เมื่อได้ยินเสียงที่เธอเฝ้าฝันถึงในทุกวัน เมเดลีนก็เงยหน้าขึ้นมองโทรศัพท์ในมือของไรอันด้วยความตกใจ ดวงตาของเธอเบิกกว้างขณะที่พยายามมองหาที่มาของเสียงของเจเรมี่
ไรอันหันกล้องหลังไปที่เธอ
‘ใช่คุณหรือเปล่า เจเรมี่?’
‘นี่เป็นเสียงของคุณใช่ไหม?’
เมเดลีนลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปหาเพื่อดูให้แน่ใจ แต่ไรอันคว้าข้อมือของเธอเอาไว้แล้วดึงร่างบางเข้าหาตัว
เขาหมุนตัวเมเดลีนหันหลังแล้วแนบชิดกับอกแกร่งของเขา ก่อนจะจับหน้าสวยให้จ้องมองไปที่หน้าจอโทรศัพท์
เมเดลีนพยาพยามดิ้นหนีจากการจับกุมของไรอันด้วยความตื่นตระหนก ก่อนเธอจะเห็นเจเรมี่ในที่สุด
“เจเรมี่…”
“ลินนี่!” เสียงของเจเรมี่ยังคงก้องอยู่ในหูของเมเดลีนอย่างชัดเจน
เมเดลีนจ้องไปที่ชายหนุ่มซึ่งร้อนใจและกระวนกระวายด้วยดวงตาที่ร้อนผ่าว
เธอรู้ว่าทำไมเจเรมี่จึงดูเหมือนแวบหนึ่งจะโกรธเกรี้ยวขึ้นมา เธอจึงพยายามดิ้นให้หลุดจากการเกาะกุมของไรอันเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องมาเห็นภาพที่ไรอันกำลังทรมานเธอ
ไรอันรู้ทันแผนของเมเดลีน เขาจึงไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ทำตามที่ต้องการ เขายังคงจับกรามของหญิงสาวแน่นแล้วบังคับให้จ้องตรงไปที่กล้อง
ภาพนั้นฉีกหัวใจของเจเรมี่ออกเป็นชิ้น ๆ
เขาตกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นว่าผมยาวสลวยของเมเดลีนถูกตัดให้สั้นลง
ผิวที่เคยใสและอมชมพู ในตอนนี้กลับดูซีดเผือดและหมองคล้ำอย่างน่ากลัว
หัวใจที่แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ของเขารู้สึกทรมานราวกับมีเกลือถูเข้าไปในบาดแผลสด ขณะที่เขามองดูเมเดลีนพยายามอย่างหนักที่จะหนีจากไรอัน ทว่าก็ไม่เป็นผล
“ไรอัน!” ดวงตาสีแดงของเจเรมี่ตื่นตระหนกเมื่อเห็นอย่างนั้น เขาเม้มปากแน่นก่อนจะกล่าวว่า “หยุดแตะต้องภรรยาของฉัน แกมันขี้ขลาดขนาดไหนถึงทำร้ายผู้หญิง?!”
รอยยิ้มของไรอันกว้างขึ้นในขณะที่เฝ้าดูเจเรมี่กำลังใกล้คลั่งอยู่ที่ปลายสาย เขาเอนตัวลงแนบชิดแล้วเลื่อนใบหน้าไปใกล้เมเดลีน “แต่นี่ไม่ใช่แค่ผู้หญิงธรรมดา ใช่ไหม? เธอเป็นผู้หญิงที่แกรักที่สุดไงล่ะ เจเรมี่ วิทแมน”
“ปล่อยลินนี่นะ! ไรอัน! ปล่อยเธอไปเดี๋ยวนี้ แกได้ยินฉันไหม?”
เจเรมี่ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกขณะที่เฝ้าดูไรอันโน้มตัวลงไปหาเมเดลีน เขายกกำปั้นทุบโต๊ะกระจกตรงหน้าอย่างแรงโดยไม่รู้ตัว รอยแตกปรากฏบนกระจกเป็นรอยร้าวก่อนที่มันจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ
“เจเรมี่!” หัวใจของเมเดลีนเต้นรัวเมื่อได้ยินเสียงนั้น ก่อนจะทำให้ความอดทนของเธอขาดผึง
“ฮึ” ไรอันหัวเราะเบา ๆ “โกรธแล้วเหรอ? นี่เราเพิ่งเริ่มต้นเองนะ”
จากนั้นไรอันก็ขยับไปใกล้แล้วกดริมฝีปากลงที่แก้มของเมเดลีนต่อหน้าต่อตาเจเรมี่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...