บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1043

เจเรมี่มองแผ่นหลังของลาน่าด้วยความขยะแขยง แล้วจึงลงจากรถเพื่อตามเธอไปอย่างไม่พอใจนัก

"หวานกันจังเลยนะ!"

ลาน่าทำเสียงล้อเลียนใส่เมเดลีนและไรอัน

เมเดลีนขยับตัวเองออกจากอ้อมกอดของไรอัน เมื่อมองไปเห็นลาน่า เธอก็มองเห็นเจเรมี่ที่ติดตามลาน่ามาอย่างใกล้ชิดเช่นกัน

แววตาที่เคยอ่อนไหวกลับกลายเป็นเฉียบคมในทันที

อย่างไรก็ตาม เมเดลีนไม่ต้องการเสียเวลาและลมหายใจของเธอทิ้งไปเฉย ๆ เธอจึงหันไปบอกไรอัน “ไรย์ เราไปสถานีตำรวจกันเถอะค่ะ”

“ครับ” ไรอันพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปจับมือของเมเดลีน

เมเดลีนยืนชะงักอยู่ชั่วครู่เมื่อสัมผัสได้ถึงความอุ่นจากมือของไรอัน ทว่าเธอก็ไม่ได้ผละออก

เจเรมี่เห็นน้ำตาของหญิงสาว แม้จะภายใต้ความมืดของยามค่ำคืน

‘เธอร้องไห้

‘ทำไมเธอถึงร้องไห้ล่ะ?’

เขาคิดไตร่ตรอง เมื่อเห็นไรอันพาเมเดลีนออกไป เจเรมี่ก็เปิดปากและแกล้งทำเป็นดูถูกด้วยการพูดว่า “คุณโจนส์ คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะดูแลภรรยาเก่าผมให้ดี? แล้วนี่เกิดอะไรขึ้น? คุณดูแลเธออย่างดีจนทำให้คุณมอนต์โกเมอรีร้องไห้อยู่ข้างถนนแบบนี้อย่างนั้นเหรอ?”

ทั้งเมเดลีนและไรอันหยุดอยู่กับที่ เมื่อได้ยินเสียงนั้น

ในทางกลับกัน ลาน่ามองไปที่เมเดลีนอย่างสนใจ ซ้ำยังพูดอย่างเป็นปริศนาด้วยว่า “คุณช่างสังเกตดีนะคะ เจเรมี่ คุณมอนต์โกเมอรีมีน้ำตาไหลจริง ๆ กำลังมีความสุขกับเรื่องอะไรอยู่หรือเปล่าคะ?”

ลาน่าเยาะเย้ย ทั้งที่ความจริงแล้วเธอรู้ดีที่สุดว่าทำไมเมเดลีนจึงเป็นแบบนี้

เมเดลีนรู้สึกเศร้าและกังวลว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกับลิเลียน

'แต่เอวลีน มันสายเกินไปแล้วล่ะที่แกจะร้องไห้

'ลูกสาวแกไปหาพ่อกับแม่ของแกแล้ว!'

เขาสงบสติอารมณ์และกลับไปที่รถของลาน่า ทันทีที่นั่งลงเขาก็ได้รับข้อความแปลก ๆ ทางโทรศัพท์ : [ลิเลียน วิทแมน หายตัวไป และผู้หญิงข้างตัวคุณน่าสงสัยอย่างมาก]

เจเรมี่อ่านข้อความอย่างใจเย็น ขณะที่เขากำลังกังวลเกี่ยวกับลิเลียน จู่ ๆ เขาก็นึกอะไรบางอย่างได้

น้ำตาของเมเดลีนก่อนหน้านี้ไม่ใช่เพราะเธอกำลังร้องไห้ด้วยความดีใจ แต่เป็นเพราะเธอกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยของลิเลียน

เจเรมี่ลบข้อความนั้นและมองไปที่ลาน่า “วันนี้คุณดูอารมณ์ดีนะ? แถมยังบอกว่าพาผมไปนั่งรถเล่นอีก เราจะไปที่ไหนกันล่ะ?"

ลาน่าเม้มริมฝีปากสีแดงของเธอและพูดอย่างไร้ยางอาย “ตั้งแต่ที่ฉันเห็นเอวลีนเศร้า ฉันก็อารมณ์ดีมากเลยค่ะ”

ดวงตาของเจเรมี่เย็นชาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดนั้น “ตอนนี้เธอกำลังร้องไห้อย่างมีความสุขชัด ๆ แล้วเธอจะเศร้าได้ยังไง?”

“ความจริงไม่ใช่อย่างที่คุณเห็นหรอกนะ เจเรมี่” ลาน่าพูดอย่างไม่พอใจก่อนจะมองเจเรมี่ด้วยความกังวล “มีบางสิ่งที่คุณไม่ควรรู้ ไม่อย่างนั้นฉันเกรงว่าคุณจะต้องเสียใจไปด้วย”

เจเรมี่คัดค้าน “ฉันจะเสียใจทำไม? ตอนนี้ฉันไม่สนใจใครอีกแล้ว นอกจากเธอ”