เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1007

“อดัมเหรอ?”

เจเรมี่เดินตามร่างนั้นไปและแน่ใจเหลือเกินว่าเป็นอดัม

อดัมดูไม่ต่างไปจากเมื่อก่อน เขายังคงสวมแว่นตาและดูสุภาพ

ถึงกระนั้นชายหน้าตาใจดีคนนี้ยังเอาชีวิตของคนอื่นมาเป็นตัวทดลองอยู่ดี

เจเรมี่จะให้อภัยอดัมในสิ่งที่เขาทำกับเมเดลีนได้อย่างไร

หญิงสาวเชื่อใจอดัม โดยคิดว่าเขากำลังช่วยเหลือเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นเพียงตัวทดลองสำหรับเขาเท่านั้น

เมเดลีนยังไม่รู้ว่าว่าทำไมเขาถึงไม่ชอบใจที่เธอกินยาแก้ปวดจากอดัม

อดัมกลับมาที่ออฟฟิศเพื่องานวิจัย แต่เขาไม่คาดคิดว่าเจเรมี่จะปรากฏตัวที่หน้าประตูทันทีที่เขานั่งลงในห้องทำงาน

ความตื่นตระหนกฉายผ่านดวงตาของอดัมอย่างชัดเจน แต่เขาก็สงบอารมณ์ลงอย่างรวดเร็ว

“เจเรมี่ มีอะไรให้ฉันช่วยหรือเปล่า?"

เจเรมี่ล็อกประตูห้องทำงานของอดัมไว้ แล้วชายหนุ่มก็ค่อย ๆ เดินเข้าไปหาอดัมพลางจ้องเขม็ง

“แกไม่มีจรรยาบรรณทางการแพทย์ขั้นพื้นฐานเลยด้วยซ้ำ นี่ยังจะเรียกตัวเองว่าหมอได้อีกเหรอ? แกไม่มีสิทธิ์ใส่เสื้อกาวน์นั่น!”

อดัมดูสับสนงุนงง “นี่นายพูดเรื่องอะไรกัน เจเรมี่?”

“ฉันรู้แล้วว่าแกทำอะไรลงไป!” เจเรมี่คว้าคอเสื้ออดัมอย่างแรง “เอวลีนเชื่อใจแกและเห็นแกเป็นเพื่อน แต่แกปฏิบัติกับเธอเหมือนเป็นหนูทดลอง! ให้ตายเถอะ อดัม บราวน์!”

เจเรมี่ปล่อยหมัดใส่หน้าอดัมจนแว่นตาของเขาหล่นลงบนพื้น

อดัมขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะหยิบแว่นขึ้นมาสวมอีกครั้ง แล้วยิ้มราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“คนที่ควรกังวลไม่ใช่ตัวนายเองหรอกเหรอ เจเรมี่ วิทแมน” อดัมเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา “แล้วไงถ้าฉันจะปฏิบัติต่อเอวลีนในฐานะหนูทดลอง? ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน เธอคงเน่าตายในคุกไปนานแล้ว เฮอะ อย่าลืมสิว่านายเองที่เป็นคนส่งเธอไปที่นั่นตั้งแต่แรก คุณวิทแมน”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ