มาเดลีนเห็นได้ชัดถึงประโยคสุดท้ายที่หลุดออกมาของเอวา มันจะต้องเป็นเหตุให้เจเรมี่ขุ่นเคืองอย่างมากเป็นแน่
ทันใดนั้นเจเรมี่โยนบุหรี่ทิ้งก่อนจะขยี้ดับมันด้วยเท้าในพริบตา จากนั้น เขาช่างดูเหมือนซาตานที่มาจากยมโลกฝ่ามืออันแข็งแกร่งคว้าตัวมาเดลีนเข้ามาไว้ในอ้อมแขน
เอวา ที่สูญเสียการการประคองของมาเดลีน ล้มลงกับพื้นอย่างแรง
“เอวา!”
มาเดลีนตะโกนเรียกเพื่อนด้วยความกังวลขณะที่เธอพยายามวิ่งเข้าไปประคองเอวาขึ้นมา เจเรมี่เองไม่ปล่อยให้เธอได้ทำแบบนั้นเขาบังคับให้เธอเข้าไปในรถ
ผู้ชายคนนี้เต็มไปด้วยความต่อต้าน “มาเดลีน นี่คือสิ่งที่คุณทำงั้นหรอ? คุณโกหกเพื่อนที่ดีของตัวเองว่าผมเป็นคนทำร้ายคุณแถมยังสร้างภาพว่าตัวคุณเองถูกเป็นเหยื่อนั้นเหรอ? เธอมันช่างหน้าเหลือเชื่อ”
เจเรมี่มองตรงไปที่มาเดลีน ด้วยความโกรธราวกับว่าเขาพยายามแทงเธอให้เจ็บด้วยสายตาของเขา
“สัญญาบ้าบอระหว่างเรางั้นเหรอ? ผมให้สัญญาอะไรกับคุณกัน? หยุดฝันเพ้อเจ้อสักทีได้ไหม?”
เป็นอีกครั้งที่เขาลบคำสัญญาและข้อตกลงที่เคยทำไว้กับเธอในตอนนั้นทิ้งไป
มาเดลีนไม่มีความคิดที่จะหวังให้เจเรมี่จดจำคำสาบานที่สวยงามเหล่านั้นอีกต่อไป
ความทรงจำเหล่านั้นถูกทิ้งไว้นานแสนนานจนเหลือเพียงโครงร่างสีดำ คำพูดพวกนั้นจะหายไปในความว่างเปล่าด้วยลมกระโชกแรงนี้
เธอหยุดคิดเรื่องนั้น ในตอนนี้ สิ่งที่เธอควรกังวลคือเอวา
“เจเรมี่ ปล่อยฉันลงเถอะและฉันจะพาเอวากลับบ้านเอง อากาศหนาวมากและก็ดึกมากแล้วด้วย อีกอย่าง ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจะทำยังไง?”
"ทุกคนควรรับผิดชอบในสิ่งที่พูดออกมา"
เจเรมี่หมายความอย่างที่พูดจริงๆ ความโกรธของเขาที่มีถูกถ่ายทอดออกมาจากใบหน้าที่เย็นชาอย่างชัดเจน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ