บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 80

เมื่อเมเรดิธได้ยินแบบนั้น เธอก็ไม่สามารถอดทนให้สถาณการณ์เช่นนี้ได้อีกต่อไป “เจเรมี่ ฉันมาตามหาคุณตอนที่ฉันตื่น ฉันยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เช้า ฉันควรทำอย่างไรถ้าคุณออกไป?”

เจเรมี่ ไม่ได้หันกลับมามองหล่อนแต่อย่างไร “เธอสามารถใช้เวลานี้เพื่อรับประทานอาหารเช้าได้นิ”

"... " เมเรดิธยืนนิ่งอยู่บนพื้นด้วยท่าทางงุนงง เธอเฝ้ามองดูขณะที่ เจเรมี่แสดงท่าทีไม่สนใจเธอและเดินไปหามาเดลีนแทน เธอกำกระเป๋าไว้แน่น รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะระเบิด

มาเดลีนรู้สึกประหลาดใจไม่น้อยเกี่ยวกับปฎิกิริยาของเจเรมี่เช่นกัน ดูเหมือนว่า เขาพูดจริง เมื่อเขาเดินผ่านเธอ เขาจงใจชะลอความเร็วและมองไปที่เธออย่างลึกซึ้ง “มากับผม”

มาเดลีนไม่เข้าใจว่าทำไมเจเรมี่ถึงทำแบบนี้ แต่เมื่อเธอเห็นใบหน้าที่ขึ้นสีของเมเรดิธ เธอยิ้มออกมาและให้ความร่วมมืออย่างเต็มใจ เธอเข้าไปในรถของเจเรมี่

เพื่อป้องกันการโต้เถียงที่ไม่จำเป็น มาเดลีนไม่ได้พูดอะไรเลย เจเรมี่ก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน

มาเดลีนจ้องมองไปที่เจเรมี่ใบหน้าด้านข้างที่งดงามของเขาเป็นน้ำแข็งอย่างผิดปกติ

เธอนึกถึงครั้งที่เธอจ้องมองเขาสมัยที่พวกเขาอยู่มหาวิทยาลัย เธอไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เธอทำแบบนั้นกี่ครั้ง ถึงแม้ความรู้สึกตอนที่เธอแอบรักเขาไม่ได้ดีที่สุด แต่อย่างน้อยมันก็สวยงามและบริสุทธิ์

แต่เธอไม่สามารถย้อนกลับไปยังช่วงเวลาเหล่านั้นได้อีกต่อไป

หัวใจของเธอจะไม่ข้ามไปหาความหอมหวานใดๆแบบนั้นได้อีกต่อไป มันมีเพียงจังหวะที่น่าเศร้าที่ยังคงเหลืออยู่

หลังจากมาเดลีนนั่งรถออกไปสักพัก เธอก็รู้ตัวว่ารถหยุดแล้ว พวกเขาอยู่ที่บริษัทวิทแมน

เธอมองเจเรมี่ด้วยความสับสน แต่แล้ว เขาลงจากรถก่อนเธอและเดินไปวนกลับมายังที่นั่งผู้โดยสาร จากนั้น เขาก็เปิดประตูให้เธอ

เธอคิดว่าชายคนนี้เสนอที่จะขับมาส่งเธอเพราะความจิตใจดี แต่กลับกลายเป็นเพราะความบังเอิญพอเหมาะ อย่างนั้น มันก็โอเค สำนักงานของเฟลิเป้อยู่ด้านหน้า เธอแค่ต้องข้ามถนนแค่นั้น

มาเดลีนหยิบกระเป๋าของเธอออกมา “ขอบคุณ คุณวิทแมน” เธอพูดขอบคุณเขาและหมุนตัวกลับ

“เธอกำลังจะไปไหน?” เสียงทุ้มของเจเรมี่ดังขึ้นข้างหลังเธออีกครั้ง “จากนี้ไป เธอจะทำงานที่นี่”