บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 300

“ฉันอยากเจอเธอ”

เธอได้ตัดสินใจแล้ว เธอไม่ได้กำลังขอ แต่เธอกำลังสั่ง

โครเกอร์เข้าใจ เขารู้ว่าเจนจะไม่ยอมง่าย ๆ

เขาพยักหน้าอย่างหนัก “ผมจะพาคุณไปพบเธอเองครับ”

เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้อยากเจอซูซี่ทันที

ถ้าเธอสามารถลากเขาออกจากเตียงกลางดึกด้วยโทรศัพท์เพียงครั้งเดียว นั่นหมายความว่าเธอตัดสินใจที่จะจัดการเรื่องนี้โดยเร็ว

นอกจากนี้ โครเกอร์ยังรู้ว่าหญิงสาวไม่เชื่อใจเขาเท่าที่เธอเคยเป็นอีกต่อไป

โครเกอร์ไม่เสียเวลาพาหญิงสาวไปที่คอนโดมิเนียมเล็ก ๆ ชั้น 4 ที่ถนน ริง

เมื่อกริ่งประตูดังขึ้น คนที่อยู่ข้างในก็เปิดประตู เสียงของเธอดูง่วงจากการนอน เธอพูดอย่างยั่วยวนด้วยภาษาอู๋ที่ฟังดูน่าฟัง “คุณกลับถึงบ้านแล้วเหรอ? มีอะไรสำคัญนักหนาเนี่ย? ทำไมเจ้านายของคุณน่ารำคาญจัง?”

“เจ้านายของคุณไม่น่ารำคาญแน่นอน ถ้าเธอน่ารำคาญเธอจะยืนอยู่หน้าประตูของคุณได้อย่างไร?”

เสียงนั้นทำให้คนในบ้านรู้สึกหนาวตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอประหลาดใจอย่างมาก

“ค คุณ…ทำไมคุณมาที่นี่?”

ซูซี่ไม่ได้เปลี่ยนไปเลย อย่างไรก็ตาม เธอดูเป็นผู้หญิงมากกว่าที่เจนจำได้ เจนมองดูใบหน้าของซูซี่เปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีขาวในขณะที่เธอยังคงไม่แสดงสีหน้าใด ๆ

“โครเกอร์ ทำไมคุณถึง…” ซูซี่หันหน้าไปหาโครเกอร์ที่ยืนอยู่ข้างหลังเจน

เธอไม่สามารถทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้

โครเกอร์ผลักเธอเหมือนกลัวว่าเขาจะทำให้เธอขายหน้า “เข้าไปก่อน เราจะคุยกันข้างใน มันดึกแล้ว เราจะรบกวนเพื่อนบ้านถ้าเรายังยืนอยู่ที่นี่”

เจนเดินตามพวกเขาทันทีทันใด

อันที่จริง การรบกวนคนอื่นกลางดึกเป็นเรื่องไม่ดี

ซูซี่บีบมือของเธอเข้าหากัน ทั้งสามคนเข้าไปในบ้านทีละคน โครเกอร์ทำงานหนัก เขารินชาให้เจนหนึ่งถ้วย และพยายามอย่างเต็มที่เพื่อประจบเธอ

ซูซี่จ้องไปที่เจน

“คุณทำงานที่ดันน์ กรุ๊ปใช่ไหม?”

ประโยคแรกของเธอก็ปราบซูซี่แล้ว

เจนเป็นเจ้านายของเธอ และซูซี่ก็ทำงานภายใต้เธอ

ซูซี่ก้มหน้าลง

มีความโกรธในน้ำเสียงของเธอ

“ฉันทำงานที่ดันน์ กรุ๊ป และฉันทำงานอย่างหนัก ฉันทำอะไรผิดงั้นหรือ?”

"ทำงานหนักเหรอ?" เจนแสร้งยิ้ม

อย่างไรก็ตาม มันทำให้ซูซี่รู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง

“สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นคืออดีต ใช่ ฉันไม่ควรปรากฏตัวในเอส ซิตี้ในตอนนั้น”

“อย่างไรก็ตาม ฉันยังต้องการมีชีวิตอยู่

“เจน ไม่จำเป็นที่คุณจะไล่ฉันออก ใช่ไหม?”

เธอไม่ได้รู้จักซูซี่มากนัก เมื่อเจนได้ยินสิ่งที่เธอพูด ดวงตาของเจนก็ตกตะลึง เธอมองไปที่ซูซี่ และไม่เสียเวลากับหัวข้อนี้มากนัก

“ถ้าคุณทำงานหนักจริง ๆ งั้นฉันก็แกล้งทำเป็นว่าไม่เห็นคุณก็ได้”

โครเกอร์กังวลอย่างมาก "คุณดันน์รู้ทุกอย่าง แค่บอกเธอตามจริง”

ซูซี่แทบสำลักกับอากาศ เธอพูดด้วยความโกรธว่า “ฉันควรบอกอะไรกับเธอ?”

“ซูซี่ ถ้าคุณไม่บอกฉัน ฉันจะมีวิธีหาคำตอบ มันขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้น"

เจนไขว้มือ และวางไว้บนเข่าของเธอ

ซูซี่รู้สึกขายหน้ามาก เธอมองไปที่เจนด้วยความเศร้าใจ

"คุณต้องการให้ฉันพูดอะไร? คุณต้องการคำอธิบายอะไร? ใช่ ฉันทำงานให้กับ ดันน์ กรุ๊ป แต่ฉันไม่ได้ขโมย ปล้น หรือขายอะไรเลย!”

เจนลดสายตาของเธอลง เธอได้ยินคำพูดถากถางในน้ำเสียงของซูซี่

โครเกอร์ดุซูซี่ด้วยความกลัว “นี่คือวิธีที่คุณพูดอย่างนั้นเหรอ?”

เจนโบกมือให้โครเกอร์ “ไม่เป็นไร เธอไม่ได้โกหก” เธอไม่ได้ทรยศคนสนับสนุนนเธอในอีสต์ เอ็มเพอเรอร์ งั้นเหรอ?

ตามที่เธอบอก เจน ดันน์ขายทั้งความอัปลักษณ์ ศักดิ์ศรี และแม้แต่ชีวิตของเธอ

“คุณกำลังยอมรับมันงั้นหรือ?” ซูซี่หัวเราะอย่างเย็นชา “ในที่สุด คุณก็ยอมรับมัน ฉันสงสัยว่าคุณจะไม่หน้าแดงจากความรู้สึกอับอายได้อย่างไร”

มีรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเจน เธอกำลังหัวเราะกับตัวเอง ยอมรับมันเหรอ?

ยอมรับเหรอ?