บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 202

มาเดลีนยิ้มอย่างสบาย ๆ “คุณเห็นมันด้วยสองตาของคุณเองหรือไง คุณหญิงมอนต์โกเมอรี? อะไรที่ทำให้คุณแน่ใจว่า มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด เป็นผู้หญิงไร้ยางอายที่คุณกล่าวหาว่าเธอเป็น?”

“แน่นอน ฉันมั่นใจ! ฉันเห็นมันด้วยตาตัวเองว่า มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ไร้ยางอายและไร้ความปราณีแค่ไหน! ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เธอทำร้ายลูกสาวและหลานชายที่มีค่าของฉัน ความตายเป็นการลงโทษที่เบาที่สุดสำหรับผู้หญิงอย่างนั้น!”

เอโลอิสขบกรามแน่นพ่นคำพูดออกมาทุกคำพูดถูกเคลือบลงไปด้วยความเกลียดชังและความรังเกียจที่เธอมีให้มาเดลีน ราวกับว่าความตายไม่เพียงพอที่จะบรรเทาความเกลียดชังในใจของเธอได้เลย

วินาทีต่อมา มาเดลีนได้ยินคำเยาะเย้ยจากเอโลอิส

“แม้ว่าเธอจะมีรูปลักษณ์คล้ายคลึงกับ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด แต่บอกไว้เลยนะ วีล่า ฉันหวังว่าเธอจะละเว้นจากการทำตัวไร้ยางอายเหมือนผู้หญิงคนนั้น!”

ด้วยการวางท่าที่ดูเป็นผู้ใหญ่ที่เหนือกว่า เอโลอิสเดินหนีมาเดลีนก่อนจะเดินกลับไปที่เมเรดิธ

คู่ ‘แม่ ลูก’ จับมือกัน ดูใกล้ชิดกันกว่าที่เคย

มาเดลีนเม้มริมฝีปากของเธอเบา ๆ ขณะที่เธอจ้องมองไปที่สายตาที่น่ารังเกียจ

‘โอ้ แม่

‘คุณแม่สุดที่รัก

‘ฉันสงสัยว่าคุณจะทำยังไงในวันที่คุณรู้ความจริงว่า ‘ผู้หญิงไร้ยางอาย’คนนั้นคือลูกสาวแท้ ๆ ของคุณ

‘คุณจะเชื่อคำโกหกที่เมเรดิธป้อนคุณต่อไปและยังคงเรียกลูกสาวของคุณว่าเป็นผู้หญิงเลวทรามต่อไป หรือ…คุณจะกอดฉันไว้แน่น ๆ ในอ้อมแขนของคุณแล้วเรียกฉันว่า ‘ลูกรัก’...

ทันใดนั้นเองหัวใจของมาเดลีนเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ริมฝีปากของเธอยิ้มเยาะตัวเอง ขณะยกแก้วขึ้นมาที่ริมฝีปากของเธออีกครั้ง เธอรู้สึกได้ถึงแรงดึงเบา ๆ กระตุกชุดกระโปรงของเธอ

“พี่สาววีล่า” เสียงใส ๆ ของแจ็คสันดังขึ้นในอากาศ

จังหวะที่มองไปยังใบหน้าหล่อเหลาของเขา มาเดลีนรู้สึกว่าบาดแผลในใจของเธอก็หายเป็นปกติในทันที