…
สองวันผ่านไป งานเลี้ยงอาหารค่ำแห่งโอกาสครบรอบได้ดำเนินไปตามที่กำหนดขึ้น
ตั้งแต่ มิสเลดี้ เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ เหล่าบรรดาคนรวยและมีชื่อเสียงจากชนชั้นสูงทั่วสารทิศก็พากันมารวมตัวอยู่ที่นี่ คนส่วนใหญ่ที่นี่เป็นคนในสังคมและผู้หญิงที่ร่ำรวย
มาเดลีนทำใจเตรียมตัวมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ในขณะนี้ เธอรู้สึกสับสน
เธอรู้ว่าเอโลอิสจะมาที่นี่ในคืนนี้เช่นกัน
คนนี้คือแม่ของที่ให้กำเนิดเธอและอยากทำเธอสูญหายไป
ภายหลังจากที่เธอรับโทรศัพท์จากทางผู้จัดการสำนักงานใหญ่ มาเดลีนได้เดินเข้าไปในสถานที่จัดงาน
และเมื่อเธอเดินเข้าไปเธอเห็นเหล่าไฮโซและผู้หญิงที่ร่ำรวยชั้นสูงจำนวนมากมารวมตัวกันจับกลุ่มสนทนา พวกเขาคอยแต่โอ้อวดเกี่ยวกับเครื่องประดับราคาแพงที่มีไม่มากบ้างก็สั่งทำพิเศษที่พวกเขาสวมใส่อยู่ตอนนี้
เมื่อมาเดลีนเดินเข้าไปปรากฎตัว เธอมองเห็นสายตาของความตกตะลึงถูกถ่ายทอดมาทางเธออย่างเลี่ยงไม่ได้
ชุดเดรสสีแชมเปญของเธอเน้นขับรูปร่างที่สมบูรณ์แบบให้เด่นขึ้นในขณะที่ผมสีดำของเธอตัดกับความถูกต้องของผิวที่ไร้ที่ติ เธอจะทิ้งร่องรอยกลิ่นของความหอมหวานในทุกที่ที่เธอเดินไป ไม่มีใครสามารถหยุดตัวเองจากการสูดดมเพิ่มอีกสองสามครั้งได้
“ผู้หญิงคนนั้นใช่ วีล่า ควินน์ ไหม?”
“นี่ฉันได้ยินมาว่าเธอเป็นคนที่ชนะงานประมูลร้านค้าที่เฟิร์สคริสตัลสตรีทด้วยนะ แล้วเธอยังทำงานให้กับมิสเลดี้และเป็นเจ้าของร้านสาขานั้นด้วยนะเธอ”
“เธอเป็นเจ้าของร้านมิสเลดี้ที่เฟิร์สคริสตัลสตรีทใช่ไหม? เธอดูแพงและสวยไปด้วยความสามารถมากมากมาย”
“มีความสามารถงั้นหรอ? ฉันได้ยินมาว่าเธอเป็นเด็กเลี้ยงของผู้ชายมั่งคั่งคนนึง”
“ไม่เห็นน่าแปลก ฉันล่ะสงสัยว่าเธอมีชีวิตที่ดีแบบนี้ได้อย่างไรถ้าไมมีใครหนุนหลัง และในที่สุดเธอก็มีโอกาสได้ลอยหน้าลอยตาในตอนนี้ที่งานเลี้ยงอาหารค่ำวันครบรอบที่ มิสเลดี้ จัดขึ้นที่เมืองเกลนเดล”
มาเดลีนได้ยินคำถามและความสงสัยที่ดูไม่เป็นมิตรในทุกรูปแบบจากรอบตัวเธอ เธอเพียงยิ้มเบา ๆ และเดินเชิดหน้าต่อไป
ไม่นานนัก เธอเห็นผู้จัดการจากสำนักงานใหญ่และหัวหน้าฝ่ายออกแบบของ มิสเลดี้ พวกเขากำลังคุยกับลูกค้าสองสามคน
เธอมองไม่เห็นสิ่งอื่น นอกจากในบรรดาลูกค้า สองคนมีแค่เมเรดิธและเอโลอิส
ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันผู้จัดการของสำนักงานใหญ่และหัวหน้าฝ่ายออกแบบสังเกตเห็นมาเดลีน “ทุกท่านครับ ผมขอแนะนำพวกคุณให้รู้จักกับผู้หญิงคนนี้”
หัวหน้าฝ่ายออกแบบมองมาทางมาเดลีนด้วยความชื่นชม เอโลอิสและเมเรดิธหมุนตัวมามองในเวลาเดียวกัน เกิดความตกใจและประหลาดใจบนใบหน้าของพวกเขา กระทั่ง ใบหน้าแห่งการดูถูกเหยียดหยามได้เข้ามาแทนที่ความประหลาดใจที่มีในทันที ในขณะเดียวกัน ก็มีรอยยิ้มที่น่ากลัวในดวงตาของเมเรดิธเผยออกมาเช่นกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...