บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 299

เรย์มึนงง ฌอนห้ามไม่ให้เขาไปที่บ้านของเจนอีกต่อไป นอกจากนี้เมื่อแพทย์ของเขาได้ให้ยากับฌอนเสร็จ และกลับไป ใบหน้าของเขาก็ดูกังวลเป็นอย่างมาก

เรย์รู้สึกว่าเจนต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ

ในท้ายที่สุดเมื่อเขาโทรหาเจนมันก็เหมือนกับว่าเธอได้กินระเบิดเข้าไป เธอทั้งกล่าวหา และตะโกนดุด่าเขาว่า "เพลย์บอย" "ปฏิบัติต่อชีวิตของคนเหมือนเกม" และ "สอนแต่เรื่องชั่ว ๆ ให้กับคนอื่น"

เรย์รู้สึกแปลกยิ่งขึ้นเมื่อเขามองไปที่การโทรที่สิ้นสุดลงแล้ว เจนก็ตัดสายเขาทิ้ง

เธอเรียกเขาว่าเพลย์บอย…แปลกมาก เพราะนี่ไม่ใช่วันแรกที่เจนรู้ว่าเขาเป็นเพลย์บอย และเจ้าชู้

แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับเธองั้นเหรอ?

นอกจากนี้เธอยังบอกว่าเขาสอนบางคนในสิ่งที่ไม่ดี ... เธอหมายถึงใครกัน?

เรย์สงสัยเรื่องนี้มาก ๆ แต่อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถคาดเดาความจริงได้เลย

เจนวางสายไปแล้ว แต่เธอก็ยังโกรธอยู่

ถ้าเธออธิบายเรื่องงี่เง่านั้นเป็นอย่างดี เธอก็จะบอกว่าเขาไร้เดียงสา ถ้าเธอพูดอย่างหยาบคาย เขาก็จะดูโง่เง่าที่สุด ความทรงจำ และไอคิวของเขานั้นมันเหลือเพียงแค่เด็กแปดขวบ

คนงี่เง่านั้นจะรู้เรื่องเหล่านี้ได้อย่างไร?

เขาหมายถึงอะไรกันที่บอกว่าร้อนรุ่ม? เด็กแปดขวบรู้เรื่องพวกนั้นด้วยเหรอ?

ถ้าไม่ใช่เรย์สอนแล้วจะใครล่ะ?

เรย์ควรถูกลงโทษ

เธอวางโทรศัพท์ลง และทันใดนั้นวิเวียนก็มาเคาะประตู

“คุณรู้หรือยังว่าใครคือคนที่รั่วไหลความลับ?”

เธอไม่สามารถประกาศเรื่องนี้ให้โลกรู้ได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงตรวจสอบการรั่วไหลอย่างลับ ๆ

ด้วยเหตุนี้เธอจึงมีขีดจำกัดในการตรวจสอบ

วิเวียนส่ายหัวอย่างเป็นห่วง

“ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบแล้ว”

"คุณหนูดันน์ ทำไมคุณไม่ถามหัวหน้าฝ่ายการเงินไปเลยล่ะ?”

“ฉันเชื่อใจเขา หากข้อมูลรั่วไหลเขาจะต้องเข้าคุก ถ้าเขาทำโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาก็อาจจะไม่รู้เรื่องนี้ ทำไมเราต้องทำให้พนักงานเก่าแก่ของเรากังวลในเวลานี้?”

เจนขมวดคิ้ว และคิดหนัก มีความขบคิดอยู่ในดวงตาของเธอ “อืม ขอให้ฝ่ายบุคคลส่งประวัติของทุกคนในแผนกการเงินมาที่อีเมลของฉันด้วยนะ”

“คุณจะตรวจสอบพวกเขาทีละคนหหรือ?

“มันจะเหมือนกับการงมเข็มในมหาสมุทรนะ”

“เหตุผลที่ฉันจะต้องสอบสวนแผนกการเงินก่อน วิเวียนเราจะทิ้งระเบิดเวลาไว้ใน ดันน์ กรุ๊ป ไม่ได้หรอกนะ”

“ถ้าคุณไม่พบสิ่งใดในแผนกการเงิน คุณจะสอบสวนทุกคนในสำนักงานหรือไม่? คุณรู้หรือไม่ว่า ดันน์ กรุ๊ป มีทั้งหมดกี่คน?”

ไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะตรวจสอบด้วยวิธีนี้

เธอไม่ได้หวังให้เจนใช้วิธีที่โง่ที่สุด

“ไม่เป็นไรฉันจะทำ” วิเวียนรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้ดื้อรั้นมาก แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไรก็ตาม

กลางดึก

เจนอยู่ในห้องทำงานพลางอ่านสิ่งที่วิเวียนส่งมาให้เธอ

หนึ่งในเรซูเม่นั้นดึงดูดความสนใจของเธอมาก

ในเรซูเม่มีรูปถ่ายขนาดสองนิ้ว แสดงให้เห็นภาพของหญิงสาวที่บอบบาง และน่ารัก เธอดูมีไหวพริบ

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และกดตัวเลข“ โครเกอร์มาที่ออฟฟิสหน่อย ตอนนี้เลย”

อีกฝ่ายไม่คาดคิดมาก่อนว่าเธอจะขอช่วยในเวลานี้ “ตอนนี้เลยหรอครับ?”

จากน้ำเสียงของอีกฝ่ายเห็นได้ชัดว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น

ผู้หญิงที่โต๊ะทำงานไม่แยแส “ตอนนี้ เวลานี้” ไม่มีที่ว่างสำหรับคำถาม

"แต่…"

ชายคนนั้นยังคงอยากจะเถียง แต่เจนก็วางสายไปแล้วอย่างเย็นชา

เธอไม่กังวลว่าเขาจะไม่มา

และในหนึ่งชั่วโมงต่อมา ...

เขามาถึงที่นี่แล้ว