บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 48

แม้ในขณะที่เขาตะโกนใส่คุณเดนแฮม ฌอนเองก็ยังไม่หยุดเหวี่ยงไม้ถูพื้นใส่ตู้นั้น เขาไม่เคยยอมแพ้ในการทำลายตู้นั้นเลย!

ฌอนโจมตีตู้ใสนั้นเหมือนคนที่กำลังถูกปีศาจเข้าสิงอยู่

บนทางด่วนที่ห่างจาก อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ห้าพันเมตร รถแข่ง Maserati กำลังทะยานด้วยความเร็ว 120 กม. / ชม. หน้าต่างกระจกรถถูกลดลงและมีเสียงลมพัดผ่านอยู่ภายนอกตัวรถ จมน้ำ เสียงคนในรถเอ่ยขึ้น

คนขับรถที่เบาะหน้าพูดอย่างลังเลว่า “ท่านแน่ใจหรอครับว่าทุกอย่างจะโอเค คุณชายโซรอส? ภาชนะนั้นพังยากมาก และคุณขอให้ผมปลี่ยนกุญแจ อาจจะมีคนตายได้เลยนะครับ”

มีเสียงหัวเราะเบา ๆ หายไปท่ามกลางสายลม อย่างไรก็ตามเขาได้ยินคำพูดที่ตามมาอย่างชัดเจน

“แล้ว ถ้ามีคนตายจริง ๆ ล่ะ? การป้อนคีย์ผิดโดยไม่ตั้งใจนั้นผิดกฎหมายหรือไม่? จอห์น เดนแฮม เป็นคนที่มีส่วนร่วมในเกมนี้ในทางที่ผิด เขาควรเป็นคนที่ต้องกังวลต่างหาก”

คนขับไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่มือของเขาสั่นอยู่บนพวงมาลัย

“เธอจะไม่ตายหรอก หากพวกเขาต้องการจะช่วยเธอจริง ๆ พวกเขาก็ต้องตีให้หนักพอ และมันจะพังเอง มันจะทำให้เธอตกใจนิดหน่อยเท่านั้นเอง”

คนขับรู้สึกหนาวสั่นในใจ ‘นายท่าน แค่พยายามทำให้เธอตกใจใช่ไหมคุณชายหนุ่มหล่อ? ใครก็ตามที่มีสภาพหัวใจที่ไม่ดี หรือเป็นโรคหัวใจ อาจเสียชีวิตจากความน่าหวาดกลัวเช่นนั้นได้ ทำไมคุณไม่ยอมรับมันล่ะ? คุณเกลียดพนักงานบริการตัวน้อยคนนั้น'

แน่นอนว่าคนขับไม่กล้าพูดออกไปดัง ๆ

ที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ฌอนยังคงกระแทกเข้าไปที่ตู้ใส ๆ นั้นครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างสิ้นหวัง ร่างของผู้หญิงคนนั้น อยู่ตรงหน้าเขาลอยอยู่ในถังที่เต็มไปด้วยน้ำ เขายังจำได้ว่าสิ่งสุดท้ายที่เธอพูดก่อนหลับตาคือชื่อของเขา!

"คุณชายสจ๊วต…”

ลูกน้องของเขาไม่กล้าพูดอะไร ทุกคนทุ่มทุกอย่างเต็มที่ด้วยพลังที่มี เพื่อทำลายภาชนะนั้น แม้แต่คุณเดนแฮมและนักธุรกิจชาวญี่ปุ่นสามคนก็คว้าบางสิ่งที่อยู่ใกล้ ๆ และเข้าร่วมทุบตู้นั้น เมื่อพวกเขาเห็นว่าฌอนโจมตีตู้นั้นอย่างบ้าคลั่งเพียงใด

ซูซี่จมลงไปนั่งคุกเข่ากองอยู่ที่พื้นนานแล้ว มือและเท้าของเธอเย็นราวกับน้ำแข็ง ขณะที่เธอมองไปที่เจนซึ่งลอยนิ่งอยู่ในภาชนะใสใบใหญ่นั้น เธอรู้สึกหวาดกลัว

เธออาจไม่รู้จักคุณชายสจ๊วตที่ปรากฏตัวที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ เป็นครั้งคราวก่อนหน้านี้ เธอไม่รู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างชายลึกลับคนนี้กับ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ หลังจากคำวิงวอนของคุณเดนแฮมก่อนหน้านี้ เธอก็เข้าใจได้แล้วว่า – อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ เป็นของมิคุณชายสจ๊วต

ในแง่หนึ่งเธอหวังว่าเจนจะสบายดี ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอจะไม่ถูกลงโทษ ในทางกลับกันเธอแอบหวังว่าผู้หญิงที่อยู่ในตู้นั้นจะตายที่ข้างในนั้น มิฉะนั้นเธออาจจะต้องเปิดเผยเรื่องของซูซี่ ให้กับผู้บริหาร อีสต์ เอ็มเพอเรอร์อย่าง ฌอน สจ๊วต แน่นอน

ทันใดนั้น ตู้ก็เริ่มมีรอยร้าว!

ด้วยการทุบด้วยแรงมหาศาลจากฌอน มีรอยแตกปรากฏขึ้น ในขณะเดียวกันไม้ถูพื้นที่เขาถือก็หักครึ่ง

ด้วยความสิ้นหวังเขาจึงโยนไม้ถูพื้นออกไปข้าง ๆ ทันที และต่อยรอยแตกในภาชนะสามครั้งโดยไม่ได้คิดอะไร

“เจ้านาย!” ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาทุกคนหน้าซีด เมื่อเห็นฌอนต่อยตู้นั้นอย่างบ้าคลั่งสามครั้ง พวกเขาอุทานว่า "มือของท่าน!"

อุโน่ ดูกังวลมาก!

ไม่ควรมีเหตุการณ์อันตรายใด ๆ เกิดขึ้นกับชายคนนี้ ฌอน สจ๊วต!

เจ้านายเป็นคนที่ถือหางเสือเรือของสจ๊วต เขาสามารถกำหนดการขึ้นหรือลงของอาณาจักรนี้ได้!

อูโน่เป็นหนึ่งในคนรับใช้ที่เกิดมาเพื่อสจ๊วตในช่วงหลายชั่วอายุคน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเฝ้าดูได้ในขณะที่ฌอนกำลังบาดเจ็บ “นายท่าน หยุด! มือของท่านบาดเจ็บอยู่!”

“หลีกไป!” ฌอนผลักอูโน่ออกไป และต่อยตู้นั้นเป็นครั้งที่สี่โดยไม่ลังเล!

“นายท่าน!”

ขณะที่อูโน่กำลังอ้าปากค้าง เกิดเสียงดังขึ้นและภาชนะทรงสี่เหลี่ยมมหึมานั้นก่อนก็เริ่มแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ !

ตูมมมม!

มีเสียงกรอบแกรบอยู่ข้างหลัง แต่พวกเขาก็ไม่กล้ามอง

ฌอน สจ๊วต ไม่ต้องการให้ใครได้เห็นรูปร่างของ เจน ดันน์ ไม่มีแต่ผื้นที่ผิวของเธอเพียงนิ้วเดียว

เขาดึงเสื้อผ้าของเธอ มัดตัวเธอไว้ข้าง ๆ และทำ CPR ให้เธอ

เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขาดูประหม่าแค่ไหน เขามีเพียงความคิดเดียวว่า ‘เจน! หายใจ!'

หลังจากนั้นสักครู่…

"แค่ก! แค่ก…แค่ก…แค่กแค่กแค่ก…” มีอาการไอ และเจนก็พ่นน้ำในปอดออกมาก่อนที่จะกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง เธอลืมตาที่เจ็บและปวด แต่แทบมองไม่เห็นอะไรเลย การมองเห็นของเธอพร่ามัว และเธอไม่สามารถบอกได้ว่าใครอยู่ตรงหน้าเธอ แต่ริมฝีปากของเธอก็ยังขยับอยู่ดี

ดวงตาของฌอนเต็มไปด้วยอารมณ์ที่ไม่อาจจะบรรยายได้ เมื่อเขาเห็นริมฝีปากของเธอขยับเขาก็รีบถามว่า “เธอกำลังพูดอะไร…?”

ริมฝีปากซีดของเจนขยับ "คุณเดนแฮม…เงิน…”

ในทันที!

เวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งไปชั่วขณะ และอากาศก็หยุดนิ่งด้วยเช่นกัน!

นัยยะของอารมณ์ในส่วนลึกของดวงตาของฌอนกระจัดกระจายไปตามสายลมทันที สิ่งที่เหลืออยู่คือความเยือกเย็น “เท่าไหร่?” ไม่มีความอบอุ่นใด ๆ ในน้ำเสียงของเขาในตอนนี้

“คุณสัญญากับฉันว่าสองล้าน…” เธอไม่สามารถบอกได้จริง ๆ ว่าคน ๆ นี้เป็นใคร แต่เขารู้สึกคุ้นเคยกับเธอมาก ดังนั้นเธอจึงไม่คิดมากเกินไป

ดวงตาของฌอนชะงัก มือขวาของเขามีหยดเลือดสีแดง ... หยดอยู่ข้าง ๆ ขา ของเขา "โอเค ดีมาก ฉันจะให้เธอสองล้าน”