ตอน บทที่ 192 จาก บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 192 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย จีน บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ ที่เขียนโดย เด็กลำดับที่สิบหก เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
“คุณใช่ แมดดี้ไหมครับ?”
เมื่อจ้องมองมาเดลีนอย่างจริงจัง ในที่สุดแจ็คสันก็รวบรวมความกล้าที่จะถาม
มาเดลีนตะลึงไปสักครู่ จึงตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า “เฮ้ หนุ่มน้อย ฉันเป็นแม่ของลิเลียน ฉันสามารถบอกชื่อของฉันได้ถ้าหนูต้องการ ดีไหม? ดีใจที่ได้รู้จักนะ ฉันชื่อวีล่า ควินน์”
เธอแนะนำตัวเองด้วยรอยยิ้ม โดยตระหนักว่าแจ็คสันกำลังวิเคราะห์เธออยู่
ใบหน้าเล็ก ๆ ที่อยู่ตรงหน้าของเธอเป็นลักษณะที่โดดเด่นมีเสน่ห์อย่างหนึ่ง ซึ่งเป็นผลมาจากยีนที่ยอดเยี่ยมของเจเรมี่
ด้วยเหตุผลบางอย่าง มาเดลีนก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ลึกล้ำและกดดันมากขึ้นภายในดวงตากลมโตสีนิลของแจ็คสัน
บางทีมันอาจจะเป็นแสงสว่างบางอย่าง
เด็กคนนี้อาจมีปัญหาอะไรบางอย่าง ก็เป็นไปได้?
ความทรงจำเกี่ยวกับตอนที่เมเรดิธเฉือนแก้มของแจ็คสันเพื่อใช้สร้างสถานการณ์ของเธอปรากฏขึ้นในหัวของมาเดลีน เธอยังจำได้ว่าเลือดไหลออกมาอย่างไม่หยุดมากแค่ไหนและเด็กชายครวญครางอย่างไร มันต้องเจ็บมากแน่ ๆ
เมื่อเห็นแก้มที่ไร้ที่ติของเขาตอนนี้ มาเดลีนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่อธิบายไม่ได้
ขอบคุณพระเจ้าที่ไม่มีแผลเป็น
“คุณแม่ คุณแม่คะ คนนี้คือแจ็คกี้ที่หนูบอกคุณแม่เกี่ยวกับเขา เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมาก!”
เสียงของลิลลี่หวานและนุ่มนวล ทำให้หัวใจของเธอละลายเหมือนขนมสายไหม
มาเดลีนพยักหน้า “โอ้ หนูคือแจ็คกี้เหรอ?” เธอพูดด้วยความร่วมมือทั้ง ๆ ที่ไม่อยากให้ลิลลี่เข้าใกล้แจ็คสันมากเกินไป
ไม่ใช่เพราะเธอไม่ชอบแจ็คสัน แต่เป็นเพราะความสัมพันธ์ของทั้งคู่เป็นเรื่องที่ไม่ธรรมดา
“ได้เวลากลับบ้านแล้ว ลิเลียน บอกลาแจ็คกี้ตอนนี้ โอเคไหม?”
“ได้ค่ะ” ลิลลี่ยกมืออ้วน ๆ โบกมือไปให้เด็กชายอีกคน “บาย บาย เเจ็คกี้ เจอกันพรุ่งนี้”
มาเดลีนยิ้มให้แจ็คสันอย่างอบอุ่น “ลาก่อน สหายตัวน้อย”
เพราะเหตุนี้เธอจึงหันกลับมาพร้อมกับลิลลี่ในอ้อมแขนและจากไป ด้วยการถือร่มกับมือข้างเดียว
ครุ่นคิดอยู่สองสามวินาที จากนั้นเธอก็ตัดสินใจเรียกแจ็คสัน “เฮ้ สหายตัวน้อย อยากกลับบ้านกับฉันก่อนไหม? เรารอจนกว่าพ่อของหนูจะติดต่อฉันและพาหนูกลับบ้าน”
“นั่นวิเศษที่สุด! แจ็คกี้จะมาเป็นแขกบ้านเรา! หนูมีความสุขมากที่สุดเลย คุณแม่!”
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ โอบแขนของเธอรอบ ๆ มาเดลีนพร้อมกับอุทานอย่างตุ้งติ้ง ทำให้มาเดลีนพบว่ามันยากที่จะไม่ลูบหัวเธอด้วยความรัก
เมื่อมาเดลีนดูเหมือนจะรู้จักกับพ่อของแจ็คสัน ครูประจำชั้นจึงส่งมอบเขามาให้เธอ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา มาเดลีนมาถึงอพาร์ทเมนต์พร้อมกับเด็กทั้งสองคนที่จูงมา
ลิลลี่กระโดดไปรอบ ๆ และดึงแจ็คสันเข้าไปในบ้านด้วยความตื่นเต้น เธอแบ่งปันขนมและผลไม้ที่เธอโปรดปรานกับเขา
มาเดลีนไปที่ห้องครัวเพื่ออบเค้กชิ้นเล็ก ๆ สำหรับเด็กทั้งสอง
ในห้องครัวแบบเปิด มาเดลีนมองเห็นลิเลียนและแจ็คสันอย่างชัดเจนทั้งสองนั่งอยู่บนเก้าอี้เล็ก ๆ ข้างโต๊ะกาแฟ
สำหรับเด็กที่ขี้เกียจทำการบ้าน แต่จู่ ๆ ลิลลี่ได้นำสมุดการบ้านของเธอออกมาเปิดทำด้วยตัวเองในวันนี้อย่างน่าประหลาดใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...