บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1217

เจเรมี่หยุดเดินแล้วมองเมเดลีนซึ่งกำลังยิ้มด้วยแววตาอ่อนโยนของเขา

เขาเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น คิ้วหนาเริ่มขมวดเข้าหากันในขณะที่สีหน้าของเขาก็หนักอึ้งเช่นกัน

“ไม่” เขาปฏิเสธเธอ

เมเดลีนยิ้มราวกับเด็กที่ซุกซน “ฉันยังไม่ได้บอกคุณเลยนะว่ามันคืออะไร”

“ผมรู้ว่าคุณต้องการจะพูดอะไร” มีประกายแวววาวอย่างรู้ทันในดวงตาของเจเรมี่ “ลินนี่ ผมบอกว่าไม่”

เขาเน้นย้ำอีกครั้ง สีหน้าดูเคร่งขรึมยิ่งขึ้น

รอยยิ้มบนใบหน้าของเมเดลีนเริ่มจางหายไป “เจเรมี่ ให้ฉันทำอะไรให้คุณหน่อยเถอะนะ ฉันเป็นภรรยาของคุณ และฉันทนไม่ได้ที่จะเห็นสามีของฉันถูกใส่ร้ายอยู่แบบนี้”

เจเรมี่เดินมายืนตรงหน้าเมเดลีน “เพราะคุณเป็นภรรยาของผม ผมถึงปล่อยให้คุณเสี่ยงแบบนี้ไม่ได้”

“แต่ฉันต้องการ”

“แต่ผมไม่”

“…”

เมเดลีนไม่รู้จะพูดอะไรดี นี่เป็นอีกครั้งที่เธอรู้สึกว่าคนในโลกนี้ที่ดื้อรั้นกว่าเธอคือ เจเรมี่ วิทแมน

เธอออกจากโรงแรมพร้อมกับเขาอย่างไม่มีทางเลือก พวกเขาต้องการกลับไปหาลูก ๆ ที่คฤหาสน์ แต่ก็รู้ดีว่ามีใครบางคนกำลังเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของพวกเขาอยู่ตลอดเวลาทั้งที่คฤหาสน์และบ้านใหม่

ทั้งสองจึงตัดสินใจจองห้องพักในโมเต็ลราคาถูกซึ่งไม่ได้ขอดูบัตรประชาชน ดังนั้นที่นี่จึงเหมาะสำหรับซ่อนตัว

หลังจากที่ผลัดกันอาบน้ำในห้องน้ำเล็ก ๆ แล้ว พวกเขาก็มานั่งรับลมที่ระเบียง

ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนอันเงียบสงบ ดวงดาวระยิบระยับ ทุกอย่างดูสงบและเยือกเย็น

เมเดลีนพิงศีรษะของเธอกับไหล่ของเจเรมี่ ร่างบางขยับไปแนบชิดกับอ้อมกอดอันอบอุ่นของเขา

“เจเรมี่ คุณรู้ไหม? ว่าตอนนั้นฉันมีความสุขมากแค่ไหนที่ได้แต่งงานกับคุณ ฉันมีความสุขที่สุดที่ได้เป็นภรรยาของคุณ” เธอหวนนึกถึงอดีตอันขมขื่นที่เจือด้วยความหอมหวานเมื่อครั้งยังเด็กและขาดประสบการณ์

เมเดลีนไม่รู้ว่าพวกเขาจะพบกับความสุขท่ามกลางความเจ็บปวดได้หรือไม่ แต่ในเวลานี้เธอแค่อยากจะจมอยู่ในอ้อมแขนของเขาตลอดไป...

กลางดึกคืนนั้น

ร่างบางแอบหนีจากอ้อมแขนของเจเรมี่ แล้วหยิบน้ำหอมกลิ่นเข้มข้นออกมาฉีด

ขณะมองดูชายที่หลับใหล เธอก็ยกมือขึ้นมาสัมผัสใบหน้าสวยงามของเขาเบา ๆ

หลังจากนั้นไม่นานเมเดลีนก็ก้มศีรษะลงเพื่อกดจูบบนริมฝีปากของเจเรมี่ ก่อนจะผละออกหลังจากนั้น

เธอกลั้นน้ำตาไว้ขณะที่มองใบหน้างดงามของเขา “คุณคือชีวิตของฉัน เจเรมี่”

พูดจบเมเดลีนก็เปลี่ยนเสื้อผ้า และตอนที่เธอปิดประตูเพื่อออกจากห้องเธอก็หันกลับมามองหน้าเจเรมี่อย่างไม่เต็มใจนัก ก่อนจะจากไปเงียบ ๆ

หลังจากที่เธอออกจากโมเต็ลมา เมเดลีนก็โทรหาไรอัน

ไรอันเพิ่งลงจากเครื่องบินพอดี แต่เมื่ออยู่ดี ๆ ก็ได้รับโทรศัพท์จากเมเดลีน เขาก็คลี่ยิ้มมุมปากออกมาทันที