บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1265

หัวใจของไรอันเต้นแรงเมื่อเห็นสีหน้ากระวนกระวายของสาวใช้

เขากังวลว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเมเดลีน ดังนั้นเขาจึงรีบปัดมือของนาโอมิออกแล้ววิ่งไปทันที

แต่ทันทีที่เข้าไปในห้องก็มีเสียงดังโครมคราม และทันใดนั้นแจกันก็ถูกโยนมาตกที่ข้างขาของเขา

เศษแจกันที่แตกเกือบกรีดใบหน้าของเขา แต่ไรอันไม่ได้หลบเลย

เขาเหยียบเศษแจกันที่แตกและเดินเข้าไปในห้อง

เมเดลีนยืนอยู่ข้างหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน อาหารที่สาวใช้เสิร์ฟให้กระจัดกระจายไปทั่ว ขณะที่เลือดสด ๆ หยดลงข้างขาของเธอ มันเป็นเลือดที่ไหลออกมาจากนิ้วเรียวของเธอ

เมเดลีนไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย และยังคงยืนตากแดดฤดูร้อนอยู่อย่างนั้นราวกับเป็นรูปปั้น

“ออกไป” ไรอันสั่งสาวใช้ทั้งสอง

แม้ว่าเขาจะพูดสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่สีหน้ากลับแสดงความอบอุ่นที่ค่อนข้างขัดแย้งกัน

สาวใช้ไม่รอช้าและรีบวิ่งออกไปทันที

นาโอมิเดินตามหลังไรอันมา แต่ก่อนที่จะทันได้ดูว่าเกิดอะไรขึ้นในห้อง สาวใช้ก็รีบวิ่งออกมาและปิดประตูลง

“ข้างในเกิดอะไรขึ้น? ผู้หญิงคนนั้น เอวลีนทำอะไร?” นาโอมิถามด้วยความอยากรู้

สาวใช้เพียงแค่มองนาโอมิและคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อทำความสะอาดชิ้นส่วนของแจกันที่ตกอยู่ตรงทางเข้าประตู

นาโอมิกัดฟันแน่นจ้องไปยังประตูที่ปิดสนิทและรู้สึกไม่พอใจ เธอเปลี่ยนใจและคิดย้อนกลับไปถึงคำขอที่ไรอันกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ซึ่งทำให้ใจของเธอสั่นไหว ก่อนเธอจะค่อย ๆ ยกมือขึ้นแตะใบหน้าแล้วเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา...

ภายในห้อง

ไรอันเดินอย่างช้า ๆ ไปอยู่ข้าง ๆ เมเดลีน

“งั้นคุณยอมปล่อยให้ตัวเองเลือดไหลดีกว่าตอบรับข้อเสนอดี ๆ ของผมงั้นสิ?” ดวงตาของไรอันแสดงความไม่พอใจ

เมเดลีนหันหน้าหนีอย่างดูถูกเหยียดหยาม เพราะไม่อยากมองหน้าไรอัน

ไรอันค่อย ๆ ขยับเข้ามาใกล้และจ้องมองใบหน้าเธออย่างหลงใหล เขาพยายามจะจูบเมเดลีนอีกครั้ง แต่เมื่อเห็นความรังเกียจในสายตาของอีกฝ่ายก็ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ

เมเดลีนยังคงยืนหยัดที่จะไม่สนใจเขา เธอไม่สะทกสะท้านกับการมีอยู่ของไรอันเลยแม้แต่น้อย

“คุณรู้ไหมว่าทำไมผมถึงเกลียดเจเรมี่มากขนาดนั้น? แล้วคุณรู้ไหมว่าที่นี่คือที่ไหน?” น้ำเสียงของไรอันดูอ่อนลง เมื่อเห็นว่าเมเดลีนยังคงเพิกเฉย เขาก็ยื่นมือออกไปจับคางของเธอให้หันมาเผชิญหน้ากับตัวเอง

ด้วยระยะที่ห่างไปไม่กี่นิ้วทำให้ไรอันสามารถสูดดมกลิ่นหอมบนตัวของเมเดลีนได้อย่างชัดเจน และเขาก็ต้องยอมรับว่ามันทำให้หัวใจเขาเต้นแรงเลยทีเดียว

สุดท้ายเขาก็ต้องพ่ายแพ้ต่อความรักที่มีให้กับเธอ

“เอวลีน ยังมีเวลาอีกมาก ตราบใดที่ผมห้ามไม่ให้คุณเจอกับเจเรมี่ได้อีกในชีวิตนี้ คุณก็จะค่อย ๆ กลายเป็นของผมอยู่ดี”