บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 164

เมื่อเมเรดิธมาถึงที่ร้าน เธอเจอเจเรมี่ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างในทันที แม้จะเห็นแค่เพียงด้านหลัง แต่เมเรดิธก็ไม่มีทางจำเขาผิดกับใครแน่นอน

แต่อย่างไรก็ตาม เมเรดิธไม่เห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเจเรมี่ หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก็นึกได้ว่าผู้หญิงคนนั้นคงจะไปเข้าห้องน้ำอยู่ เธอไม่เสียเวลาหยุดทักทายเจเรมี่แต่กลับตรงไปที่ห้องน้ำในทันที

มองสำรวจไปรอบ ๆ แต่เธอก็ไม่เจอผู้หญิงคนไหนใส่ชุดเดียวกับผู้หญิงที่อยู่ในภาพที่เธอได้รับมาเลย

เมเรดิธได้แต่สบถในใจเธอจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมตัวเองให้เข้าที่แล้วพยามฝืนยิ้มให้มากที่สุดเพื่อที่จะออกไปหาเจเรมี่ แต่เมื่อเธอเดินไปที่โต๊ะเจเรมี่ก็ได้หายไปแล้วเช่นกัน

เธอรีบลงลิฟต์ไปแต่ก็เจอแค่ท้ายรถสปอร์ตสีขาวของเจเรมี่ที่ขับออกไปต่อหน้าเธอ และอีกฝั่งก็มีผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่ในรถด้วย

เมเรดิธกัดฟันด้วยความโกรธ เธอรีบกดโทรศัพท์หาเจเรมี่ในทันที แต่เขาไม่รับสาย

ในคืนนั้น ขณะที่มาเดลีนกำลังนั่งออกแบบเครื่องประดับตัวใหม่อย่างจริงจังบนเครื่องคอมพิวเตอร์ของเธอ พลันเด็กหญิงตัวน้อยวิ่งเข้ามาหาเธอที่ด้านข้าง เด็กน้อยปีนเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเธอ ราวกับลูกแมวน้อยที่ต้องการซบขอไออุ่นจากมนุษย์

พอได้ฟังคำพูดของเขา มาเดลีนก็รู้สึกเบาใจลงไปมาก เธอยิ้ม “คุณก็ควรจะพักผ่อนเหมือนกัน ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”

หลังจากวางสายเธอก็ยังไม่สามารถหยุดคิดได้

ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนั้น เธอก็คงตายไปตั้งแต่หลายปีที่แล้ว

แต่ในตอนนี้ เธอกลับได้ใช้ชีวิตอย่างที่เธอวาดฝัน และยังได้มีโอกาสกลับมาที่เกลนเดลเพื่อแก้แค้น

มาเดลีนค้นเจอภาพถ่ายวันหมั้นของเจเรมี่และเมราดิธบนอินเตอร์เน็ต นึกไปถึงวันที่เธอไปงานเพื่อที่จะมอบของขวัญให้กับพวกเขา สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปอย่างข่มขืน

งานวันเกิดของเมเรดิธในฐานะของลูกสาวของมอนต์โกเมอรีใกล้เข้ามาถึงแล้ว เมื่อวันนั้นมาถึงมาเดลีนจะมอบวันเกิดที่เธอจะต้องจดจำแบบไม่มีวันลืม