ไรอันฉวยจดหมายมาไว้ในมือพลางไล่สายตาผ่านลายมืออันคุ้นเคย ทุกคำสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขาอย่างชัดเจน
“ปะ… เป็นไปไม่ได้…”
การหายใจของไรอันเริ่มติดขัด
เขาหยิบจดหมายขึ้นมาอ่านอีกครั้ง แต่ไม่ว่าเขาจะอ่านมันยังไง คำพูดเหล่านั้นก็ไม่เปลี่ยนแปลง
“ไม่ คุณปู่จะไม่ทำอะไรแบบนั้น…”
ไรอันไม่สามารถยอมรับสิ่งนี้ได้ ริมฝีปากซีดและแห้งผากเริ่มพึมพำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ดวงตาสีเทาเต็มไปด้วยการสูญเสียที่ไม่มีที่สิ้นสุด
“ไรอัน ฉันรู้ว่ามันยากที่จะยอมรับเรื่องนี้ แต่มันคือความจริง” เจเรมี่เอ่ยอย่างใจเย็น
“เป็นไปไม่ได้!” ไรอันใช้กำลังทั้งหมดคำรามออกมา ก่อนจะกุมหัวใจด้วยสีหน้าเจ็บปวด
เจเรมี่เห็นการเปลี่ยนแปลงนั้นและรู้ทันทีว่าอีกฝ่ายอาจจะถูกเรื่องนี้กระตุ้นอย่างแรง ทว่าเขาก็ไม่ได้รู้สึกสงสารอีกฝ่ายไปด้วยเลย
ในความคิดของเขา ไรอันเป็นแบบนี้ก็เพราะการกระทำของเขาเอง
การฟื้นขึ้นมาได้นับว่าเป็นพรอันใหญ่หลวงสำหรับไรอันแล้ว
แต่ไม่ว่ายังไงเจเรมี่ก็ยังรีบเรียกหมอให้เขา
ทว่าเมื่อประตูเปิดออก นักข่าวกลุ่มใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นจากไไหนก็ไม่รู้ และพยายามอย่างมากที่จะเข้ามาดูว่าด้านในเกิดอะไรขึ้น
เมื่อพ่อและแม่ของไรอันเห็นหมอรีบวิ่งเข้ามา พวกเขาก็เริ่มตื่นตระหนก
“เกิดอะไรขึ้นกับไรย์? ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา!” แม่ของไรอันคาดเดาเรื่องราวไปในทางที่ไม่ดีนัก จากนั้นเธอก็เห็นเจเรมี่เดินออกมาจากห้อง เธอจึงรีบพุ่งเข้าไปหาอีกฝ่ายทันที “เจเรมี่ คุณนั่นแหละ! คุณจงใจสร้างปัญหาให้ไรย์ใช่ไหม? คุณต้องการฆ่าไรย์ คุณไม่ต้องการให้เขามีชีวิตที่ดี! ทำไมคุณถึงได้โหดร้ายได้ขนาดนี้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ