บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1140

ไรอันตกใจมากที่เมเดลีนเข้ามาเยี่ยมเขากะทันหัน “มีอะไรหรือเปล่าเอวลีน? ให้ผมช่วยอะไรไหม?”

เมเดลีนวางเอกสารการหย่าที่เธอรวบรวมไว้และใบหย่าที่เซ็นแล้วลงตรงหน้าไรอัน

“ฉันรวบรวมเอกสารเรียบร้อยแล้ว ไรย์ คุณเพียงแค่ต้องเซ็นมันเท่านั้น” เมเดลีนยื่นปากกาให้ “ฉันรู้สึกขอบคุณไอบีซีไอที่ดูแลครอบครัวของพนักงานเป็นอย่างดี แต่ไม่ว่ายังไงครอบครัวของฉันก็ควรจะเป็นเจเรมี่”

ความสงบเยือกเย็นของไรอันชะงักนิ่งไปชั่วครู่

“เจเรมี่บอกฉันแล้วว่าเงื่อนไขในการเข้าร่วมไอบีซีไอของเขาคือต้องการให้คุณช่วยปกป้องฉันและลูก ๆ ไว้”

เมเดลีนเฝ้ามองใบหน้าของไรอันว่าเขามีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง

“การแต่งงานกับฉันคงต้องเป็นคำสั่งจากหัวหน้าของคุณ และตอนนี้ภารกิจก็สิ้นสุดลงแล้ว ฉันคิดว่าเราควรยุติความสัมพันธ์ที่ไม่ควรเกิดขึ้นนี่เสียที ฉันขอบคุณที่คุณคอยปกป้องพวกเรามาตลอดค่ะไรย์”

ไรอันฟังอย่างใจเย็นและรับเอกสารการหย่ามาไว้ในมือ

“ตราบใดที่มีความรู้สึกเข้ามาเกี่ยวข้อง ภารกิจก็ไม่มีทางสำเร็จหรอกนะ” ไรอันชำเลืองมองเอกสารแล้วเงยหน้าขึ้น “ผมอยากจะขออะไรสักอย่างได้ไหม เอวลีน?”

เมเดลีนครุ่นคิดแวบหนึ่งก่อนจะตอบ “ตราบใดที่อยู่ในความสามารถของฉัน ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด”

“ผมแน่ใจว่าคุณทำได้” ไรอันยิ้มในขณะที่ดวงตาของเขามีความหวัง “อีกสองวันจะถึงวันเกิดครบรอบอายุ 30 ปีของผม ผมอยากใช้เวลาในช่วงสำคัญแบบนั้นกับคุณ และคิดเสียว่านี่เป็นหนทางอันสวยงามเพื่อยุติการแต่งงานในนามระหว่างเรานะครับ”

นี่แทบจะเป็นคำขอที่แปลกประหลาดสุด ๆ และเมเดลีนเองก็คิดหาเหตุผลที่จะปฏิเสธไม่ได้ “ค่ะ วันนั้นฉันจะเอาใบหย่ามาให้อีกครั้งก็แล้วกัน”

“โอเคครับ” ไรอันตกลงและไม่พยายามรั้งเธอไว้อีก

เมเดลีนไม่ได้อยู่ต่อเธอออกมาจากคฤหาสน์ตระกูลโจนส์ในทันที

ขณะนั่งอยู่ตรงหน้าต่างบานใหญ่ในห้องอ่านหนังสือ มุมปากของไรอันขยับเล็กน้อยพลางจ้องมองร่างบางที่กำลังห่างออกไปของเมเดลีน

…

เมื่อกลับถึงบ้าน เมเดลีนก็บอกทุกอย่างกับเจเรมี่ ทั้งข้อประนีประนอมของไรอันรวมถึงวันเกิดครบรอบ 30 ปีของอีกฝ่าย

เอวารู้สึกเสียใจมากเมื่อรู้ว่าเจเรมี่ต้องทนทุกข์กับอะไรมาบ้าง “ฉันเคยคิดว่าเจเรมี่ไม่สนใจเธอเลยแมดดี้ แต่ตอนนี้ฉันเริ่มอิจฉาเธอแล้วล่ะ”

“มีอะไรให้อิจฉา? เขาเคยทรมานฉันจนฉันอยากตายเลยน่ะนะ?” เมเดลีนกล่าวติดตลก

แม้จะรู้ว่าเมเดลีนล้อเล่น แต่เอวาก็ย้ำด้วยสีหน้าจริงจัง “ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วล่ะ ว่าคนที่จะทำให้เธอเป็นทุกข์และเจ็บปวดที่สุด คือคนที่เธอรักมากที่สุด หมายถึงคงไม่มีอะไรส่งผลกระทบต่อเธอมากเท่าเขาแล้วล่ะ หรือว่าไม่จริง?”

เมเดลีนคิดว่าตรรกะนั้นก็สมเหตุสมผล “ว่าแต่เธอบอกว่าวันนี้จะต้องทำอะไรบางอย่างที่นี่ไม่ใช่เหรอ? จะทำอะไรล่ะ?”

เอวาถอนหายใจอย่างสิ้นหวัง “เมื่อวันก่อนผู้หญิงคนนั้นซื้อชุดเครื่องประดับจากร้านหรูที่นี่น่ะสิ ฉันบอกแล้วว่าไม่อยากได้ แต่เพราะซื้อมาแล้ว เจ้าหน้าที่บอกว่าฉันต้องมาทำเรื่องคืนด้วยตัวเองน่ะ”

“ที่ว่า ‘ผู้หญิงคนนั้น’ เธอหมายถึงแม่ของเธอเหรอ?”

“ฉันไม่มีแม่แบบนั้น” การแสดงออกของเอวาดูบึ้งตึงขึ้นมา “เธอรู้ไหมว่าตอนนั้นพวกเขาทำอะไรกับฉันบ้าง แมดดี้?”