บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 77

น้ำเสียงที่แสนเยือกเย็นของเขา ทำให้มาเดลีนหยุดการกระทำของเธอ เพื่อตอบกลับว่า “ซักผ้า”

เจเรมี่เดินเข้ามามองสำรวจไปที่เสื้อเชิ้ตสีดำในมือของเธอ ทันใดนั้นเหมือนมีพายุถูกก่อเกิดขึ้นภายใต้ดวงตาของเขา "นี่เธอกำลังซักเสื้อผ้าของคนอื่นที่บ้านงั้นเหรอ?"

เขาดูโกรธมากก่อนจะเตะถังซักผ้าพวกนั้นกระจายต่อหน้ามาเดลีน

น้ำกระเซ็นโดนตัวของมาเดลีน ทำให้เธอเปียกโชกทันที

มาเดลีนยืนขึ้นด้วยความกลัว เสื้อบางสีขาวของเธอเกาะติดแนบกับร่างกายขณะที่ส่วนโค้งของรูปร่างที่สวยงามถูกประกฏในดวงตาของเจเรมี่

ดูเหมือนว่าน้ำแข็งและไฟกำลังปะทะกันในดวงตาของเขา สัญชาตญานป่าเถื่อยถูกกระตุ้นให้เดือดพล่านในร่างกายของเขา

เจเรมี่เอื้อมมือไปดึงมาเดลีนเข้ามาในอ้อมแขน จากนั้น เขาบีบคางเธอ บังคับให้มองไปที่เขา

“ดูเหมือนว่าเวลาสามปีในคุกที่ผ่านมาเธอ ไม่เพียงแต่ไม่เรียนรู้วิธีปฏิบัติตัว แต่เธอยังได้เรียนรู้วิธียั่วยุผมด้วยงั้นหรือ ฮืม?”

ลมหายใจของเขาถูกผ่อนปรนมาบนใบหน้าของเธอ

มาเดลีนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “นี่คุณวิทแมน ฉันยังไม่อยากตาย ดังนั้นฉันจะไม่ท้าทายความตายโดยการยั่วยุคุณหลอก ไม่หนำซ้ำฉันยังไม่อยากซักเสื้อผ้าให้ผู้ชายคนอื่นเช่นกัน แต่จะให้ทำยังไงได้อีกล่ะ? เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นถ้าไม่ใช่เพราะสุดที่รักของคุณที่จู่ๆก็บ้าคลั่งและสาดกาแฟใส่ฉัน โชคดีจริงๆ คุณลุงช่วยฉันไว้ทันเขายืนบังฉันไว้”

“หึ” เจเรมี่หัวเราะเยาะ “ลุง? เธอพูดกับเขาอย่างสนิทมากกว่าที่เธอทำกับผม รู้จักเขามานานแล้วใช่มั้ย หื้อ? เขาดูเสียดายเธอแถมยังช่วยเธอจากกาแฟร้อนบ้าๆพวกนั้นอีก มาเดลีน เธอมันถนัดเรื่องพวกนี้ พูดสิ เธอยั่วยวนเขาอย่างไร? แบบนี้?”

ในขณะที่เขาพูดไปเช่นนั้น ทันใดนั้นเขาฉีกกระชากเสื้อตัวบางที่ไหล่ของมาเดลีนอย่างแรง

เสื้อตัวบางถูกฉีกขาดโดยเจเรมี่ทันที

ผิวบางของมาเดลีนสัมผัสกับอากาศทันที ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ในบ้านแต่เธอยังรู้สึกหนาวมาก

เขากำลังมองดูใบหน้าด้านข้างของมาเดลีน ในขณะที่เธอยิ้มพร้อมกับน้ำตาก็ไหลออกมาจากมุมตา

หัวใจของเจเรมี่เต้นผิดจังหวะไปในทันทีขณะที่เขาจ้องมองมาเดลีนที่ดูเหมือนเธอกำลังโหยหาความตาย

บาดแผลที่มีขนาดแตกต่างกันบนร่างกายที่ถูกทิ้งร่องรอยไว้บนเรือนร่างเธอเหมือนอวนจับปลาที่มองไม่เห็นปลาสักตัว เหมือนกับอวนพวกนี่จับหัวใจของเขาในทันทีทำให้เจเรมี่หายใจไม่ออก

มาเดลีนเห็นว่าเจเรมี่หยุดกะทันหัน เธอจึงยิ้มหัวเราะและถากถาง “คุณวิทแมน ทำไมถึงหยุดล่ะ? นี่คิดว่าฉันสกปรกเกินไปหรือเปล่านั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้คุณหยุดทำกับฉันไม่ได้อีกต่อไปใช่ไหม?”

เธอยิ้มและมองไปที่บาดแผลที่ยังไม่ได้รับรักษาบนร่างกายของตัวเอง เธอกรีดริมฝีปากออกแล้วพูดทั้งน้ำตาว่า “จิ๊ๆ เป็นสิ่งเลวร้ายต่อสายตาจริงๆเลย ฉันสกปรกกว่าเมื่อก่อนด้วยซ้ำ ขอโทษนะที่ทำลายความอยากของ คุณวิทแมน”

“มาเดลีน ... ”