บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 30

'มาเดลีน เธอรังเกียจฉัน '

คำพูดของเขาที่ว่า 'รังเกียจ' ให้ความรู้สึกเหมือนมีลูกศรล้านดอกดิ่งตรงเข้ามาปักที่หัวใจ บรรดาลูกศรเหล่านั้นมุ่งเป้าไปยังหัวใจที่โดนทำร้ายจนไม่เหลือชิ้นดี ราวกับว่าต้องการให้มันแหลกสลายไป

เขาเชื่อถือในน้ำคำของเมเรดิธ มากเสียจนไม่ยอมให้โอกาสเธออธิบายตัวเองด้วยซ้ำ

น้ำเย็น ๆ ไหลพุ่งเข้าทางปากและจมูก เธอเริ่มมีอาการคล้ายคนจมน้ำ เธอรู้สึกเหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่​เหลือเกิน​และเธอก็ไม่ต้องการดิ้นรนอีกต่อไป

คงจะดีไม่น้อยถ้าเธอจบชีวิตแบบนี้มาเดลีน หลับตาลงด้วยการยอมรับจุดจบของความสิ้นหวังนี้ แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะดับไป เจเรมี่ ดึงเธอขึ้นมาจากน้ำก่อนจะโยนเธอลงไปที่พื้น

สภาพของ​ มาเดลีน เปรียบเสมือน​ตุ๊กตา​ผ้าขี้ริ้ว​ที่ขาดหลุดรุ่ยและเปียกโชกเธอนอนขดตัวอยู่บนพื้นอย่างไร้ชีวิตชีวา

เนื้อร้ายในร่างกายของเธอเริ่มลุกลามอีกครั้งความดจ็บปวดเริ่มขยายวงกว้างและ มันเริ่มเจ็บมากขึ้นทุกที แม้กระทั่งทุกครั้งที่หายใจยังส่งผลทำให้เธอต้องทนทรมาน อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถึงอย่างนั้นเธอเงยหน้าขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้

“ฉันไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น เจเรมี่ทำไมเธอไม่เชื่อที่ฉันพูดบ้าง ... "

“แล้วทำไมต้องเชื่อผู้หญิงร้ายกาจที่อำมหิตเช่นเธอ”

เจเรมี่ คว้าคอเสื้อของ มาเดลีน ด้วยโทสะที่มี ไฝบนหน้าอกซ้ายของเธอปรากฏให้เห็นลาง ๆ​ผ่านเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่ง เจเรมี่นึกย้อนถึงสิ่งที่แทนเนอร์พูดดวงตาที่ลึกล้ำของเขาฉายแววความเยือกเย็นที่สลับซับซ้อนอย่างฉับพลัน

เสื้อผ้าของ มาเดลีน ถูกออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยความเกรี้ยวกราด และความโกรธ ที่ปะทุอยู่เต็มอกของ เจเรมี่

เขาเหมือนทรราชที่ไร้สติ นึกคิด​ ที่กำลังลงโทษเธออย่างรุนแรง

นอกเหนือจากความเจ็บปวด มาเดลีน เธอไม่รับรู้ แม้ความรู้สึกใด ๆ​ อีก

เธอเห็นว่าเจเรมี่มองเธอด้วยสายตาเช่นไรรังสีแห่งความโหดร้ายของเขาทำให้เธอต้องสั่นสะท้านด้วยความกลัว

มาเดลีน สูดลมหายใจเข้าลึกที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ ราวกับว่ากระดูกของเธอกำลังจะแหลกเช่นกันในความรู้สึก​ “เจเรมี่​ อย่า ... ”

“มาเดลีน ทำไมเธอยังเสแสร้ง? ไม่ชอบเรื่องแบบนี้เหรอ? ฉันจะเติมเต็มความปรารถนาของเธอให้เอง "น้ำเสียงทุ้มและทรงเสน่ห์ของเจเรมี่กำลังล้อเลียนเธอ

เมื่อมันจบลงธนบัตรหนึ่งร้อยดอลลาร์ถูกโยนใส่หน้า มาเดลีน เขาปฏิบัติกับเธอไม่ต่างจากผู้หญิงที่ขายตัวทั่วไป!

เลือดในร่างของ มาเดลีน จับตัวกันเป็นก้อนนำแข็งในทันที เธอปล่อยให้เป็นอย่างนี้ไม่ได้ มาเดลีนไม่ยอมแพ้ที่ยะโต้กลับเขาบ้าง “เจเรมี่​ฉันคือ ภรรยาของคุณ!”

ชายคนนั้นบรรจงใส่เสื้อผ้าของเขาและมองเธออย่างดูถูก "เหอะ​ฉันจะไปมีภรรยาที่ไร้ยางอายปีนป่ายขึ้นไปบนเตียงกับผู้ชายทุกคนได้อย่างไร"