บ่วงเสน่หา คุณชาย อันตราย นิยาย บท 96

“ฌอน…” เสียงของเอลิออร์ขาดหายไป ฌอน สจ๊วต ดูน่ากลัวมากในตอนนี้ แม้แต่คนอย่างเอลิออร์ก็ยังรู้สึกหนาวสั่นในใจเมื่อเขามองไปที่ฌอนในตอนนี้

ฌอนไม่สนใจเอลิออร์ ดวงตาที่ยาวและแคบของเขาจับจ้องไปที่เจนและเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น สีหน้าของเขาตอนนี้น่ากลัวมาก!

เขาโกรธผู้หญิงคนนี้ แต่ยิ่งไปกว่านั้นเขารู้สึกหงุดหงิดลึก ๆ ในอกจนเขาไม่สามารถระบายมันออกมาได้!

“เธอไม่เคยเรียนรู้บทเรียนของเธอเลยจริง ๆ”

น้ำเสียงของฌอนนั้นเย็นชา ไร้หัวใจ และโหดร้าย

เอลิออร์ตัวสั่นเมื่อได้ยินเสียงของฌอน สายตาของเขามองสลับไปมาระหว่างฌอนและเจน อากาศในห้องดิ่งลงสู่จุดเยือกแข็ง!

มันดูสงบและไม่เคลื่อนไหว แต่รางกับว่ามีกระแสน้ำไหลผ่านใต้ผิวน้ำ

ผู้หญิงบนเตียงหดตัวลงภายในชั่ววินาที เมื่อเธอเห็นชายคนนั้นอยู่ที่ประตู เธอเกลียดผู้ชายคนนี้ แต่เธอก็กลัวเขาด้วย

เหมือนกับว่าเลือดค่อย ๆ ไหลออกมาทางใบหน้าของเธอ

“สามปีไม่ได้สอนอะไรเธอเลยหรอ แต่กลับยิ่งทำให้เธอแย่ลงไปอีก” น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นพอที่จะยิงกระสุนน้ำแข็งยิงเข้าไปในหัวใจของเจนจนทำให้เธอเย็นชาไปหมดทั้งตัว!

ประสบการณ์ในอดีตทั้งหมดของเธอ สอนให้เธอกลัวแม้กระทั่งการติดต่อกับ ฌอน สจ๊วต ถึงอย่างนั้น แม้ว่าเธอจะประสบกับความผิดหวังหลังจากเรื่องทั้งหมด แม้ว่าเธอจะบอกตัวเองว่า “ฉันไม่แคร์” แม้ว่าเธอจะบอกว่าแค่อยากมีชีวิตอยู่และ “ชดใช้หนี้ของเธออย่าง “ ถูกต้อง” เจนก็ยังรู้สึกถึงหัวใจของเธอ ที่เจ็บและแสบราวกับถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ

“ถ้าอย่างนั้น ก็พาฉันกลับเข้าคุก ทำไมไม่ทำละ!” เธอไม่สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไปแล้วเธอคำรามใส่เขาอย่างไร้ความปราณีและเกรี้ยวกราด “ฌอน สจ๊วต โยนฉันกลับเข้าคุกสิ!

“ฉันจะยังยืนยันคำเดิม! สามปี หกปี เก้าปีต่อมา!

“ไม่ว่าจะอีกกี่ปี!

“แม้ในวันที่ฉันตาย ฉันจะใช้ทั้งชีวิตเพื่อสาปแช่ง โรซาลีน ซัมเมอร์ ฉันจะสาปแช่งให้เธอตกนรกหมกไหม้!”

ในตอนนั้นเธอสนิทกับโรซาลีนแค่ไหน ในตอนนี้เธอเกลียดผู้หญิงคนนั้นมากกว่า!

เธอใช้เวลาสามปีในสถานที่ที่ดวงอาทิตย์ไม่ส่องแสง เธอมีเวลามากมายที่จะคิดว่าในคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง

สามปีที่ผ่านมานั้นมันก็มากเพียงพอแล้วที่เธอจะคิดมันออก

อย่างไรก็ตาม จนถึงวันนี้วันที่เธอได้ออกจากคุกคุณก็ยังไม่ยอมเชื่อ เธอยังคงย้ำกับตัวเองเหมือนต้องมนต์ ปลอบตัวเองตลอดเวลา ว่ามันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิด เธออาจต้องทนทุกข์ทรมานมากเกินไปกับความอัปยศอดสู ความสกปรก และความมืดมิดในคุก นั่นคือสาเหตุที่หัวใจของเธอกลายพันธุ์เป็นสิ่งที่น่าเกลียดนี้ ทุกคนดูเป็นคนชั่วร้ายสำหรับเธอ และเธอก็เอาความแค้นที่มีต่อโรซาลีนทั้งหมดนี้

เธอพยายามหลอกตัวเองหลายครั้ง บอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า ว่าไม่ใช่ความผิดของโรซาลีน หัวใจของเจนเองก็น่าเกลียด และเธอก็คาดหวังสิ่งนั้นไว้กับโรซาลีน

อย่างไรก็ตามเมื่ออาลันซักถามเธอในห้องที่ อีสต์ เอ็มเพอเรอร์ นั้น และต้องการทราบสาเหตุที่เธอบังคับให้โรซาลีนดื่มวิสกี้ทั้งขวด เจนก็เลิกโกหกตัวเองได้

ดังนั้นจึงไม่ใช่ว่าหัวใจของเธอที่น่าเกลียด หลังจากที่เธอผ่านความเจ็บปวดและทรมานทั้งหมดนั้นมา

ไม่ตั้งแต่แรกเริ่ม เธอได้เปลี่ยนความเชื่อที่มีต่อผู้หญิงคนนั้นอย่างผิด ๆ ด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวานน่ารักที่สุดอ่อนโยนและเขินอายที่สุด!

โรซาลีน ซัมเมอร์ โอ้ โรซาลีน ซัมเมอร์!

เจนไม่คิดว่าเธอจะทำผิดกับโรซาลีน แต่โรซาลีนก็ไม่เคยหยุดแสร้งทำเป็นคนดีต่อหน้าเธอ และโกหกเธอ เธอคิดอะไรอยู่เมื่อบอกเจนว่าเธอ “ไม่เคยชอบฌอน”!

ทุกครั้งที่เจนถูกฌอนปฏิเสธอย่างไร้ความปราณี หลังจากพยายามอีกครั้งโรซาลีนมักจะคอยปลอบใจเธอ และให้กำลังใจเธอ เจนแม้จะยอมรับความไว้วางใจสูงสุดของเธอ และขอบคุณเธอที่มีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเจน

เจนยังไม่สามารถจินตนาการได้ว่าหลังจากคำสารภาพทั้งหมดของเธอถูกปฏิเสธโดย ฌอน สจ๊วต โรซาลีนก็ยังยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ และดูแลเธอทุกอย่าง ปลอบใจเธอขณะที่โรซาลีนเองนั้นแอบหัวเราะเบา ๆ ที่เจนเป็นเหมือนลูกไก่ที่อยู่ในฝ่ามือของเธอ

เจนไม่ต้องการหวนคิดถึงความทรงจำเหล่านั้น แต่พวกเขาก็ปฏิเสธที่จะปล่อยเธอไป พวกเขาซัดเธอเหมือนเขื่อนแตกทะลักจนเธอจะจม!

ความทรงจำทั้งหมดจากอดีต!

โรซาลีนดูมีปัญหาขณะที่เธอพูด “ฉันไม่ชอบฌอน”

โรซาลีนปลอบโยนเธอราวกับดวงอาทิตย์ขนาดเล็ก และพูดว่า “ไม่ต้องกังวล นั่นคือสิ่งที่ฌอนเป็นเช่นนั้น แต่ตัวเธอเองก็เป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมเจน วันหนึ่งเขาจะเข้าใจความรู้สึกของเธอ”

โรซาลีนดูเขินอายขณะพูด “เจนฉันคิดว่าฉันตกหลุมรักใครสักคน แต่ฉันกลัวฌอน รีบเอาชนะใจฌอนให้ได้ แล้วฉันจะได้ไม่ต้องกลัวเขาอีกต่อไป เมื่อเป็นเช่นนั้นคุณจะสามารถช่วยฉันโน้มน้าวเขาได้”

จากนั้นคืนนั้นเมื่อโรซาลีนชักชวนเธออย่างไร้เดียงสาว่า “เจนพาฉันไปที่บาร์หน่อย ฉันไม่เคยไปที่นั่น และฉันก็อยากรู้เกี่ยวกับมันมาก! เจนไปที่ไนท์คลับกันเถอะ ฉันได้ยินเพื่อน ๆ บอกว่านักร้องที่นั่นหล่อและหน้าตาดีเป็นพิเศษ”

เจนช่างโง่เขลาจริง ๆ ที่เชื่อเรื่องเหล่านั้นทั้งหมด!

หลังจากนั้น…หลังจากที่โรซาลีนถูกข่มขืน และเจนก็ถูกฌอนจับเข้าคุก เธออยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามปีซึ่งในระหว่างนั้นเธอได้รับความอัปยศอดสูทุกวัน และต้องรับโทษของฆาตกรไปตลอดชีวิต

ความเกลียดชัง!

ความเกลียดชังของเธอเพิ่มขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เธอหยุดมันไม่ได้ เธอไม่สามารถหยุดความโกรธที่เดือดพล่านในใจเธอ ไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลย

เธอเงยหน้าขึ้นริมฝีปากของเธอโค้งงอเป็นบางสิ่งที่ดูระหว่างรอยยิ้มและเสียงสะอื้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา แต่เธอบอกกับตัวเองว่าเธอจะไม่ร้องไห้!

“ฌอน สจ๊วต! ฆ่าฉันเถอะ ถ้าคุณทำมันได้!

“ฉันจะยืนยันคำเดิม แม้ว่าคุณจะฆ่าฉันก็ตาม!

“โรซาลีน ซัมเมอร์ สมควรลงนรก!

“เธอสมควรตาย!

“เธอสมควรได้รับมันทั้งหมด!

“ไปลงนรกซะโรซาลีน! ฉันขอสาปแช่งเธอด้วยชีวิตที่เหลือของฉัน! ขอสาปแช่งให้เธอเน่าเฟะอยู่ในนรกชั่วนิรันดร์!”

เจนใช้พละกำลังเกือบทั้งหมดคำรามและตะโกนร้องมันออกมา!

คำพูดนั้นหลุดออกมาทั้งหมดในครั้งเดียว นี่เป็นครั้งแรกของเธอ ตั้งแต่เธอได้รับการปล่อยตัวจากคุกที่เธอสามารถพูดได้อย่างรวดเร็วคล่องแคล่วจนน่ากลัว!