น้ำเสียงที่แสนเยือกเย็นของเขา ทำให้มาเดลีนหยุดการกระทำของเธอ เพื่อตอบกลับว่า “ซักผ้า”
เจเรมี่เดินเข้ามามองสำรวจไปที่เสื้อเชิ้ตสีดำในมือของเธอ ทันใดนั้นเหมือนมีพายุถูกก่อเกิดขึ้นภายใต้ดวงตาของเขา "นี่เธอกำลังซักเสื้อผ้าของคนอื่นที่บ้านงั้นเหรอ?"
เขาดูโกรธมากก่อนจะเตะถังซักผ้าพวกนั้นกระจายต่อหน้ามาเดลีน
น้ำกระเซ็นโดนตัวของมาเดลีน ทำให้เธอเปียกโชกทันที
มาเดลีนยืนขึ้นด้วยความกลัว เสื้อบางสีขาวของเธอเกาะติดแนบกับร่างกายขณะที่ส่วนโค้งของรูปร่างที่สวยงามถูกประกฏในดวงตาของเจเรมี่
ดูเหมือนว่าน้ำแข็งและไฟกำลังปะทะกันในดวงตาของเขา สัญชาตญานป่าเถื่อยถูกกระตุ้นให้เดือดพล่านในร่างกายของเขา
เจเรมี่เอื้อมมือไปดึงมาเดลีนเข้ามาในอ้อมแขน จากนั้น เขาบีบคางเธอ บังคับให้มองไปที่เขา
“ดูเหมือนว่าเวลาสามปีในคุกที่ผ่านมาเธอ ไม่เพียงแต่ไม่เรียนรู้วิธีปฏิบัติตัว แต่เธอยังได้เรียนรู้วิธียั่วยุผมด้วยงั้นหรือ ฮืม?”
ลมหายใจของเขาถูกผ่อนปรนมาบนใบหน้าของเธอ
มาเดลีนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “นี่คุณวิทแมน ฉันยังไม่อยากตาย ดังนั้นฉันจะไม่ท้าทายความตายโดยการยั่วยุคุณหลอก ไม่หนำซ้ำฉันยังไม่อยากซักเสื้อผ้าให้ผู้ชายคนอื่นเช่นกัน แต่จะให้ทำยังไงได้อีกล่ะ? เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นถ้าไม่ใช่เพราะสุดที่รักของคุณที่จู่ๆก็บ้าคลั่งและสาดกาแฟใส่ฉัน โชคดีจริงๆ คุณลุงช่วยฉันไว้ทันเขายืนบังฉันไว้”
“หึ” เจเรมี่หัวเราะเยาะ “ลุง? เธอพูดกับเขาอย่างสนิทมากกว่าที่เธอทำกับผม รู้จักเขามานานแล้วใช่มั้ย หื้อ? เขาดูเสียดายเธอแถมยังช่วยเธอจากกาแฟร้อนบ้าๆพวกนั้นอีก มาเดลีน เธอมันถนัดเรื่องพวกนี้ พูดสิ เธอยั่วยวนเขาอย่างไร? แบบนี้?”
ในขณะที่เขาพูดไปเช่นนั้น ทันใดนั้นเขาฉีกกระชากเสื้อตัวบางที่ไหล่ของมาเดลีนอย่างแรง
เสื้อตัวบางถูกฉีกขาดโดยเจเรมี่ทันที
ผิวบางของมาเดลีนสัมผัสกับอากาศทันที ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ในบ้านแต่เธอยังรู้สึกหนาวมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ