บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 119

เพียงแค่นึกย้อนไปถึงสายตาและท่าทีของเอโลอิสและฌอนมีให้กับเธอแล้วนั้น มาเดลีนรู้สึกคล้ายบางอย่างทับอกมันหนักจนทำให้หายใจไม่ออก

เมเรดิธรู้สึกตัวได้ว่ามีบางอย่างผิดไปจากแผนที่เธอวางไว้ เธอรีบคว้ากระดาษออกจากมือของ มาเดลีนทันที เธอไม่แปลกใจเลยสักนิดเมื่อเห็นผลลัพธ์บนกระดาษใบนั้น แต่กลับกัน เธอฉีกกระดาษออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยด้วยความโกรธ แค่เพียงสะบัดมือ เศษกระดาษพวกนั้นได้กระจัดกระจายไปในสายลมทันที

“มาเดลีน ยัยผู้หญิงเลวทรามชั้นต่ำ!”

เมเรดิธใช้เเรงทั้งหมดที่มีในการคว้าเข้าที่คอเสื้อของมาเดลีน ดวงตาของเธอดูมีพิษสงที่ร้ายกาจมากราวกับว่าเธอต้องการถลกหนังมาเดลีนทั้งเป็น

แต่อย่างไรก็ตาม มาเดลีนไม่เกรงกลัวเธอเลยสักนิดในตอนนี้ เธอหัวเราะออกมาฟันขาวของเธอเปื้อนเลือดสดที่ทำให้ริมฝีปากซีดของเธอเป็นสีแดง

เธอยกคิ้วขึ้นพร้อมกับหัวเราะขณะที่เธอพูดว่า “มาเดลีน ถ้าเธออยากจะเป็นต้นเหตุที่ทำให้เอโลอิสหัวใจวายตายล่ะก็นะ เธอสามารถบอกพวกเขาได้ว่าเธอเป็นลูกสาวตัวจริงของพวกเขา”

“หลังจากนั้น บอกพวกเขาไป วาเธอเป็นโรคที่รักษาไม่หายเธอต้องตายในอีกสามเดือน ทีนี้เธอคิดว่าพวกเขาจะมีความสุขหรือเศร้า? ความลับที่น่าตื่นเต้นพวกนี้ เธอคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าพ่อแม่ของเธอได้ยินมัน?”

เสียงของเมเรดิธฟังดูเหมือนปีศาจขณะที่มันดังก้องอยู่ในหูของมาเดลีน

มาเดลีนนอนแผ่ลงบนพื้นเธอ รู้สึกว่าร่างกายของเธอเย็นลงและสายตาของเธอเริ่มมืดลงเช่นกัน

เธอเริ่มพูดต่อในทันที “อย่าคิดแม้แต่จะบอกเจเรมี่ อย่าลืมว่าต่อให้เขาจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม แต่ถ้ากล้าที่จะลองดีพูดมันไปอย่างนั้นจริงๆขอให้คิดถึงขี้เถ้าของปู่ตัวเองก่อนแล้วคิดถึง เอวา ลองค์