้รับการอนุมัติจากเขาโดยแทบไม่ต้องเอะอะอะไรเลย เธอเกือบจะรู้สึกเหมือนถูกล็อตเตอรี่
มีความวุ่นวายที่ตรงประตู
"มันคือใคร?" ฌอนค่อนข้างโกรธเพราะเจนกำลังจะย้ายออก เขามีแต่ความไม่พอใจอย่างมากเพราะเอลิออร์บอกว่าเขาทำผิดทั้งหมด และเขาควรเรียนรู้ความรักของคนทั่วไป แต่ตอนนี้มีเสียงดังที่หน้าประตูบ้านของเขาในตอนเช้าตรู่ ในที่สุดฌอนก็พบทางออกสำหรับความโกรธที่อัดอั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...