บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 101

มาเดลีนยืนตัวสั่นในสายลมและเลือดของเธอคล้ายว่ามันจะแข็งตัว

เธอกลับไปที่บ้านอย่างเร่งรีบ เก็บเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวทั้งหมด ก่อนจะย้ายออกจากที่นั้นในชั่วข้ามคืน

เธอไม่มีความกล้าที่จะเผชิญหน้ากับผู้ชายที่แสนน่ากลัวกว่าปีศาจคนนี้อีกต่อไป เธอไม่กลัวความตาย แต่จริงๆแล้วเธอกลัววิธีการที่โหดร้ายของเขาแสดงออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า เธอไม่อยากเห็นตัวตนของเขาปฏิบัติอย่างโหดร้ายอีกต่อไปเพราะการกระทำนั้นคือคนที่เธอรักอยากแสดงความโหดร้ายต่อหน้าเธอ

เมื่อมองดูตัวเองในกระจก มาเดลีนสัมผัสได้ถึงรอยแผลเป็นจางๆ และหลับตาลง

เจเรมี่ การที่ตกหลุมรักคุณทำให้เกิดเรื่องขึ้นมาแบบนี้ได้อย่างไรกัน...

......

ในขณะที่ใกล้จะถึงปีใหม่ หลายๆบริษัทจะมีการประชุมประจำปีในเวลานี้

แม้ว่าเฟลิเป้จะยืนกรานว่ามาเดลีนจะเป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมการประชุมประจำปี แต่มาเดลีนเองยังคงปฏิเสธ

หลังจากงานเลี้ยงอาหารค่ำ มาเดลีนไปที่บาร์คาราโอเกะกับทีมงานในแผนก

มีห้องขนาดใหญ่ที่ทุกคนมารวมตัวกันเพื่อดื่มและเล่นเกม แต่พวกเขาทิ้งมาเดลีนไว้ข้างๆ ไม่มีใครสนใจเธอเลย

มีเสียงหัวเราะดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ช่างดูเป็นช่วงเวลาที่มีชีวิตชีวาและสนุกสนาน แต่มาเดลีนกลับไม่สามารถสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแห่งความสุขนี้ได้เลย ทั้งหมดที่เธอรู้สึกคือความเศร้าที่กำลังกัดกร่อนหัวใจ

เธอเดินจากไปเพื่อเข้าห้องน้ำ และสิ่งไม่คาดคิดเกิดขึ้นเมื่อเธอเดินกลับมาสายตาของเธอดันไปเห็นเจเรมี่ เธอไม่คาดคิดว่าจะเจอเขาที่นี่

มาเดลีนตกใจมากจนหัวใจของเธอสะดุ้งสุดตัว เธอหันไปรอบๆด้วยความตื่นตระหนกและวิ่งหนีไป

เจเรมี่หันกลับไปมองรอบๆหลังจากวางสายโทรศัพท์และเขาเห็นร่างที่คุ้นเคยแวบผ่านตาของเขา เขาขมวดคิ้วแล้วเดินตามร่างนั้นไป

มาเดลีนวิ่งกลับไปที่ห้องด้วยการหายใจเพียงครั้งเดียว แต่การเต้นของหัวใจของเธอก็ยังไม่สงบลง

เพื่อนร่วมงานของเธอยังคงเล่นกันอย่างมีความสุข พวกเขาบางคนเมาแล้วนอนเฉยๆบนโซฟา ไม่มีใครสังเกตเห็นการมีตัวตนของมาเดลีน

เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกแล้วเดินช้าๆไปทางโต้ะที่นั่ง ทันทีที่เธอนั่งลง เธอได้ฟังทำนองเพลงพร้อมร้องเพลงรักจากลำโพงทำให้เสียงเริ่มดังขึ้น

มันเป็นเพลงที่เธอคุ้นเคย “ปีศาจในความไร้เดียงสา”

เสียงของมาเดลี ลอยเข้ามาในหูของเจเรมี่ อย่างเงียบงันและใสสะอาด แต่เขารู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกแทงทันที

สิ่งที่มาเดลีนเคยพูดกับเขาก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา เธอบอกว่าเธอไม่ได้รักเขาอีกต่อไป และเธอยังบอกว่าเธอเกลียดเขาอีกด้วย

เจเรมี่ยังคงยืนอยู่นอกประตู แอบฟังมาเดลีนร้องเพลง และเฝ้ามองน้ำตาที่ไหลไม่หยุดของเธอ หัวใจของเขาดูเหมือนจะค่อยๆถูกทะเลที่มองไม่เห็นเข้าท่วมจนการหายใจของเขาเป็นไปได้ยากลำบาก

มาเดลีนร้องเพลงนี้ทั้งจิตใจของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่ไม่อาจบรรยายได้มันเป็นทั้งหมดที่เธอต้องทนทุกข์ทรมานในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เธอร้องเพลงจนจบ “แม้ว่าสวรรค์และโลกจะไม่เมตตา หากไม่จำเป็น จงปลุกพลังป้องกันของเธอ รอก่อนสักนิดเถอะ เธอจะได้รับมัน ......”

เมื่อเธอร้องจบเพลง มาเดลีนก็หลั่งน้ำตาออกมา

เธอหยิบกระเป๋าของเธอและจากไปในทันที ไม่มีใครสังเกตเห็นการปรากฏตัวของเธอและการจากไปของเธอ

มาเดลีนเรียกรถแท็กซี่และกลับไปที่บ้านใหม่ของเธอ ในขณะที่เธอไขกุญแจออกไปเพื่อเปิดประตู ไฟที่สั่งงานด้วยเสียงที่ทางเดินก็สว่างขึ้นและเสียงที่น่าหวาดกลัวก็ดังขึ้นในหูของเธอ

“มาเดลีน ใครอนุญาตให้เธอหนีหายไปจากสายตาของผม?”