บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 47

คุณเดนแฮมมองผู้หญิงตรงหน้าแล้วขมวดคิ้ว “น่าเกลียดเกินไป”

หัวใจของซูซี่เต้นรัว สี่คำนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เธอรู้สึกกังวลใจมาก

อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ครั้งนี้เธอกลับรู้สึกอยากให้เจนมีใบหน้าและทรวดทรงสวยงามกว่าคนอื่น

ถ้าคุณเดนแฮมคิดว่าเจนน่าเกลียด ซึ่งนั่นก็หมายความว่าซูซี่จะต้องตกอยู่ในปัญหาอย่างแน่นอนในตอนท้ายใช่ไหม?

ซูซี่มองไปที่ตู้กระจกใสนั้นอย่างระมัดระวัง น้ำข้างในสูงกว่าหนึ่งเมตรแล้ว เธอรีบบอกคุณเดนแฮมว่า “อย่าตัดสินจากรูปลักษณ์ภายนอกนะคะ เจนจะแสดงโชว์ที่ดีให้คุณได้รับชมอย่างแน่นอน”

แม้ว่าเจนจะมาถึงที่นี่เพียงคนเดียว แต่เธอก็เข้าใจสถานการณ์จากการสนทนาของซูซี่กับคุณเดนแฮม การแสดงที่เรียกว่านี้กำลังจะเป็นการทดลองที่น่าทึ่งอีกครั้งสำหรับเธอ

คุณเดนแฮมมองไปที่เจนด้วยความสงสัย “สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริงหรือเปล่า?”

ไหล่ของเจนกระตุกเล็กน้อย นี่เป็นครั้งที่สองของวันนี้ที่เธอได้ยินเรื่องนั้น - "สิ่งที่เธอพูดจริงหรือเปล่า?

เธอยิ้มและไม่มองคุณเดนแฮม แต่กลับหันไปมองซูซี่แทน การจ้องมองของเธอทำให้ซูซี่หลบสายตา ราวกับว่าเธอกลัวที่จะถูกเปิดโปง ใบหน้าของเธอร้อนลุ่มดั่งไฟก้มลงมองพื้น เพราะเธอกลัวที่จะต้องสบตากับเจน

“นี่เป็นสิ่งที่ดี ค่าตอบแทนของการแสดงอยู่ที่หนึ่งล้านเหรียญ คุณก็รู้” ซูซี่พูดอย่างครึ่ง ๆ กลาง ๆ เจนหันหลังกลับโดยไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากคิดในใจว่า… 'ถ้ามันเป็นเรื่องที่ดี ซูซี่ทำไมเธอถึงไม่ทำล่ะ? '

เจนลดขนตาลง และกระพริบตา เธอเงยหน้าขึ้นพรางพูดต่อลองกับคุณเดนแฮมช้า ๆ ว่า “สองล้าน”

“คุณชื่อ เจน ดันน์ ใช่ไหม? นี่คุณกำลังต่อล้อต่อเถียงกับฉันอยู่หรือ?” คุณเดนแฮมขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนี้ช่างบ้าเงินอย่างที่ ซูซี่ ทอมสัน ได้แจ้งไว้ตั้งแต่ต้นจริง ๆ ด้วย

“ฉันจะทำมัน ถ้าค่าตอบแทนสองล้าน”

“เธอกำลังทำอะไรอยู่ เจน ดันน์! หนึ่งล้านก็เพียงพอ! อย่าไปไกลเกินไป!” ซูซี่กังวลว่าความโลภของเจนจะไล่ลูกค้าออกไป หากลูกค้าปฏิเสธที่จะใช้เธอ ซูซี่จะเป็นคนที่มีปัญหาอีกครั้ง อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้อยู่ภายใต้การคุ้มครองของ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์

เจนนิ่งไม่ไหวติงมองไปที่คุณเดนแฮมอย่างมุ่งมั่น “ฉันอยากได้ค่าตอบแทนจำนวนสองล้าน ฉันต้องมาเสี่ยงชีวิตที่นี่ และจะทำอย่างสุดหัวใจเมื่อรับงาน ท่านเดนแฮมฉันอยากได้สองล้าน และนั่นคือข้อเสนอสุดท้ายของฉันค่ะ”

เธออ่อนไหวเรื่องเงิน และเธอก็หมดหวังกับมันเช่นกัน

“ชีวิตของคุณ ไม่มีค่าพอสำหรับสองล้าน”

คุณเดนแฮมตะคอกกลับเจน

เจนยังคงเป็นคนเดิมที่เธอเคยเป็น เธอจึงพูดช้า ๆ ว่า “ชีวิตของฉันไม่ได้มีค่าแค่สองล้าน แต่ความสุขของคุณเมื่อคุณดูการแสดงของฉันท่านเดนแฮม มันมีค่ามากกว่านั้น”

คราวนี้คุณเดนแฮมหัวเราะ…ผู้หญิงคนนี้น่าสนใจจริง ๆ น่าสนใจมากกว่า ซูซี่ ทอมสันที่ดูบริสุทธิ์เสียอีก

“ฉันได้ยินมาว่าคุณค่อนข้างคลั่งไคล้เงิน”

เจนก้มหน้าลงโดยไม่ตอบโต้หรือตอบกลับ

เธอบ้าเงินมาก และใคร ๆ ก็รู้ว่า ... ริมฝีปากของเธอโค้งเป็นรอยยิ้มที่อ่านไม่ออกแล้วเธอก็เงยหน้าขึ้น “ถูกต้องค่ะ ฉันรักเงินมากพอ ๆ กับชีวิต… ไม่สิ ฉันรักเงินมากกว่าชีวิตตัวเองอีก นั่นคือเหตุผลที่ฉันยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อการแสดงนี้ ถูกต้องไหมคะ?”

“นั่นคือเหตุผลค่ะ ที่ท่านเดนแฮมคุณจะได้เห็นว่านักแสดงมืออาชีพที่ทำเพื่อเงินนั้นเป็นอย่างไร และจะยิ่งตระการตามากยิ่งขึ้นตามจำนวณเงินที่จ่าย”

“ตามนั้น! สองล้าน!” รอยยิ้มที่เป็นมิตรของคุณเดนแฮมเปล่งประกายอย่างเฉียบคม ผู้หญิง เจน ดันน์ คนนี้น่าเกลียดก็ใช่ แต่เธอก็น่าหลงใหลด้วยเช่นกัน

…

สิบนาทีต่อมา

เธอถูกโยนเข้าไปในภาชนะใสทรงสี่เหลี่ยมนั้น โดยสวมเสื้อผ้าแบบเดียวกับที่ปกปิดร่างกายของเธออย่างแน่นหนา เธอยืนกรานที่จะไม่เปลี่ยนเสื้อผ้า

น้ำได้ท่วมหัวของเธอไปนานแล้ว เสื้อผ้าของเธอหนักขึ้นเมื่อพวกมันดูดซับน้ำมันลากเธอไปที่ก้นของตู้ใบนั้น

ในตอนแรกเธอยังสามารถลืมตา และเห็นผู้ประกอบการธุรกิจที่แสวงหาความตื่นเต้นยืนอยู่หน้าตู้สินค้านี้และมองดูเธอ

ฌอน สจ๊วต!

ขณะที่เธอกำลังจะหลับตา เธอมองไปที่ร่างที่เธอจินตนาการขึ้นขยับริมฝีปากและหลับตาไปในที่สุด

ฌอน สจ๊วต ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้เห็นฉากที่น่าตกใจเช่นนี้เมื่อเขากลับมาถึง!

สีหน้าของเขาดูแข็งกร้าว ในขณะที่เขาคว้าขวดไวน์ที่อยู่ข้าง ๆ และทุบมันใส่ที่ภาชนะใสนั้น อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้ทิ้งรอยขีดข่วนบนภาชนะดังนั้นแม้แต่นิดเดียว เขาจึงหันไปและแยกเขี้ยวใส่บอดี้การ์ดของเขา“ ช่วยเธอสิ!”

อูโน่ตรวจสอบตู้นั้นอย่างรวดเร็ว “นายท่านครับฝาปิดด้านบนถูกล็อคแน่น และเปิดไม่ออกครับ”

ดวงตาของฌอนจ้องไปที่ผู้หญิงที่จมน้ำในตู้นั้นอย่างไม่กระพริบตา “ทุบมัน!”

ทันทีที่เขาพูดอย่างนั้นบอดี้การ์ดที่เขาพามาก็ตื่นตัวทันที และเข้าโจมตีตู้นั้นโดยพร้อมเพรียงกัน อย่างไรก็ตามตู้ใสนั้นกลับไม่แม้แต่จะขยับเลย ฌอนหันกลับมา “เอาน้ำออก! คุณจะเปิดสิ่งนี้ได้อย่างไร?!”

ตอนนี้คุณเดนแฮมดูซีดเซียว “คุณชายโซรอสเป็นคนขอให้ฉันมาที่นี่ ฉันไม่รู้เหมือนกันคุณสจ๊วต ฉันไม่รู้จริง ๆ ที่นี่คือที่ของคุณ ฉันคงไม่กล้าเล่นแบบนี้ที่บ้านคุณหรอก

“ฉันไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เมื่อสามนาทีที่ผ่านไป ฉันขอให้คนของฉันดึงเธอออกมา แต่ฉันไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น”

“ทำอย่างไรดี คุณชายสจ๊วต? สถานที่นี้เป็นของคุณ ผู้หญิงคนนั้นเป็นของคุณ หากเกิดอะไรขึ้นกับเธอฉันจะจ่ายเอง ฉันจะจ่ายค่าเสียหายโอเคไหม? สิบล้านให้ครอบครัวของเธอ และคุณชายสจ๊วตห้าสิบล้าน”

ฌอนหัวเราะอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาแดงก่ำ ตอนนี้เขาโกรธมากโดยไม่สนใจการประนีประนอมของคุณเดนแฮม และวิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่อควานหาอุปกรณ์เขาเหวี่ยงภาชนะต่าง ๆ อย่างบ้าคลั่ง แต่ตู้นั้นทำจากวัสดุพิเศษ ดังนั้นมันจึงไม่ง่ายที่จะแตก กำมือของฌอนแน่นขึ้นเขามองไปรอบ ๆ ไม้ถูพื้นเขาทุบมันลงบนตู้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยใช้แรงมากจนมือของเขาเริ่มมีเลือดออก

“พักก่อนเถอะนายท่าน ฝากสิ่งนี้ไว้เป็นหน้าที่ผมกับโดส และคนอื่น ๆ ที่เหลือเถอะ” อูโนเห็นว่าฌอนแสดงท่าทางบ้าคลั่งแค่ไหน และหัวใจของเขาก็เต้นรัวทันที เขารีบพยายามที่จะหยุดฌอน แต่ฌอนโบกมือให้เขาอย่างไร้ความปราณี

“ทุบตู้นี้พร้อมกับฉันอูโน่ ส่วนโดสโทรหา เอลิออร์ ไวท์ และพาเขามาที่นี่ทันที เทรสนายออกไปข้างนอก และเรียกทุกคนเข้ามาที่นี่เราต้องทำลายสิ่งนี้ให้ได้!”

ตอนนี้คุณเดนแฮมรู้สึกกลัวไปหมดแล้ว “คุณจำเป็นต้องทำเองไหมคุณชายสจ๊วต? เธอก็เป็นแค่ผู้หญิง…”

ฟึบ! ศีรษะของฌอนหมุนไปเผชิญหน้ากับเขา ดวงตาของเขาเป็นสีแดงเลือด “คุณกล้าทำกับผู้หญิงของฉันแบบนี้ได้ยังไง จอห์นเดนแฮม! คุณต้องตาย! คุณควรสวดอ้อนวอนให้เธอปลอดภัย ไม่เช่นนั้นคุณจะไม่มีวันได้ออกจากเมืองเอสนี้ แน่นอน!”