เมื่อเจนตื่นขึ้น ดวงตาของเธอแดงก่ำ ชั่วขณะหนึ่ง สมองของเธอไม่ทำงาน แต่หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็จำได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น
เธอลุกขึ้นนั่งด้วยเสียงดังตุ๊บ
เมื่อเธอมองไปรอบ ๆ ชายคนนั้นก็ไม่อยู่แล้ว
เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อความเจ็บปวดแล่นผ่านหัวใจของเธอ เมื่อเธอตื่นขึ้นมาเธอก็รับรู้ว่าเธอนอนเปลือยทั้งคืน เธอเย้ยหยันตัวเอง เธอมั่นใจขนาดไหนที่นอนหลับสนิทข้างผู้ชายคนนั้น?
เธอยกมือขึ้นตบหน้าตัวเอง
เธออนุญาติให้ตัวเองนอนกับใครก็ได้ยกเว้นฌอน สจ๊วต!
เธอรู้สึกว่าหัวใจของเธออัดแน่นไปด้วยความทุกข์ แม้ว่าจะต้องถูกขังในคุกและใช้เวลาทั้งคืนข้างห้องน้ำ เธอก็จะไม่และไม่สามารถนอนหลับข้าง ๆ ฌอนได้
เธอทำอย่างนั้นได้อย่างไร? เธอจะนอนนิ่ง ๆ ข้างๆผู้ชายคนนั้นได้ยังไง?
ผู้ชายคนนั้นคือฌอน สจ๊วต!
เสียงตบหน้าของเธอคมชัดและชัดเจน ยิ่งรู้สึกผิดหวังมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งตบตัวเองหนักขึ้นเท่านั้น
เจนนั่งลงบนเตียง ผมของเธอยุ่งเหยิงหลังจากการตบตัวเองหลายครั้ง เธอมีอาการปวดตื้อในดวงตาของเธอซึ่งมีเพียงเธอเท่านั้นที่จะเข้าใจ อย่างไรก็ตาม ในวินาทีต่อมา เธอเงยหน้าขึ้นช้าๆและใส่เสื้อผ้าของเธอ
อย่างไรก็ตาม กระดุมบนเสื้อของเธอได้ถูกชายคนนั้นกระชากออกเมื่อคืนนี้
เมื่อเธอลุกจากเตียง เธอก็ไม่ได้ออกไปทันที แต่เธอกลับเข้าไปในห้องน้ำ หน้ากระจกที่สว่างและบานใหญ่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกทารุณกรรมยืนอยู่
เธอยกมือขึ้นเปิดก๊อกเพื่อล้างหน้า จากนั้นเธอก็มองไปที่เงาสะท้อนของเธอในกระจก ทันใดนั้นเธอก็คว้าถ้วยข้างอ่างมาทุบกระจก
จากนั้น เธอก็หยุด
ถ้วยอยู่ห่างจากกระจกเพียงไม่กี่เซนติเมตร เธอสามารถทุบมันได้ถ้าเธอหลับตา
อย่างไรก็ตาม เธอตัวสั่นอย่างโกรธเกรี้ยวขณะถือถ้วย
เส้นเลือดที่แขนของเธอปูดออกมา และถึงอย่างนั้น เธอก็แค่ถือถ้วย หลังจากนั้นไม่นานเธอก็วางแขนลงอย่างอ่อนแรงและต่อยเคาน์เตอร์หินอ่อนสองสามครั้ง ราวกับว่าเธอไม่สามารถรู้สึกเจ็บปวดได้อีกต่อไป
หลังเสียง ‘คลิก’ เจนรู้สึกได้ถึงลมกระโชกที่อยู่ข้าง ๆ เธอ ในวินาทีถัดมาแขนของเธอถูกใครบางคนคว้าเอาไว้ จากนั้น เธอก็เริ่มสะดุด เสียงดัง เสียงโกรธคำรามอยู่ข้างหูของเธอ
“คุณกล้าทำร้ายตัวเองได้ยังไง!”
หลังจากนั้นเจนก็ถูกดึงออกจากห้องน้ำ
"ปล่อยนะ"
ราวกับว่าผู้ชายไม่ได้ยินเสียงเธอ เขาเดินอย่างรวดเร็วในขณะที่ดึงเธอไว้ข้างหลัง
"ปล่อยฉัน ปล่อยฉันสิ! ฉันบอกให้คุณปล่อยฉันไง!”
ทำไมเขาถึงปฏิบัติกับเธอแบบนี้?
ทำไมเขาถึงเลือกที่จะอยู่กับเธอ?
ทำไมเธอถึงนอนหลับสนิทอยู่ข้างๆเขาตลอดทั้งคืน?
เกลียด!
เธอเกลียดเขา!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...