เข้าสู่ระบบผ่าน

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1407

“เลิกมองผู้ชายพวกนั้นได้แล้ว” เสียงทุ้มเย้ายวนใจของชายหนุ่มดังชัดอยู่ในหู

เมื่อรู้สึกได้ถึงความหึงหวงของอีกฝ่าย เมเดลีนจึงยกมือขึ้นเพื่อเอาฝ่ามือที่ใช้บังดวงตากลมเธอเอาไว้ออกไป และหันกลับมาเห็นดวงตามีเสน่ห์ของเจเรมี่ที่กำลังเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข

“ทำไมฉันจะดูไม่ได้ ตามมีไว้มองความสวยงามของโลกใบนี้นะ” เมเดลีนตอบก่อนจะหันกลับไปชื่นชมทิวทัศน์ที่สวยงามของชายหาดต่อไป

เจเรมี่จึงรีบเดินเอาร่างสูงกำยำของตัวเองไปยืนบังอยู่ตรงหน้าเมเดลีน พลางเคลื่อนใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าไปใกล้ บังไม่ให้สายตาของเธอกวาดไปรอบ ๆ ชายหาด

“ถ้าคุณยังมอง มันจะทำให้ผมหึง ลินนี่” เขาเอ่ยอย่างจริงจัง

เมเดลีนคลี่ยิ้มมุมปากออกมาอย่างซุกซน “ดีเลยค่ะ ฉันอยากเห็นว่าเวลาสามีของฉันหึง หน้าตาของเขาจะเป็นยังไง?”

“ผมว่าอย่าเลยดีกว่า” สีหน้าของเขาขรึมลง ขณะที่สายตาเย็นชาจับจ้องคนดื้อดึงอย่างไม่ลดละ ก่อนจะแปรเปลี่ยนไปเป็นอ่อนโยนในครู่ต่อมา “ผมจะให้คุณดูได้มากเท่าที่ต้องการ แต่ถ้าเรากลับถึงโรงแรมเมื่อไหร่ คืนนี้สายตาของภรรยาผมจะต้องจดจ้องอยู่ที่ผมคนเดียวเท่านั้น”

เมเดลีนรับรู้ได้ถึงความอ่อนหวานของเขาจึงหยุดแกล้งเขาไป

“ก็ได้ค่ะ ฉันจะมองแค่สามีฉันคนเดียวเท่านั้น” เธอยิ้มตาหยีแล้วโอบไหล่เจเรมี่ ก่อนจะพิงแขนของเขาอย่างสนิทสนม

เจเรมี่ก้มมองร่างบางที่กำลังพิงเขาและยิ้มมีเสน่ห์ออกมา

ถ้าทำได้ เขาก็อยากให้ช่วงเวลาแบบนี้คงอยู่ตลอดไป เขาอยากอยู่เคียงข้างเธอและทำให้เธอมีความสุขทุกวัน

เขายังจำสิ่งที่เมเดลีนบอกหลังจากที่กลับมาเพื่อแก้แค้นเขา เธอต้องการชีวิตที่เงียบสงบ แต่เธอไม่เคยได้สัมผัสมันเลยสักครั้ง

‘สิ่งที่ผมต้องการคือคือเติมเต็มความปรารถนาที่เรียบง่ายของคุณ’ เขาคิดกับตัวเอง ก่อนจะโน้มตัวลงไปจุ๊บหน้าผากของเมเดลีนเบา ๆ

เธอยิ้มบาง ๆ แล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา “ฉันอยากทำอะไรบ้า ๆ น่ะ เจเรมี่”

“ทำอะไรบ้า ๆ งั้นเหรอ?”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ