บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 125

เธอตะลึงในคำถามนั้นและไม่มีโอกาสได้ปฏิเสธมันเมื่อเจเรมี่จับคางเธอขึ้นเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆของเขาที่ไหลลงบนใบหน้าเธอ หัวใจของเธอเต้นแรง เธอได้ยินเสียงหัวเราะที่น่ากลัวจากเขา “ผมเคยพูดไปแล้ว แม้ว่าจะตาย เธอก็ต้องตายด้วยน้ำมือของผมเท่านั้น”

น้ำเสียงที่ดึงดูดของเขาดังก้องในหูของมาเดลีนราวกับฝันร้าย

มาเดลีนทำได้เพียงแค่ตกใจกับรอยยิ้มที่ชั่วร้ายของชายคนนั้นในขณะที่หัวใจของเธอแทบจะกระแทกออกจากหน้าอก เขาไม่ได้ช่วยเธอ เขาแค่อยากฆ่าเธอด้วยตัวเองแตค่นั้น!

“ส่งตุ้มหูนั้นมาให้ผม” เจเรมี่พูด

เมื่อความจริงที่ว่าเขาเคยทำลายหลักฐานของเมเรดิธภาพนั้นได้ย้อนเข้ามาในหัวเธอที่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของมาเดลีนได้ มาเดลีนจึงรู้ว่าเธอไม่สามารถมอบต่างหูให้เจเรมี่ได้อย่างแน่นอน

เธอรีบหันหลังเพื่อจากไปแต่ถูกเจเรมี่รั้งไว้

“มาเดลีน อย่าทำให้ผมพูดซ้ำซาก ส่งมันมาให้ผม” น้ำเสียงของเจเรมี่เย็นลงมาก

มาเดลีน ส่ายหัวและกำหมัดแน่น “ฉันไม่มีวันให้คุณ! ฉันต้องการมอบสิ่งนี้ให้กับตำรวจเท่านั้น ฉันจะไม่ปล่อยให้เมเรดิธลอยนวลไปได้!”

ใบหน้าของเจเรมี่มืดดำลงขณะที่เขาพูดว่า “มาเดลีน นี่เธอไม่เคยเรียนรู้จากมันเลยจริงๆ”

เกิดการบังคับบางอย่างขึ้น เขาดึงมาเดลีนเข้ามาในอ้อมกอดและใช้มือจับมาเดลีน งัดนิ้วของเธอออกทีละนิ้วจากการจับของเขา

ถึงแม้มาเดลีนจะวิตกกังวลอย่างมาก แต่ช่วงเวลาที่เธอนึกถึงตัวตนที่แท้จริงของเมเรดิธ ตัวตนที่แสนชั่วร้ายนั้น เธอได้แต่กำหมัดแน่น

นอกจากนี้เธอยังผิดหวังในตัวเจเรมี่อย่างมาก ในขณะที่เธอดิ้นรนออกจากการจับกุม เธอพูดอย่างโกรธๆว่า “เจเรมี่ ฉันไม่รู้จริงๆว่าคุณเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง ทำไมถึงเพิกเฉยต่อความชั่วร้ายมากมายเพียงเพื่อปกป้องเมเรดิธ! ฉันเสียใจมากที่ตาบอดถึงขั้นตกหลุมรักผู้ชายอย่างคุณ”

ขณะที่มาเดลีนพูดด้วยความหงุดหงิด จู่ๆเจเรมี่ได้ก้มศีรษะลงจูบเธอ