บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 148

พยาบาลกล่าวพร้อมกับแจ้งหากเกิดเหตุการณ์ขั้นวิกฤตที่ไม่คาดฝันจะไม่มีการยื้อชีวิตเธออีกต่อไป

กระดาษชิ้นเล็ก ๆ ตกอยู่ในมือของเจเรมี่ แต่มันให้ความรู้สึกเหมือนก้อนหินหนัก ๆ ที่ถ่วงตัวเขา แรงกดดันที่มองไม่เห็นทำให้เขาอึดอัดมาก

แจ้งวิกฤตอันตรายของการป่วย…

เธอกำลังจะจากโลกนี้ไปและไม่อยู่ในสายตาของเขาอีกต่อไปแล้วงั้นหรือ?

เขาไม่มีทางยอมให้เป็นอย่างนั้น!

“เจเรมี่ มาถึงขั้นนี้เเล้ว คุณควรลงนามในสัญญาและปล่อยให้แมดดี้จากไปอย่างสงบเถอะนะคะ” เมเรดิธเดินไปข้างหน้าและให้คำแนะนำกับเขา เธอจับแขนของเขาอย่างให้กำลังใจ

ทว่า เจเรมี่ผลักเธอออกไปและขยำกระดาษลงนามในมือจนกลมเป็นลูกบอล ตาของเขาเป็นสีแดง “สัญญาณเจ็บป่วยขั้นวิกฤตบ้าบออะไรกัน? เธอแข็งเเรงมาเสมอ เธอจะอยู่ในสภาพวิกฤตในทันทีได้ไงกัน? คุณต้องช่วยเธอ หากเกิดอะไรขึ้นกับเธอ อย่าคิดว่าโรงพยาบาลนี้จะทำการได้อีกต่อไป!”

มันจะดีมากกว่านี้ถ้าเธอลืมตาขึ้นมามองเขาตอนนี้ ดวงตาของเธอเป็นส่วนที่สวยงามที่สุดของเธอ

แต่ทั้งหมดนั้นเป็นเพียงจินตนาการของเขาทั้งหมด มาเดลีนไม่เคลื่อนไหวอะไรทั้งสิ้นและร่างกายของเธอถูกโยงเข้ากับท่อต่าง ๆ มากมายเพื่อทำการรักษาเธอที่กำลังจะตาย

เจเรมี่ยืนอยู่ที่ด้านหนึ่งด้วยความมึนงง เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่งกับการที่ทำอะไรไม่ถูกแบบที่เขารู้สึกในตอนนี้

ในที่สุด เธอก็วิ่งชนเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอเงยหน้าขึ้นและพูดกับเขาในขณะที่หน้าแดงเถือกว่า “ฉันขอโทษจริง

เสียงของเธอช่างไพเราะ หวานราวกับน้ำพุจากภูเขา

ใบหน้าของเธอสวยมาก ดูอ่อนเยาว์และทรงพลัง ดวงตาของเธอยังส่องแสงเป็นประกายเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า