บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1059

เจเรมี่รู้ว่าการมาที่นี่รังแต่จะทำร้ายตัวเขาเอง

เขาแค่ไม่สามารถปล่อยวาง และไม่สามารถสลัดผู้หญิงที่ฝังอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจเขาออกไปได้เลย

ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปรายลงมาอย่างหนัก เจเรมี่เห็นไรอันเดินเข้ามาใกล้เมเดลีนผ่านผ้าม่าน เขาเข้าใกล้เธอมากขึ้นและก้มศีรษะลง เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจูบเธอ

เจเรมี่จับพวงมาลัยแน่น แล้วรู้สึกได้ถึงเม็ดฝนนอกกระจกรถที่กระหน่ำเข้ามาในหัวใจของเขาจนรู้สึกเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็ง

เขาไม่สามารถทำแบบนี้ต่อได้อีก สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือไปยังคฤหาสน์วิทแมน ที่ซึ่งเขาจะสามารถไปเยี่ยมลูกสองคนที่หลับใหลได้อย่างเงียบ ๆ

ในห้องนอน

ไรอันกอดเมเดลีนเบา ๆ ก่อนจะปล่อยเธอ

“ผมรู้ว่าคุณยังลืมเจเรมี่ไปไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร ผมรอได้”

คำพูดของไรอันทำให้เมเดลีนรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก

เธอเป็นภรรยาตามกฎหมายของเขาแล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถทำหน้าที่ของภรรยาได้อย่างเต็มที่

ไรอันเข้าใจเธอดีมากเหลือเกิน “เพราะเรารีบแต่งงานกัน มันจึงเป็นธรรมดาที่คุณจะยังปล่อยวางเจเรมี่ไปไม่ได้”

“ขอบคุณนะคะ ไรย์”

“ตอนนี้เราเป็นสามีภรรยากันแล้วนะ ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้” ไรอันจับไหล่เมเดลีนเบา ๆ “รีบเข้านอนพร้อมเจ้าตัวเล็กเถอะ” เขาพูดก่อนจะหันหลังเดินออกไป

“จะนอนห้องรับแขกเหรอคะ?” เมเดลีนถามขณะที่เธอมองแผ่นหลังเขา

ไรอันส่ายหัว “ผมยังมีเรื่องที่ต้องทำ ผมจะไปที่ห้องทำงานนะ”

“รีบทำให้เสร็จจะได้พักผ่อนบ้างนะคะ”

“ครับผม” ไรอันยิ้มอย่างอ่อนโยนและปิดประตูให้เมเดลีน

เขาเดินไปที่ห้องทำงาน สวมแว่นตากรอบดำ และนั่งลงที่โต๊ะ

ใบหน้าที่สง่างามและหล่อเหลาในตอนแรก แปรเปลี่ยนเป็นดุร้ายเหี้ยมเกรียมราวกับเป็นคนละคนทันที