โจเซฟ ดันน์ วางสายแล้วกระโดดลงจากเตียงคว้าเสื้อคลุมข้าง ๆ แล้วโยนมันพาดบ่าตัวเอง
ภรรยาของเขาถามเขาอย่างงุนงง “เกิดอะไรขึ้นคะคุณ?”
"เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ?" โจเซฟโกรธมาก “ก็ลูกสาวตัวดีของคุณ กลายเป็นหญิงโสเภณีไปแล้ว!”
ตูมมมม!
รู้สึกราวกับว่ามีการระเบิดเกิดขึ้นที่หูของคุณนายดันน์!
เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียงทันที "คุณพูดเรื่องอะไร?"
เธอต้องได้ยินเขาผิดแน่ ๆ
“ตาแก่ฮอฟฟ์แมนโทรหาฉันเป็นการส่วนตัว และบอกว่าเบรนแดนเห็นเธอด้วยตาของเขาเอง เด็กสาวผู้น่าสมเพชคนนั้นกำลังขายบริการของเธอที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ในตอนนี้!”
คุณนายดันน์ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป "ไม่มีทาง! นั่นมันเป็นไปไม่ได้! เจนเป็นผู้หญิงที่หยิ่งผยองไม่มีทางที่เธอจะยอมทำอะไรแบบนั้น! คุณชายฮอฟฟ์แมนคนนั้นเข้าใจผิดแน่ ๆ เขาจำคนผิดแน่ ๆ”
“ตาแก่ฮอฟฟ์แมนถึงกับโทรรมาหาฉันด้วยตัวเอง คุณคิดว่าอย่างไร?" โจเซฟเผชิญหน้ากับภรรยาของเขาอย่างเคร่งขรึม และใบหน้าที่จริงจัง
“คุณจะทำอะไร ในตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว?” คุณนายดันน์เอื้อมมือไปจับข้อมือสามีของเธอแล้วดึงไว้แน่น “โจเซฟมันสายไปแล้ว คุณทำอะไรได้บ้าง?"
โจเซฟ ดันน์ อายุเกือบห้าสิบ แต่เขาดูแลรูปลักษณ์ของเขาเป็นอย่างดี แม้ว่าตอนนี้ผมของเขาจะเป็นสีเทา แต่ก็ไม่ได้ทำให้เสน่ห์อันหล่อเหลาของเขาลดลงเลย ในความเป็นจริงเขาเติบโตเต็มที่ และอายุมากเหมือนไวน์ชั้นดี ไม่มีการปฏิเสธว่าโจเซฟเป็นคนห้าวมาก และในวัยหนุ่มเขาก็น่าทึ่งมากเช่นกัน
อย่างไรก็ตามตอนนี้ใบหน้าอันหล่อเหลาของโจเซฟ ได้กลายเป็นชายผู้ถูกปกคลุมไปด้วยก่อนเมฆสีดำ
เขากัดฟันแน่น เขาสบถอย่างโกรธเคือง “เมื่อสามปีก่อน เจ้าหนูตัวเล็ก ๆ ได้นำวิกฤตมาสู่ครอบครัวของเรา และทำให้พวกเรากลายเป็นตัวตลก ทำให้ผู้คนในเมืองหัวเราะเยาะ สามปีผ่านไปในที่สุดและสิ่งตลกเหล่านั้นได้จางหายไป เราได้กลับไปสู่วันแห่งความรุ่งโรจน์ของเราอีกครั้ง จากนั้นเธอก็หายไปและกลายเป็นหญิงโสเภณีที่ อีสตื เอ็มเพอเรอร์! เธอลากชื่อเสียงของเราไลงปตามโคลนตมอีกแล้ว! ทำไมถึงไม่เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ธรรมดา ๆ ที่ปล่อยให้เราได้พักผ่อนบ้าง?!
“ฉันทำเวรกรรมอะไรไว้ ถึงได้รับกรรมจากลูกสาวที่ถูกสาปเช่นนี้?!
“เธอฆ่าคนด้วยวิธีที่เลวทราม และใครคนนั้นคือเพื่อนสนิทของเธอตั้งแต่เด็ก!
“แม้ว่าเธอจะลุ่มหลง ฌอน สจ๊วต มากเพียงไหนแต่เธอก็ไม่ควรฆ่า โรซาลีน ซัมเมอร์ เธอไม่รู้หรือว่าฌอนนั้นแคร์โรซาลีนแค่ไหน? นังลูกตัวดี! เธอทิ้งทั้งครอบครัวเพียงเพราะความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของตัวเธอเอง!
“ตอนนี้เธอออกจากคุกแล้ว และแทนที่จะสำนึกผิดกับความผิดพลาดของตัวเอง เธอกลับทำเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม และกลายเป็นพวกผู้หญิงหากินที่ อีสต์ อ์มเพอเรอร์!”
“โจเซฟใจเย็น ๆ บางที…บางทีเธออาจจะมีเหตุผลที่ทำอย่างนั้น” คุณนายดันน์ดูเจ็บปวดมาก อย่างไรก็ตามเจนก็ยังคงเป็นลูกสาวที่เธอได้ให้กำเนิดออกมา “ลองคิดดูนะโจเซฟ เจนมีความภาคภูมิใจมาโดยตลอด แม้จะยังเป็นเด็ก เธอจะกลายเป็น…หนึ่งในผู้หญิงหากินกลางคืนเหล่านั้นได้อย่างไร?”
ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรคุณนายดันน์ปฏิเสธที่จะเชื่อว่าลูกของเธอจะจบลงด้วยการขายตัวเองที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ นั้น
“โจเซฟเราต้องตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด เราไม่สามารถเชื่อทุกสิ่งที่ เบรนแดน ฮอฟฟ์แมนพูดออกมาได้”
โจเซฟหัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันจะให้คนของฉันสอบสวน ฉันอยากเห็นว่าเด็กผู้หญิงที่น่าสมเพชคนนั้นทำให้ชื่อเสียงตระกูลของเราต้องอับอายแค่ไหน” ด้วยเหตุนี้เขาจึงสะบัดมือของคุณนายดันน์ทิ้งและหันไปคิดถึงการสอบสวนเรื่องนี้แทน “ฉันจะไปนอนในกห้องทำงานคืนนี้ ไม่ต้องรอ”
เขาบอกกับเธออย่างเย็นชา และทิ้งให้คุณนายดันน์ไว้คนเดียวกับความเสียใจ
โจเซฟไปที่ห้องทำงานและดึงโทรศัพท์ออกมากดหมายเลขและโทรออก “เด็กสาวผู้น่าสมเพชคนนั้นได้รับการปล่อยตัวจากคุกแล้ว ค้นหาสิ่งที่เธอทำหลังจากออกมา และทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอตั้งแต่นั้นมา ฉันอยากรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณพอที่จะสามารถขุดออกมาได้”
สำหรับ เบรนแดน ฮอฟฟ์แมน และคนอื่น ๆ พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานจากเงื้อมมือของฌอนและได้รับการสั่งสอน “บทเรียน” อีกบทหนึ่ง ก่อนที่อูโน่จะส่งพวกเขากลับไปบ้านของตัวเอง “เป็นการส่วนตัว”
อูโน่รู้สึกสับสนเขาเอ่ยถาม “นายท่าน ท่านเกลียดคุณหนูดันน์มาก ทำไมท่านถึงไม่ล้างแค้นเธอ ตอนที่เธอทำผิดหรอครับ หรือปล่อยเธอไป แถมยังสอนบทเรียนให้กลุ่มของเบรนแดนอีก?”
ดวงตาที่ลึกล้ำของชายคนนั้นมีประกายของความงุนงงสงสัยในตัวเอง แต่มันก็ผ่านไปในพริบตาเดียว และหายไปอย่างรวดเร็วจนแทบจะไม่มีใครทันสังเกตเห็นมันเลย เขาไม่ได้สังเกตตัวเองด้วยซ้ำ ดวงตาสีดำของเขาหรี่ลงและเขาก็พูดกับลูกน้องของตัวเองอย่างใจเย็น “ฉันสั่งสอนบทเรียนให้ใครสักคนเพราะพวกเขาทำให้ฉันรู้สึกแย่ มันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนั้นเลย”
ในโรงพยาบาล
เอลิออร์ให้เจนตรวจสุขภาพครั้งสุดท้าย “เอาละออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เจนอย่าเอาชีวิตตัวเองไปทิ้งแบบนี้ อีกต่อไปนะหลังจากนี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย
‘ งั้นเขาจะช่วยให้เธอฟื้นคืนความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่หายไป -’ โอ๊ย ก็มึงนั่นแหล่ะเป็นคนทำให้เจนตกอยู่ในสภาพแบบนี้...
อ่านแล้วก็อึดอัดแทน อยากให้ความจริงเปิดเผยเร็ว ๆ และเจนสามารถออกไปใช้ชีวิตดี ๆ อยู่ห่าง ๆ จากคนสารเลวพวกนี้ ไม่อยากให้ให้อภัยใครเลย...