เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1101

เจเรมี่รู้สึกหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะขณะที่เงยหน้าขึ้นมองเมเดลีน

ทว่าอีกฝ่ายกลับยังไม่ตื่น เธอเพียงจับมือของเขาแน่นโดยไม่รู้ตัว

“เจเรมี่ อย่าทิ้งฉันไปอีก…” เธอพูดในขณะหลับ ไม่รู้เลยว่ามีเขาอยู่ข้าง ๆ

เจเรมี่จับและจูบที่หลังมือของเธอเบา ๆ ภายใต้แววตาบนใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความความหลงใหล

“ลินนี่ ไม่ว่าผมจะอยู่ที่ไหน คุณก็จะเป็นคนเดียวในใจของผมเสมอ”

เจเรมี่นั่งลงบนเตียงและมองดูใบหน้าที่หลับใหลด้วยความพึงพอใจ

หลังจากป้อนยาลดไข้ให้เมเดลีน เขาก็อยู่ดูเธอเงียบ ๆ

เจเรมี่อยู่ตรงนั้นตลอดทั้งบ่าย เมื่อสังเกตว่าหน้าผากของเธอไม่ร้อนมากเท่าเดิมแล้ว เจเรมี่ก็วัดอุณหภูมิ และเห็นว่าไข้ของเธอลดลงแล้วจริง ๆ

เขารู้สึกโล่งใจขึ้นมากจึงตัดสินใจที่จะจากไป

เขาหยิบกล่องเครื่องประดับออกมาจากกระเป๋า แล้ววางมันลง ก่อนจะมองคนที่กำลังหลับใหลด้วยแววตาที่จริงจัง

“ลินนี่ ลาก่อน อย่าคิดถึงผมนะ” เขาพูดก่อนจะหันหลังเดินจากไป ในตอนนั้นเองที่เขาได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังมาจากชั้นล่าง

“ไรอัน ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะซ่อนตัวจากฉัน!”

เจเรมี่รู้สึกว่าเสียงนั้นฟังดูคุ้น ๆ ในขณะที่กำลังสงสัยว่าเป็นใคร เขาก็สังเกตเห็นว่าเมเดลีนตื่นขึ้นมาแล้ว

เมื่อเมเดลีนลืมตาขึ้นมา ก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เจเรมี่ก้าวออกจากห้องไปพอดี

เมเดลีนขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของนาโอมิ

หญิงสาวลุกขึ้นนั่งและเห็นกล่องเครื่องประดับบนโต๊ะข้างเตียง

เธอจำเครื่องประดับกล่องนี้ได้ดี มันคือกล่องที่เธอใส่แหวนแต่งงานและจดหมายซึ่งเธอทิ้งไว้ในบ้าน แต่ทำไมตอนนี้มันถึงมาอยู่ที่นี่ได้?

มือเรียวเปิดมันออก และเห็นที่คั่นหนังสือที่เจเรมี่ให้เธอเมื่อตอนเด็ก ๆ

เขาอยู่ที่นี่งั้นเหรอ?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ