บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 198

เมเรดิธเดินทางไปที่บ้านมอนต์โกเมอรีด้วยความโกรธที่ท่วมท้น เมื่อเธอกลับมาถึง แม่บ้านได้รินชาให้เธอหนึ่งถ้วยและนำขนมมาให้เธอ

“เป็นอะไรไปคะ คุณเมเรดิธ? ทานผลไม้จานนี้เพื่อไล่ความโกรธสักหน่อยเถอะค่ะ” แม่บ้านมองเธออย่างยิ้ม ๆ

“เธอเป็นใครมายุ่งเรื่องของฉัน?” เมเรดิธกลอกตาอย่างไม่พอใจ “แม่ของฉันอยู่ที่ไหน?”

เสียงรถแล่นเข้ามาจากประตูหลัง หลังจากที่เธอเอ่ยถาม แม่บ้านได้มองไปที่ประตู “ฉันคิดว่าคุณหญิงกลับมาแล้ว”

เมื่อนั้น เมเรดิธลุกขึ้นยืนทันที “บอกแม่ทีว่าฉันอยู่ในห้องเมื่อแม่ถามหา”

เมื่อออกคำสั่งแล้ว เธอคว้ากระเป๋าและรีบวิ่งขึ้นบันไดไป

แม่บ้านรับรู้และมองร่างที่เดินออกไปของเมเรดิธด้วยความเกลียดชังที่มีในดวงตาของเธอ

“แกเป็นคนฆ่าบริทนีย์ทางอ้อม เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด! บริทย์คงจะยังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขและเรียบง่ายหากเพียงลูกสาวคนโตอย่างแกไม่ปรากฏตัวและขโมยเอาทุกสิ่งของเธอไปในทันที!”

หลังจากพูดจบ เธอรู้สึกได้ว่าเอโลอิสกำลังใกล้เข้ามามากขึ้นทุกที

“เมเรดิธอยู่ไหน ไดอาน่า? เธอกลับมาบ้านหรือยัง?” เสียงของเอโลอิสลอยมา

ในขณะที่แม่บ้านชราอยู่ตรงหน้าเอโลอิส เธอแสดงกริยาไม่เหมือนกับคนอื่น ๆ ในแง่ของการกระทำหรือแม้กระทั่งอารมณ์

เธอหันกลับไปเผชิญหน้ากับเอโลอิส และเธอตอบด้วยความเคารพว่า “คุณเมเรดิธเพิ่งกลับมาสักพัก เธอน่าจะอยู่ในห้องของเธอในเวลานี้ค่ะ”

เอโออิสพยักหน้าและหันหลังเดินขึ้นบันไดด้วยรอยยิ้ม

“ดูสิว่าแม่มีอะไรให้หนูด้วย เมเรดิธ? ลูกสาวของแม่เท่านั้นที่ควรคู่กับเครื่องประดับที่สวยงาม หนึ่งในเกลนเดลทั้งหมด สิ่งนี้ แม่มั่นใจว่าหนูจะกลายเป็นดาวเด่นของความสนใจจากทุกคนในงานพิธีฉลองครบรอบ 50 ปีของบริษัทวิทแมน”

เอโออิสพูดในขณะที่เธอเดินเข้าไปในห้องของเมเรดิธ เมื่อก้าวเข้าไปข้างใน เธอทิ้งกล่องเครื่องประดับด้วยความตกใจในสถาณการณ์ที่เกิดเหตุภายในห้อง

“อย่าคิดแบบนั้น เด็กโง่ โลกมันยังไม่แตก! แม่จะไม่ยอมเสียลูกไปอีกแล้ว!” เอโลอิสปลอบโยนลูกสาวของเธอด้วยความทุกข์ใจขณะที่ดวงตาของเธอมืดมนลง “วีล่า ควินน์ เป็น หญิงไร้ยางอาย ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะยั่วยวนเจเรมี่แม้ว่าเขาจะมีคู่หมั้นอยู่แล้วก็ตาม ไม่ต้องกังวล เมเรดิธ แม่ของลูกจะจัดการเธอให้เอง!”

“ไม่ค่ะ แม่ อย่าไปนะค่ะ” เมเรดิธรีบดึงเอโลอิสกลับมา

“จะให้แม่นั่งดูเวลาที่คนอื่นรังแกลูกแม่แบบนี้ไม่ได้หรอกนะ เมเรดิธ หนูไม่สามารถใจดีเกินไปได้ตลอด ความกรุณาจะทำให้ได้รับการกลั่นแกล้งเท่านั้น”

“หนูรู้ว่าแม่รักหนู คุณแม่ แต่เธอจะบอกเจเรมี่แน่นอนถ้าคุณแม่ไปราวีเธอและหนูไม่อยากให้เจเรมี่เสียใจ”

เมเรดิธเช็ดน้ำตาขณะที่เธอจับมือของเอโลอิสไว้ในมือของเธอ

“หนูมีอีกวิธีหนึ่งที่จะทำให้หัวใจของเจเรมี่กลับคืนมา คุณแม่ จะช่วยหนูได้ไหม?”

ไม่มีทางที่เอโลอิสจะปฏิเสธลูกสาวของเธอ “บอกแม่มาสิ เมริดิธ แผนการของหนูคืออะไร? แม่จะทำทุกอย่างเพื่อให้หนูมีความสุข”