บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 258

ฌอนไม่ต้องการขอความช่วยเหลือ แต่หัวใจของเขากลับลุกเป็นไฟแล้ว

ความรักไม่ใช่สิ่งที่คุณจะได้รับจากการบังคับ

เขานั่งบนขอบเตียงของเจน กลิ่นอโรมาเทอราพีที่สงบเงียบยังคงวนเวียนอยู่รอบ ๆ ห้องพักขณะที่เขามองไปที่ผู้หญิงบนเตียง ไม่มีทางที่เขาจะเปล่งเสียงโกรธเคืองในดวงตาของเขา

เขาโทรหาเอลิออร์ ตอนนี้ก็ดึกแล้ว แต่เอลิออร์ที่ง่วงนอนก็ต้องรับสายอยู่ดี ฟังทุกอย่างที่ฌอนเล่าให้ฟังเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับเจน

เสียงทุ้มของฌอนฟังดูเหงาในความเงียบยามค่ำคืน และความเงียบของห้อง

เอลิออร์ฟังเขา และเงียบไปครู่หนึ่ง

เขาไม่เข้าใจความรักจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เขาเข้าใจฌอนเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาแน่นอน

เมื่อเขาฟังฌอนอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น เอลิออร์สามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าฌอนตั้งใจซ่อนบางสิ่งจากเขา

ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด และความขมขื่นของชายหนุ่มเพียงแค่ได้ยินเสียงทุ้ม ๆ ของเขาทางโทรศัพท์

“พวกคุณ สจ๊วตทุกคนเป็นคนที่น่ากลัว” เอลิออร์พูดอย่างกะทันหัน “ไม่มีใครรู้วิธีที่จะรักใครสักคนอย่างถูกต้องหรอกนะ”

“ตัวอย่างเช่นนาย ฌอน สจ๊วต เมื่อนายตกหลุมรักผู้หญิงสิ่งที่นายคิดได้ก็คือจะทำอย่างไรให้ได้เธอมา”

“อันดับแรกนายบังคับให้เธอไปสู่ทางตัน จากนั้นให้นายติดต่อเพื่อช่วยเหลือเธอเมื่อเธอหลงทางและไม่มีที่ให้ไป”

“นั่นเป็นวิธีเดียวที่ นาย สจ๊วตรู้ในการจะรักใครอย่างไร”

มันช่างโหดร้ายอย่างไม่น่าเชื่อ

“นั่นคือสิ่งที่คุณเป็น และนั่นคือสิ่งที่ไมเคิล ลูเธอร์ก็เป็นเช่นกัน”

เอลิออร์กล่าวต่อว่า “แต่ฌอน สจ๊วต นายเคยสงสัยไหมว่าบางทีคนที่นายรักจะไม่มีความสุขแบบนั้นก็ได้?”

คำพูดของเขาเหมือนกับดาบที่แทงเข้าไปในอกของฌอน…อย่างรวดเร็ว แม่นยำ และไร้ความปราณี!

ฌอนไม่สามารถช่วยคนที่ดูถูกตนเองได้ นั่นเป็นเพียงวิธีการของเอลิออร์ ในตอนท้ายของโทรศัพท์ ชายคนนี้ใช้ผ้าขนหนูอุ่น ๆ เช็ดเหงื่อที่เหนียวเหนอะหนะออกจากใบหน้าของหญิงสาวที่นอนหลับอยู่อย่างเบา ๆ

"ฉันควรทำอย่างไรดี?"

มือของเอลิออร์ถือโทรศัพท์ และส่งเสียงสั่นอย่างรุนแรง…ฌอน สจ๊วตลดศีรษะที่หยิ่งผยองลงจริง ๆ แสดงด้านที่อ่อนแอกว่า และขอความช่วยเหลือ?

“ฉันจะทำยังไงกับเธอดี?” ชายคนนั้นพูดในโทรศัพท์ช้า ๆ

ในขณะที่เขาแตะเท้าของเธอเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย และวางผ้าขนหนูลง เขาวางเท้าที่เย็นเฉียบของเธอไว้ในมือของเขาอย่างระมัดระวังและลูบจนอุ่น ต้องใช้เวลาสักพักกว่าความอบอุ่นในฝ่ามือใหญ่ของเขาจะทำให้เท้าเล็ก ๆ ที่เย็นยะเยือกของเธอร้อนขึ้น

ขณะที่เขามองหญิงสาวที่นอนเงียบ ๆ อยู่บนเตียง เขาก็ไม่รู้สึกอะไรนอกจากความรักและความเจ็บปวดที่มีต่อเธอ… ‘ที่รักไปแต่งหน้ากันเถอะโอเคไหม? ผมจะทำให้เท้าคุณอุ่นจนกว่าเราจะแก่ และผมหงอก ตกลงไหม? ’

“ที่รัก ผมขอโทษ” ความเสียใจเป็นเหมือนคลื่นยักษ์ในดวงตาของเขา

อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าบอกเธอว่า “ขอโทษ” เมื่อเธอตื่น

ตอนนี้หัวของเขารู้สึกขุ่นมัว แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะหลับไปข้าง ๆเธอเช่นกัน ลากร่างกายอันหนักอึ้งของเขาออกไป เขามุ่งหน้ากลับไปที่ห้องของเขาพบกับพ่อบ้านที่ทางเดิน

“ดับกลิ่นหอมกับยานอนหลับออกจากห้องของท่านผู้หญิง จากนี้ไปเพียงซื้อธูปธรรมดาให้เธอ มันต้องมีผลข้างเคียงที่น้อยมาก อย่าทำให้เธอรู้สึกเหมือนติดยาเสพติด”

พ่อบ้านมองเขาด้วยความประหลาดใจขณะที่เขาหายไปในห้องนอนใหญ่… ‘แต่คุณชายนั่นเป็นแค่ธูปธรรมดา!”

เมื่อเวลา 11 นาที ก่อนจะเที่ยงคืน

มีความโกรธเล็กน้อยบนเว่ยป๋อ

มีการอัปเดตสถานะใหม่ของฌอน สจ๊วตจากคนโง่ของบริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรม -

“ฉันจะทำอย่างไรให้ภรรยามีความสุข?”