บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 140

ฝนเริ่มตกหนักขึ้นในขณะที่มาเดลีนยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้นที่เปียกแฉะ มือของเธอคลำไปรอบ ๆ ตัวเธออย่างบ้าคลั่ง

รถยนต์ที่ขับผ่านเธอไปสาดน้ำใส่เธอครั้งแล้วครั้งเล่า กระนั้น เธอก็ยังไม่พบร่มของเธอที่ตกได้

เจเรมี่กำลังจะสตาร์ทรถ แต่เขาเหลือบมองกระจกมองหลังโดยไม่ได้ช่วยเหลืออะไร

เมเรดิธสังเกตเห็นสิ่งนี้และทำให้ความสนใจของเจเรมี่เปลี่ยนไปทันที “เจเรมี่ ไปกันเถอะ เราต้องพาแจ็คไปตรวจหน้า”

เจเรมี่หันหน้าของเขากลับมา “ไม่ต้องกังวล ไม่มีแผลเป็นบนใบหน้าของแจ็คแน่นอน”

“ฉันไม่คิดว่าแมดดี้จะเกลียดชังฉันถึงขนาดนี้ ฉันคิดไม่ถึงว่าพ่อของฉันจะขอให้คนอื่นกรีดใบหน้าของเเมดดี้เพื่อล้างแค้นให้ฉันและแจ็ค” เมเรดิธพูดอย่างไร้เดียงสา

“เจเรมี่ คุณคงไม่ตำหนิพ่อของฉัน ใช่ไหม?”

“เด็กโง่ ทำไมผมถึงตำหนิพวกเขากัน?” เจเรมี่ยิ้ม

เขามองกระจกมองหลังอีกครั้ง เขาเห็นมาเดลีนยืนขึ้นหลังจากหาร่มของเธอเจอ จากนั้น เขาเฝ้าดูเธอเดินจากไปตามเส้นทางเดินเท้า เขาเยาะเย้ยด้วยความโกรธ

“ผู้หญิงคนนั้นสมควรที่จะถูกทำให้ใบหน้าเสียโฉม ใครขอให้เธอทำสิ่งที่โหดร้ายและน่ารังเกียจพวกนั้นกันล่ะ?”

เมเรดิธรู้สึกยินดีเมื่อเห็นความโกรธและความไม่พอใจของเจเรมี่ กระนั้น เธอยังคงแสดงการเป็นคนดีขณะพูดว่า “เจเรมี่ ฉันอยากเป็นเจ้าสาวของคุณจะแย่อยู่เเล้ว คุณรู้ไหมว่าหลังจากแยกทางกับคุณที่ชายหาด ฉันคิดถึงคุณทุกวัน? ฉันโหยหาวันที่ฉันจะได้เป็นเจ้าสาวของคุณและในที่สุดวันนี้ก็มาถึง”

เจเรมี่เงียบไปสองสามวินาทีก่อนจะกลับมามีสติ

“ผมจะรักษาสัญญาที่มีต่อคุณ”

“โอเค” เมเรดิธยิ้มหวาน อย่างไรก็ตาม มีแววอิจฉาในดวงตาของเธอ

แม้ว่าเจเรมี่จะสัญญากับเธอเช่นนี้ แต่เธอก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ

เธอคิดว่าเธอจะสบายใจได้ก็ต่อเมื่อมาเดลีนเสียชีวิต