บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1069

เจเรมี่แค่นยิ้มออกมาอย่างเฉยชา “ชื่อลูกของคุณเกี่ยวอะไรกับผม?”

เขาพูดอย่างไร้ความปรานีก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างไร้เยื่อใยอีกครั้ง "เอวลีน คุณควรจะไปมีชีวิตที่ดีกับสามีใหม่ของคุณ หยุดจินตนาการว่าผมยังมีความรู้สึกดี ๆ ให้คุณ ผมอาจจะเคยมีความรู้สึกดี ๆ ให้ แต่นั่นมันก็เป็นอดีตไปแล้ว"

เจเรมี่เหม่อมองออกไปไกล ๆ พลางน้ำตาก็คลอเบ้าอย่างเห็นได้ชัด ถึงอย่างนั้นน้ำเสียงของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน

“ผมหวังว่าครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ผมไม่อยากเจอคุณอีก”

เขาโยนคำพูดเย็นชาเหล่านั้นไปที่เมเดลีนและเดินจากไปโดยไม่หันกลับมาอีก

เขาไม่เคยคิดว่าคำพูดเหล่านั้นจะเป็นจริงในวันหนึ่ง

นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้พบเธอ

เมเดลีนยังคงยืนอยู่ที่จุดเดิม และคอยเฝ้าดูร่างที่ห่างไกลออกไปของชายผู้เป็นที่รักเงียบ ๆ ขณะที่ทุกอย่างตรงหน้าเธอดูเหมือนจะมืดมนลงเรื่อย ๆ

‘คุณและฉันเคยให้คำมั่นสัญญาชั่วชีวิตต่อกัน หลายปีผ่านไปเราแยกจากกัน แล้วก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก มันเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า แต่สุดท้ายเราก็ยังต้องแยกจากกันอยู่ดี

‘เจเรมี่ จากนี้ไป แม้ว่าเราจะยังอยู่เมืองเดียวกัน แต่ฉันกับคุณก็คงจะไม่ได้พบเจอกันอีก’

…

ณ โรงพยาบาล

ลาน่าออกมาไม่นานหลังจากเข้าไปในห้องฉุกเฉิน

แม้ว่าเธอจะมีเลือดออก แต่ทารกในครรภ์ยังคงปลอดภัย

ในขณะที่ลาน่ากำลังนอนสบาย ๆ อยู่บนเตียง เธอก็คิดถึงคำพูดและการกระทำของเจเรมี่ที่มีต่อเมเดลีนเมื่อไม่นานมานี้ จากนั้นเธอก็รู้สึกเป็นสุขและยิ่งมั่นใจว่าเจเรมี่ไม่มีใจให้กับเมเดลีนอีกต่อไปแล้ว

เธอหลงรักเจเรมี่แบบหัวปักหัวปำ เธอจึงไม่ต้องการแสดงด้านชั่วร้ายและความใจแคบของตัวเองให้ผู้ชายคนนี้ได้เห็น

เธออยากให้เจเรมี่คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวย เฉลียวฉลาด และอ่อนโยน

หลังจากที่เจเรมี่เข้ามาในห้อง เขาก็ยื่นนมให้กับเธอ

"ดื่มนมอุ่น ๆ แล้วพักผ่อนให้เพียงพอล่ะ" เขาดูมีน้ำใจและอ่อนโยนมากเป็นพิเศษ

"เจเรมี่ เพราะคุณใจดีกับฉันขนาดนี้ ฉันเลยไม่เคยอยากห่างจากคุณแม้แต่วินาทีเดียว" ลาน่ามีความสุขและยื่นมือออกมาสัมผัสหน้าท้องของเธอ เธอเลิกคิ้วบางแล้วเอ่ยเสริม "ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเมื่อกี้เอวลีนจะทำตัวน่ารังเกียจและผลักฉันจนล้มลง ดีนะที่ลูกของเราเป็นเด็กที่เข้มแข็งเลยผ่านมาได้อย่างปลอดภัย ว่าแต่คุณชอบเด็กผู้ชายหรือว่าเด็กผู้หญิงเหรอคะ เจเรมี่?”

เจเรมี่นึกถึงลูก ๆ ทั้งสามคนที่เมเดลีนให้กำเนิดแล้วดวงตาของเขาก็อ่อนโยนขึ้นมา "อะไรก็ได้ทั้งนั้น"

นี่เป็นครั้งแรกที่ลาน่าเห็นความอบอุ่นบนใบหน้าของชายหนุ่ม และนั่นยิ่งทำให้เธอตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก “ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันจะดูแลลูกของเรา และคลอดเขาออกมาอย่างปลอดภัยที่สุด พรุ่งนี้เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ ฉันอยากให้คุณขึ้นไปบนเวทีกลางจัตุรัส แล้วขอฉันแต่งงานที่นั่น ตกลงไหมคะ?"