เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1043

เจเรมี่มองแผ่นหลังของลาน่าด้วยความขยะแขยง แล้วจึงลงจากรถเพื่อตามเธอไปอย่างไม่พอใจนัก

"หวานกันจังเลยนะ!"

ลาน่าทำเสียงล้อเลียนใส่เมเดลีนและไรอัน

เมเดลีนขยับตัวเองออกจากอ้อมกอดของไรอัน เมื่อมองไปเห็นลาน่า เธอก็มองเห็นเจเรมี่ที่ติดตามลาน่ามาอย่างใกล้ชิดเช่นกัน

แววตาที่เคยอ่อนไหวกลับกลายเป็นเฉียบคมในทันที

อย่างไรก็ตาม เมเดลีนไม่ต้องการเสียเวลาและลมหายใจของเธอทิ้งไปเฉย ๆ เธอจึงหันไปบอกไรอัน “ไรย์ เราไปสถานีตำรวจกันเถอะค่ะ”

“ครับ” ไรอันพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปจับมือของเมเดลีน

เมเดลีนยืนชะงักอยู่ชั่วครู่เมื่อสัมผัสได้ถึงความอุ่นจากมือของไรอัน ทว่าเธอก็ไม่ได้ผละออก

เจเรมี่เห็นน้ำตาของหญิงสาว แม้จะภายใต้ความมืดของยามค่ำคืน

‘เธอร้องไห้

‘ทำไมเธอถึงร้องไห้ล่ะ?’

เขาคิดไตร่ตรอง เมื่อเห็นไรอันพาเมเดลีนออกไป เจเรมี่ก็เปิดปากและแกล้งทำเป็นดูถูกด้วยการพูดว่า “คุณโจนส์ คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะดูแลภรรยาเก่าผมให้ดี? แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น? คุณดูแลเธออย่างดีจนทำให้คุณมอนต์โกเมอรีร้องไห้อยู่ข้างถนนแบบนี้อย่างนั้นเหรอ?”

ทั้งเมเดลีนและไรอันหยุดอยู่กับที่ เมื่อได้ยินเสียงนั้น

ในทางกลับกัน ลาน่ามองไปที่เมเดลีนอย่างสนใจ ซ้ำยังพูดอย่างเป็นปริศนาด้วยว่า “คุณช่างสังเกตดีนะคะ เจเรมี่ คุณมอนต์โกเมอรีมีน้ำตาไหลจริง ๆ กำลังมีความสุขกับเรื่องอะไรอยู่หรือเปล่าคะ?”

ลาน่าเยาะเย้ย ทั้งที่ความจริงแล้วเธอรู้ดีที่สุดว่าทำไมเมเดลีนจึงเป็นแบบนี้

เมเดลีนรู้สึกเศร้าและกังวลว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกับลิเลียน

'แต่เอวลีน มันสายเกินไปแล้วล่ะที่แกจะร้องไห้

'ลูกสาวแกไปหาพ่อกับแม่ของแกแล้ว!'

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ