บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 95

โจเซฟ ดันน์ วางสายแล้วกระโดดลงจากเตียงคว้าเสื้อคลุมข้าง ๆ แล้วโยนมันพาดบ่าตัวเอง

ภรรยาของเขาถามเขาอย่างงุนงง “เกิดอะไรขึ้นคะคุณ?”

"เกิดอะไรขึ้นอย่างนั้นหรือ?" โจเซฟโกรธมาก “ก็ลูกสาวตัวดีของคุณ กลายเป็นหญิงโสเภณีไปแล้ว!”

ตูมมมม!

รู้สึกราวกับว่ามีการระเบิดเกิดขึ้นที่หูของคุณนายดันน์!

เธอลุกขึ้นนั่งบนเตียงทันที "คุณพูดเรื่องอะไร?"

เธอต้องได้ยินเขาผิดแน่ ๆ

“ตาแก่ฮอฟฟ์แมนโทรหาฉันเป็นการส่วนตัว และบอกว่าเบรนแดนเห็นเธอด้วยตาของเขาเอง เด็กสาวผู้น่าสมเพชคนนั้นกำลังขายบริการของเธอที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ ในตอนนี้!”

คุณนายดันน์ไม่สามารถนั่งนิ่งได้อีกต่อไป "ไม่มีทาง! นั่นมันเป็นไปไม่ได้! เจนเป็นผู้หญิงที่หยิ่งผยองไม่มีทางที่เธอจะยอมทำอะไรแบบนั้น! คุณชายฮอฟฟ์แมนคนนั้นเข้าใจผิดแน่ ๆ เขาจำคนผิดแน่ ๆ”

“ตาแก่ฮอฟฟ์แมนถึงกับโทรรมาหาฉันด้วยตัวเอง คุณคิดว่าอย่างไร?" โจเซฟเผชิญหน้ากับภรรยาของเขาอย่างเคร่งขรึม และใบหน้าที่จริงจัง

“คุณจะทำอะไร ในตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว?” คุณนายดันน์เอื้อมมือไปจับข้อมือสามีของเธอแล้วดึงไว้แน่น “โจเซฟมันสายไปแล้ว คุณทำอะไรได้บ้าง?"

โจเซฟ ดันน์ อายุเกือบห้าสิบ แต่เขาดูแลรูปลักษณ์ของเขาเป็นอย่างดี แม้ว่าตอนนี้ผมของเขาจะเป็นสีเทา แต่ก็ไม่ได้ทำให้เสน่ห์อันหล่อเหลาของเขาลดลงเลย ในความเป็นจริงเขาเติบโตเต็มที่ และอายุมากเหมือนไวน์ชั้นดี ไม่มีการปฏิเสธว่าโจเซฟเป็นคนห้าวมาก และในวัยหนุ่มเขาก็น่าทึ่งมากเช่นกัน

อย่างไรก็ตามตอนนี้ใบหน้าอันหล่อเหลาของโจเซฟ ได้กลายเป็นชายผู้ถูกปกคลุมไปด้วยก่อนเมฆสีดำ

เขากัดฟันแน่น เขาสบถอย่างโกรธเคือง “เมื่อสามปีก่อน เจ้าหนูตัวเล็ก ๆ ได้นำวิกฤตมาสู่ครอบครัวของเรา และทำให้พวกเรากลายเป็นตัวตลก ทำให้ผู้คนในเมืองหัวเราะเยาะ สามปีผ่านไปในที่สุดและสิ่งตลกเหล่านั้นได้จางหายไป เราได้กลับไปสู่วันแห่งความรุ่งโรจน์ของเราอีกครั้ง จากนั้นเธอก็หายไปและกลายเป็นหญิงโสเภณีที่ อีสตื เอ็มเพอเรอร์! เธอลากชื่อเสียงของเราไลงปตามโคลนตมอีกแล้ว! ทำไมถึงไม่เป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ธรรมดา ๆ ที่ปล่อยให้เราได้พักผ่อนบ้าง?!

“ฉันทำเวรกรรมอะไรไว้ ถึงได้รับกรรมจากลูกสาวที่ถูกสาปเช่นนี้?!

“เธอฆ่าคนด้วยวิธีที่เลวทราม และใครคนนั้นคือเพื่อนสนิทของเธอตั้งแต่เด็ก!

“แม้ว่าเธอจะลุ่มหลง ฌอน สจ๊วต มากเพียงไหนแต่เธอก็ไม่ควรฆ่า โรซาลีน ซัมเมอร์ เธอไม่รู้หรือว่าฌอนนั้นแคร์โรซาลีนแค่ไหน? นังลูกตัวดี! เธอทิ้งทั้งครอบครัวเพียงเพราะความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของตัวเธอเอง!

“ตอนนี้เธอออกจากคุกแล้ว และแทนที่จะสำนึกผิดกับความผิดพลาดของตัวเอง เธอกลับทำเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม และกลายเป็นพวกผู้หญิงหากินที่ อีสต์ อ์มเพอเรอร์!”

“โจเซฟใจเย็น ๆ บางที…บางทีเธออาจจะมีเหตุผลที่ทำอย่างนั้น” คุณนายดันน์ดูเจ็บปวดมาก อย่างไรก็ตามเจนก็ยังคงเป็นลูกสาวที่เธอได้ให้กำเนิดออกมา “ลองคิดดูนะโจเซฟ เจนมีความภาคภูมิใจมาโดยตลอด แม้จะยังเป็นเด็ก เธอจะกลายเป็น…หนึ่งในผู้หญิงหากินกลางคืนเหล่านั้นได้อย่างไร?”

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรคุณนายดันน์ปฏิเสธที่จะเชื่อว่าลูกของเธอจะจบลงด้วยการขายตัวเองที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ นั้น

“โจเซฟเราต้องตรวจสอบเรื่องนี้อย่างละเอียด เราไม่สามารถเชื่อทุกสิ่งที่ เบรนแดน ฮอฟฟ์แมนพูดออกมาได้”

โจเซฟหัวเราะอย่างเย็นชา “ฉันจะให้คนของฉันสอบสวน ฉันอยากเห็นว่าเด็กผู้หญิงที่น่าสมเพชคนนั้นทำให้ชื่อเสียงตระกูลของเราต้องอับอายแค่ไหน” ด้วยเหตุนี้เขาจึงสะบัดมือของคุณนายดันน์ทิ้งและหันไปคิดถึงการสอบสวนเรื่องนี้แทน “ฉันจะไปนอนในกห้องทำงานคืนนี้ ไม่ต้องรอ”

เขาบอกกับเธออย่างเย็นชา และทิ้งให้คุณนายดันน์ไว้คนเดียวกับความเสียใจ

โจเซฟไปที่ห้องทำงานและดึงโทรศัพท์ออกมากดหมายเลขและโทรออก “เด็กสาวผู้น่าสมเพชคนนั้นได้รับการปล่อยตัวจากคุกแล้ว ค้นหาสิ่งที่เธอทำหลังจากออกมา และทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอตั้งแต่นั้นมา ฉันอยากรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณพอที่จะสามารถขุดออกมาได้”

สำหรับ เบรนแดน ฮอฟฟ์แมน และคนอื่น ๆ พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานจากเงื้อมมือของฌอนและได้รับการสั่งสอน “บทเรียน” อีกบทหนึ่ง ก่อนที่อูโน่จะส่งพวกเขากลับไปบ้านของตัวเอง “เป็นการส่วนตัว”

อูโน่รู้สึกสับสนเขาเอ่ยถาม “นายท่าน ท่านเกลียดคุณหนูดันน์มาก ทำไมท่านถึงไม่ล้างแค้นเธอ ตอนที่เธอทำผิดหรอครับ หรือปล่อยเธอไป แถมยังสอนบทเรียนให้กลุ่มของเบรนแดนอีก?”

ดวงตาที่ลึกล้ำของชายคนนั้นมีประกายของความงุนงงสงสัยในตัวเอง แต่มันก็ผ่านไปในพริบตาเดียว และหายไปอย่างรวดเร็วจนแทบจะไม่มีใครทันสังเกตเห็นมันเลย เขาไม่ได้สังเกตตัวเองด้วยซ้ำ ดวงตาสีดำของเขาหรี่ลงและเขาก็พูดกับลูกน้องของตัวเองอย่างใจเย็น “ฉันสั่งสอนบทเรียนให้ใครสักคนเพราะพวกเขาทำให้ฉันรู้สึกแย่ มันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนั้นเลย”

ในโรงพยาบาล

เอลิออร์ให้เจนตรวจสุขภาพครั้งสุดท้าย “เอาละออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เจนอย่าเอาชีวิตตัวเองไปทิ้งแบบนี้ อีกต่อไปนะหลังจากนี้”

“เอลิออร์ ไวท์ ถ้าฉันบอกคุณว่าการตายของ โรซาลีน ซัมเมอร์ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน และฉันก็ไม่เคยทำร้ายเธอเมื่อสามปีก่อน คุณจะเชื่อฉันไหมคะ?

“ถ้าฉันบอกคุณว่าโรซาลีนสมควรได้รับสิ่งที่เธอทำ เรื่องทั้งหมดเมื่อสามปีก่อนนั่นเป็นความผิดของเธอเอง คุณจะเชื่อฉันไหม?

“ถ้าฉันบอกคุณว่าเธอมักจะบ่นกับฉันอย่างลับ ๆ โดยบอกว่าเธอไม่เคยชอบ ฌอน สจ๊วต แบบนั้นคุณยังจะเชื่อฉันไหมคะ?

“ถ้าฉันบอกว่าเธอเป็นคนไร้ยางอาย คนที่สมควรตกนรกจริง ๆ คุณจะเชื่อฉันไหม?!”

เสียงของเธอแหบแห้งและไม่ค่อยน่าฟัง และน้ำเสียงของเธอแสดงออกถึงความสิ้นหวัง ราวกับว่าเธอต้องการโน้มน้าวเอลิออร์อย่างสุดซึ้ง และต้องการได้รับความไว้วางใจจากเขา เขามองเธอโดยไม่หลบสายตา สายตาของเธอดูใสสะอาดและจริงจังเกินไป จนเขาอยากจะเชื่อใจเธอโดยสัญชาตญาณ!

อย่างไรก็ตาม!

“เจนฉันคิดว่าการติดคุก 3 ปีทำให้คุณบอบช้ำมากเกินไป และนั่นคือสาเหตุที่คุณสูญเสียความกล้าและศักดิ์ศรีทั้งหมด ฉันไม่เคยคาดหวังว่าคุณจะกลายเป็นคนน่ารังเกียจขนาดนี้ หลังจากสามปีนั้นหลังจากที่คุณได้รับการปล่อยตัวจากคุก! ... ไม่สิบางทีนี่อาจจะเป็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอก็ได้!

"แน่นอน! นี่คือตัวคุณที่แท้จริง ตลอดหลายปีที่ผ่านมาคุณสามารถหลอกล่อทุกคนได้!

“ถ้านี่ไม่ใช่ตัวคุณจริง ๆ คุณจะพาตัวเองไปทำอะไรที่น่ารังเกียจอย่างนี้ เมื่อสามปีก่อนได้อย่างไร!

“เจน ดันน์ ฉันขอคืนความสงสารทั้งหมดที่ฉันเคยรู้สึกกับคุณ”

การจ้องมองไปที่เจนของเอลิออร์นั้นเย็นชา และดูห่างเหินราวกับว่าเขาไม่ได้มองเธอเฉกเช่น “คน” เลย ด้วยคำพูดเหล่านั้นเขาหันหลังและก้าวไปที่ประตูทันที

เขาคว้าลูกบิดประตูแล้วดึงออกอย่างฉุนเฉียว วินาทีต่อมารูม่านตาของเอลิออร์ก็ขยายออกทันที!

ด้านนอกประตูมีลมเย็นพัดเข้ามาที่ใบหน้าของเขา

มันคือ ฌอน สจ๊วต!