เสียงนั้นฟังคุ้นเคยประสาทสัมผัสของเธอกำลังบอกว่าเจ้าของเสียงนั้นต้องการปฏิเสธเธอกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าอย่างแปลกประหลาด
เธอเงยหน้าขึ้นมอง ไฟทางเดินสว่างมากพอที่จะทำให้เห็นใบหน้าที่น่ารังเกียจของเทนเนอร์ อย่างชัดเจน เธอปรากฎเข้ามาในสายตา
ขณะนี้เทนเนอร์เมาได้ที่ เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้ดูคุ้นเคยเพียงเล็กน้อยหากมองจากรูปลักษณ์ด้านข้างของเธอ ทว่าตอนนี้ เขาสามารถเห็นใบหน้าของมาเดลีนได้อย่างชัดเจน และนั่นทำให้เขาตกใจทันที! เขาถอยหลังครั้งแล้วครั้งเล่า และเป็นผลให้ เท้าทั้งสองสะดุดเข้าด้วยกัน เขาล้มลงในท่าคุกเข่า
มาเดลีนยืนอยู่ที่ประตูห้องอย่างสงบ ดูเทนเนอร์หน้าซีดด้วยความตกใจ เขาดูเหมือนกำลังคลานถอยหลังด้วยความตื่นตระหนก และเธอยิ้มอย่างสดใสด้วยมุมริมฝีปากที่สวยงามของเธอ
“คุณ…เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?” เธอถามเขาด้วยรอยยิ้มที่งงบนใบหน้าที่สวยงาม “คุณเป็นไงบ้าง? ต้องการให้ฉันช่วยไหมคะ?”
เทนเนอร์มองไปที่เธออีกครั้ง ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความสยดสยอง “มา มาเดลีน! อย่าเข้ามา!”
‘อย่าเข้ามางั้นเหรอ?
‘ฮึ่ม!’
มาเดลีนยิ้มอย่างสดใสย่างเท้าเดินเข้าไปหาเขา “ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกลัวฉัน? ฉันเป็นมนุษย์ ไม่ใช่ผี ทำไมคุณถึง—”
“ผี! เธอเป็นผี! มาเดลีน เธอเป็นผีไปแล้ว! อย่าเข้ามามากกว่านี้! อย่ามาหาผม ผมสารภาพเรื่องโกหกที่ดีที่สุดให้ฟัง ผมไม่ได้ทำอะไรกับเธอเลย ผมไม่ได้เป็นคนที่ฆ่าเธอ ถ้าเธอต้องการล้างแค้น ไปลงที่เมเรดิธ! อย่ามาหาผม!”
หลังจากเทนเนอร์ตะคอกใส่มาเดลีน เขาก็รีบวิ่งหนีไป
ราวกับว่าเขาจะถูกฆ่าโดยผีของมาเดลีนในไม่กี่วินาที
มาเดลีนหัวเราะอย่างสนุกสนานขณะยืนมองหลังของเทนเนอร์ที่วิ่งหายไป
เธอไม่เคยทำอะไรที่ขัดต่อความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเธอเลยสักครั้งในชีวิต แต่เธอกลับถูกทรมานจนร่างกายไม่สมบูรณ์และมีเลือดซึมตลอดเวลาที่ผ่านมา
คนเหล่านี้ที่ทำร้ายและรังแกเธอ แทนที่พวกเขาจะได้รับผลกรรมใด ๆ แต่แล้วพวกเขายังคงไปที่ผับบาร์เพื่อดื่มให้เมามายและเต้นรำตามปกติเช่นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
นึกถึงปฎิกิริยาการตอบสนองที่น่าสยดสยองของเทนเนอร์ มาเดลีนกรีดริมฝีปากของเธอแสยะยิ้มเล็กน้อยขณะประมวลแผนที่จะเชื่อมโยงไปยังการแก้แค้นของเธอ
เธอหันหลังกลับมาและในที่สุดเธอผลักประตูห้องหนาทึบให้เปิดออกต่อหน้า
แสงไฟในห้องนุ่มนวลมากและไม่มีสีสันแห่งความยุ่งเหยิงเหมือนไฟในห้องโถง แต่ว่ามันยังไม่สว่างและแพรวพราวเท่ากับไฟในทางเดิน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...