บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1400

“ฉันอยู่ตรงนี้ แกต้องการอะไรอีก ถ้ามันคือเงินก็เอาไปซะ”

เขาตะลึงและไม่เคยคาดคิดว่าเมเดลีนจะไม่กลัวเขาเลย

เขาชื่นชมความกล้าหาญของเธอ แต่พฤติกรรมของเมเดลีนต่างหากที่กำลังบั่นทอนความรู้สึกและทำให้เขาโกรธ “เธอคงคิดว่าฉันเป็นคนขี้ขลาดจริง ๆ ใช่ไหม? ฉันจะทำให้เธอเสียใจเอง!”

เขาจับใบมีดแน่น และขยับเพื่อจะแทงเอโลอิส

ด้วยการตอบสนองที่รวดเร็วของเมเดลีน เธอจึงเข้าไปคว้าข้อมือของชายคนนั้นไว้

“อย่าทำร้ายแม่ฉัน!” ความโกรธพลุ่งพล่านในตัวเธอ

ชายคนนั้นตกตะลึงก่อนที่จะดึงตัวเองออกจากการเกาะกุมของเมเดลีนแล้วยกเท้าขึ้นเตะเอโลอิส

ขณะที่ยังไม่ได้สติ เอโลอิสก็ล้มลงหัวกระแทกกับพื้นอย่างแรง

“แม่!”

เมเดลีนวิ่งไปหาเธออย่างกระวนกระวาย ก่อนจะเห็นเอโลอิสหน้านิ่วคิ้วขมวดราวกับว่าเจ็บปวดมาก

เธอเพิ่งจะได้แตะตัวแม่ของเธอ ทันใดนั้นเมเดลีนก็รู้สึกเจ็บแปลบที่หลังคอก่อนจะหมดสติไปในวินาทีต่อมา ร่างบางล้มลงข้าง ๆ เอโลอิส

ชายคนนั้นโยนไม้เบสบอลทิ้งเมื่อเห็นว่าเมเดลีนหมดสติไปแล้ว เขานั่งยอง ๆ ลงตรงหน้าเธอด้วยท่าทางหื่นกระหาย มือสากดึงร่างของเธอเข้าหาตัวเองอย่างรวดเร็ว

“มาดูกันว่าจะดื้อไปได้อีกสักแค่ไหน!” ชายคนนั้นหัวเราะอย่างชั่วร้ายในขณะที่ใช้มือจับปกเสื้อของเมเดลีนอย่างใจร้อน เขาต้องการที่จะสัมผัสเธออย่างรวดเร็ว

แต่ไม่นานจากนั้นเขาจะรู้สึกว่าตัวเองถูกตีที่ด้านหลังของศีรษะ

“โอ๊ย!” เขากุมศีรษะด้วยความเจ็บปวด ก่อนจะหันไปหาเอโลอิสที่ดูเหมือนจะตื่นขึ้นระหว่างการต่อสู้ของเขาและเมเดลีน เอโลอิสถือไม้เบสบอลในขณะที่จ้องมองชายคนนั้นอย่างเอาเรื่อง

“คุณโกหก! ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณรังแกเอวลีนคนนี้หรอกนะ!”

“นังบ้า! ฉิบหายเอ้ย! ฟื้นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ? กล้าดียังไงมาขวางฉัน?! ฉันจะฆ่าแก!”

ชายคนนั้นจับมีดขึ้นมาอีกครั้งด้วยท่าทางเดือดดาลและพยายามเข้ามาหาเธอ

แต่เอโลอิสเองก็ยกไม้เบสบอลตีชายคนนั้นอีกครั้งอย่างไม่เกรงกลัว

“โอ๊ย!”

หลังจากถูกโจมตีไปอย่างนั้น มีดในมือก็หลุดไป

“นังบ้าเอ๊ย ฉันจะ… โอ๊ย!”

เขาคำรามและก้มลงไปหยิบมีด แต่ก็โดนตีเข้าที่หลังอีกครั้ง

“ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณรังแกเอวลีนคนนี้! กล้าดียังไง?! ฉันจะไม่ยอมให้ใครรังแกเธอ!” เอโลอิสจ้องมองในขณะที่เธอยังคงตีชายคนนั้นต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง จนอีกฝ่ายต้องงอตัวและเริ่มร้องขอความเมตตา

“หยุดนะ นังบ้า! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ากก…”

“ฉันจะฆ่าแก ไอ้สารเลว! กล้าดียังไงมารังแกเอวลีน!” เอโลอิสเริ่มตีแรงขึ้น ก่อนจะใช้ไม้ทุบตีที่คอชายคนนั้น

“อ๊ากก!” เขาตะโกนและล้มลงบนพื้น

เขามองไปที่กระเป๋าเงินที่อยู่ไม่ไกลเกินไป เขาพยายามคลานไปหาและจะหนีไป แต่จู่ ๆ เขาก็เวียนหัว

ไม่รู้ว่ามันเป็นความจริงหรือภาพลวงตา แต่เขาได้กลิ่นอะไรบางอย่างที่กำลังไหม้อยู่ในอากาศ

ในสภาพที่สับสน เขาเห็นเปลวไฟวูบวาบจากหางตา และในขณะที่เขากำลังจะหนี เขากลับหมดสติและล้มลงบนพื้นเสียก่อน

เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นหยุดเคลื่อนไหว เอโลอิสก็ขว้างไม้เบสบอลทิ้งแล้ววิ่งไปนั่งย่อตัวลงตรงหน้าเมเดลีน

“นี่ ตื่นได้แล้ว” เอโลอิสตบแก้มของเมเดลีนเบา ๆ “คุณมาทำอะไรที่นี่ เอวลีน? เด็กโง่ ทำไมคุณมานอนอยู่ที่นี่? คุณไม่รู้เหรอว่าคนอื่นจะมาทำร้ายได้ถ้าคุณนอนอยู่ตรงนี้น่ะ?”

เมื่อรู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังเรียกหา เมเดลีนก็ลืมตาขึ้นมาอย่างสับสน แล้วก็พบกับเอโลอิสที่กำลังมองมาที่เธอ

“คุณตื่นแล้ว รีบลุกขึ้นเร็ว เดี๋ยวฉันจะส่งคุณกลับบ้าน” เอโลอิสเอ่ยจริงจัง ขณะที่เธอช่วยพยุงเมเดลีน

หญิงสาวขมวดคิ้วขณะรู้สึกเจ็บที่หลังคอ เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้นเธอก็สังเกตเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นข้างหลังเอโลอิสแล้วสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป