บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 273

“มันร้ายแรงมากไหมคะ?”

"อืม"

“เป็นไปได้อย่างไร?” วิเวียนเป็นกังวล ถ้าเจนบอกว่าจริงจังมากก็ต้องใช่ อย่างไรก็ตามทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องนี้เลย?

ถ้าเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ใน ดันน์ กรุ๊ป ทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องนี้เลย?

ไม่ใช่เพียงแค่เธอ แต่ไม่มีใครเลยที่มาที่นี่พร้อมกับเธอ และเจนจาก สตอร์จ ทรัสต์ ตรวจพบอะไรบ้างเลยหรอ?

"อะไรกัน…"

เธอขัดจังหวะอีกครั้ง

“ประธานคนก่อน โจเซฟ ดันน์ ได้โอนเงินส่วนใหญ่ของ ดันน์ กรุ๊ป ไปที่อื่นแล้ว”

ตูม!

ราวกับว่าเธอถุกฟาดด้วยสายฟ้า

ลักลอบบุกรุก และครอบครองทรัพย์สิน! ผิดกฎหมายยักยอกเงิน!

“มันเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก ทำไมไม่มีใครสังเกตเห็นอะไรเลย?” ตอนนี้วิเวียนเริ่มพูดเร็วมาก เป็นเพราะเธอเริ่มวิตกกังวลมากขึ้น

“ฉันรู้แล้วว่าเมื่อไหร่ที่เราจะจัดการเรื่องการเงิน”

“แล้วทำไม…” ‘ทำไมคุณถึงไม่ทำอะไรเลยล่ะ?’

เธออยากที่จะถาม

ผู้หญิงที่นั่งด้านหลังวางเอกสารลงและเงยหน้าขึ้น “ วิเวียนคน ๆ นั้นได้ให้กำเนิดฉัน”

แค่ประโยคเดียว เธอไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากอีกแล้ว ใบหน้าของวิเวียนเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีแดงแล้วเป็นสีขาว มันมีสีสันเหมือนจานสี เธอมองผู้หญิงที่เบาะหลังอย่างตั้งอกตั้งใจ

เจนไม่ได้สูงมาก ใคร ๆ ก็บอกได้ว่าเธอตัวเล็ก ถ้าเธออยู่ในฝูงชนกับผู้ชายตัวสูงเธอจะดูน่ารักและทำอะไรไม่ถูก

และเธอก็ผอมมากด้วยเช่นกัน เธอผอมมากจนดูเหมือนว่าเธอจะล้มลงหากลมพัดผ่านมาที่เธอ

ใครจะจินตนาการได้ถึงความมุ่งมั่นอันแรงกล้าในร่างเล็กจิ๋วนี้?

ใครจะจินตนาการได้ถึงแรงกดดันที่ร่างเล็กกระทัดรัดนี้กำลังแบกรับมันหลังจากเข้ายึดครอง ดันน์ กรุ๊ป?

ใช่ โจเซฟยักยอกเงินอย่างผิดกฎหมาย ใช่ โจเซฟได้โอนเงินสภาพคล่องส่วนใหญ่ในสำนักงานออกไปด้วยวิธีที่น่ารังเกียจมาก

อย่างไรก็ตามเจนไม่สามารถฟ้องเขาได้

ไม่ มันไม่ใช่ว่าเธอจะฟ้องเขาไม่ได้ แต่มันเป็นเพราะ ...

“โจเซฟทำผิดต่อคุณ” ตาของวิเวียนเป็นสีแดงก่ำ

ไม่น่าแปลกใจเลย ไม่น่าแปลกใจที่มันเป็นเพียงการทำงานร่วมกัน เจนเกือบสละชีวิตเพื่อทำหน้าที่ให้ดีที่สุด เธอยอมทุกอย่างเพื่อดำเนินการอย่างไม่มีที่ติ

ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนสมบูรณ์แบบ แต่เป็นเพราะเธอไม่สามารถแพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้ได้เลย

โจเซฟ ดันน์ ล้มเหลวในฐานะพ่อ

วิวียนนึกถึงข่าวลือและเรื่องซุบซิบในห้องทำงาน

เธอนึกถึงสิ่งที่เธอได้ยินในห้องน้ำ

เธอนึกถึงพนักงานของ ดันน์ กรุ๊ป ที่เรียกเจนว่าเป็นคนชั่วร้ายลับหลังเธอ พวกเขาเรียกเธอว่าคนไม่เชื่อฟัง และบอกว่าเธอไม่เชื่อฟังพ่อแม่ของเธอเองด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่เคยรู้เลยว่าเจนต้องรับมือกับความยุ่งเหยิงแบบไหนบ้าง

คนนอกเห็นเพียงว่าเจนได้รับทรัพย์สินมหาศาลและผ่านการสอบแข่งขัน บางทีครอบครัวดันน์ คุณหญิงดันน์และคุณชายเจสัน อาจจะอิจฉาในทรัพย์สินนี้

“ฉันไม่ได้เป็นคนแบบนั้น” เจนพูดอย่างเรียบๆ “ฉันยังเป็นมนุษย์ ฉันมีจิตวิญญาณที่ไม่ยอมแพ้ พระเจ้ายังใช้เวลาถึงเจ็ดวันในการสร้างมนุษย์ ทุกคนมีประโยชน์และคุณค่าหลังจากที่เกิดมา ฉันไม่ได้กระโดดออกมาจากรอยแตกในหินเสียหน่อย”

เจนลดสายตาลง สิ่งที่เธอไม่ได้พูดคือเธอไม่สามารถดำเนินการกับพ่อผู้ให้กำเนิดของเธอได้ ปู่ของเธอในยมโลกไม่ต้องการเห็นเธอต่อสู้กับพ่อของเธอเองแน่ ๆ

เธอแค่…ต้องการปกป้องและยึดมั่นกับแสงสุดท้ายที่สั่นไหว

เธอเห็นแก่ตัว ถ้า…หากต้องดับแสงวูบวาบสุดท้ายเธอจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอจะกลายเป็นอะไร

เธอปกป้องสิ่งที่มีค่าสำหรับเธอ มันไม่เกี่ยวอะไรกับโจเซฟ มันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับคนอื่นเลย

เธอทำงานหนักและทำทุกอย่างให้ดีที่สุด อย่างไรก็ตามเธอเพียงแค่ยึดมั่นในสิ่งเดียวที่เธอเหลืออยู่

เจนลืมไปว่าเธอไม่สามารถจับทรายไว้ในมือได้ มันจะหลุดออกไปอย่างรวดเร็ว

รถหยุดที่ทางเข้าของบริษัทอีกฝ่าย

“วิเวียนเราต้องสามารถชนะการต่อสู้นี้ได้เพียงเท่านั้น เราจะแพ้ไม่ได้”

“รับทราบ!”

เจนบอกเมื่อเธอลงจากรถ. วิเวียนปัดเป่าอารมณ์บนใบหน้าของเธอ ราวกับว่าเธอเป็นอีกคนในตอนนี้ เธอเต็มไปด้วยพลังและแรงผลักดันที่เต็มเปี่ยม

เมื่อเจนและวิเวียนมาถึง ตัวแทนคนอื่น ๆ ของ ดันน์ กรุ๊ป ก็อยู่ที่นั่นแล้ว

มีแปดคน นอกเหนือจากเจนและวิเวียน แล้วอีกหกคนเป็นผู้อาวุโสของ ดันน์ กรุ๊ป

เห็นได้ชัดว่านี่เป็นการต่อสู้ที่ยากลำบาก พวกเขาต้องชนะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

นี่เป็นต่างชาติที่เป็นเจ้าขององค์กรต่าง ๆ

หลังจากที่พวกเขาเข้าไปแล้ว พวกเขาสัมผัสได้ถึงความแตกต่างของวัฒนธรรมอย่างชัดเจน

"คุณหนูดันน์ ใช่ใหมคะ? ประธานของเรากำลังรอคุณอยู่ในห้องประชุม กรุณาตามดิฉันมาค่ะ"

แน่นอนว่าเธอยังสามารถขอความช่วยเหลือจาก บริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรม ได้

วิเวียนมองผู้หญิงตรงหน้าเธอ เจนคงไม่อยากทำอย่างนั้น ถ้าเธอยอมรับความช่วยเหลือจาก บริษัทสจ๊วตอุตสาหกรรม เธอคงไม่ต้องทำงานหนักมากขนาดนี้

“เราจะออกไปเดี๋ยวนี้” วิเวียนพูดและหันกลับเพื่อนำกลุ่มคนที่เหลือออกไปด้วย

หลังจากนั้นไม่มีใครหลงเหลืออยู่ในห้องประชุม มีเพียงอากาศ เธอและชายอีกคน

ด้านหน้าหน้าต่างที่ถูกตกแต่งในสไตล์ฝรั่งเศสของห้องประชุม มีบุคคลหนึ่งหันหลังให้กับเธอ มีควันจาง ๆ ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของบุคคลนั้น

มีความอึดอัดในอากาศ อีกคนไม่ได้พูดอะไรเลย

อีกฝ่ายเป็นคนที่อยากเจอเธอ

บุคคลนั้นยังคงเพิกเฉยต่อเธอ ในขณะที่เธอก้าวเข้ามาในห้องประชุม

เจนพยายามสงบ และเธอก็ได้แสดงความกระตือรือร้นในโลกของธุรกิจออกมา

“สวัสดีค่ะ คุณเฟโรซ” เธอเดินเข้าไปและหยุดห่างจากเขาประมาณสามเมตร

นี่เป็นระยะที่ปลอดภัย และเป็นระยะห่างที่ดีที่สุดระหว่างคนสองคนด้วย มันไม่ได้เสียมารยาท และเธอจะยังคงอยู่ในขอบเขตที่ปลอดภัย "ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

“เจน” เสียงนั้นพูดขึ้นช้า ๆ

เมื่อเจนเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอก็พบกับดวงตาที่อ่อนโยนคู่หนึ่ง

ในทันใดนั้นใบหน้าของเจนก็ซีดลง

"คุณชายคาลเลน” เธอยิ้ม ในขณะที่ใบหน้าของเธอซีดราวกับสีขาวของผ้าปูที่นอน เธอเปลี่ยนวิธีพูดกับเขา หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเธอก็ยื่นมือออกไป

“เจน ดันน์ จาก ดันน์ กรุ๊ป ค่ะ” การแสดงของเธอไม่มีที่ติ “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณชายคาลเลน”

มีแววตาแห่งความเหงาในดวงตาของชายตรงหน้าเธอ คำทักทายที่สุภาพ และการแสดงออกที่สุภาพของเธอ ... เขาไม่ต้องการทั้งหมดนั้น เพราะสิ่งที่อยู่เบื้องหลังสิ่งเหล่านั้นคือความห่างเหิน

จริง ๆ แล้ว เขาก็รู้สึกแปลก ๆ ด้วยเช่นกัน

เขาให้ความสำคัญกับการล่าสัตว์เป็นเป้าหมายในชีวิตมานานกว่าสิบปี ความสุขของเขาคือการล่าเหยื่อทีละตัว การไล่ล่าการครอบงำ และจากนั้นเขาจะไปหาคนอื่น เหยื่อรายต่อไป

ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้เคยเป็นเหยื่อของเขามาแล้วครั้งหนึ่ง เช่นเดียวกับเหยื่อคนอื่น ๆ เขาเอาแต่รอที่จะไล่ล่าและครอบงำเธอ

มีผู้หญิงหลายคนที่สวยกว่าผู้หญิงคนนี้ มีผู้หญิงจำนวนมากที่หุ่นดีกว่าเธอ นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงอีกจำนวนมากที่แข็งแกร่งกว่าเธอ มีผู้หญิงจำนวนมากที่มีเล่ห์เหลี่ยม และเจ้าชู้มากกว่าเธอ นอกจากนี้ยังมีผู้หญิงอีกหลายคนที่น่าสนใจกว่าเธอ

อย่างไรก็ตาม เขาจำเหยื่อได้เพียงตัวเดียว

เขาลดสายตาลง ขนตายาว และหนาของเขาซ่อนความขมขื่นไว้ในดวงตาของเขา

เหยื่อของเขาที่ชื่อ เจน ดันน์ เธอไม่สวย ไม่เซ็กซี่ ไม่แข็งแกร่ง และไม่เจ้าชู้ เธอไม่ได้โดดเด่นแม้แต่น้อย เธอเป็นเพียงเหยื่อในชีวิตของเขา เธอก็เหมือนกับเป้าหมายอื่น ๆ ของเขา อย่างไรก็ตามทำไมเธอถึงกลายเป็นเงาในชีวิตของเขามาหลายปีแล้ว เธอคลุมเครือและไม่น่าจดจำนัก เธอเป็นเพียงเงาบางเบา แต่อย่างใรก็ตามเขาก็ไม่สามารถกำจัดเธอได้ไม่ว่าเขาจะพยายามมากแค่ไหนก็ตามแต่