“ผมประดิษฐ์สิ่งนี้ขึ้นมาและมอบให้กับวีล่าเองครับ” แจ็คสันพูดออกมาอย่างนุ่มนวล
เจเรมี่มองดูเด็กน้อยตรงหน้าเขาด้วยสีหน้าแปลก ๆ “นี่นายฝังชิพไว้ที่สร้อยเส้นนี้เหรอ?” เขาเอ่ยถาม แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ
แจ็คสันยืนขึ้นมองกวาดไปทั่วทะเลสาบ บนพื้นผิวที่สงบของทะเลสาบแห่งนี้โดยขณะที่กำลังถูกฝนกระหน่ำเป็นเวลาเดียวกัน และดวงตาของแจ็คสันดูว่างเปล่า
กระนั้น ในขณะนี้ เจเรมี่ถอดเสื้อของตัวเองออกและกระโดดลงไปโดยไม่ลังเลอะไรทั้งสิ้น ในหัวของเขาคิดเพียงแค่ว่าเขาต้องตามหาเธอให้พบ…
เวลาล่วงเลยผ่านไปท้องฟ้าเริ่มมืดเข้ามาทุกที
ในตอนนี้ฝนจะหยุดตกไปแล้วแต่การค้นหาร่างของเธอยังคงดำเนินต่อไป
ณ ตอนนี้เป็นช่วงฤดูต้นใบไม้ร่วงทำให้ลมหนาวที่พัดผ่านในตอนกลางคืนค่อนข้างหนาวเย็น ส่งผลให้ทั้งคู่หนาวจนเข้ากระดูกเพราะเสื้อผ้าที่เปียกปอน
เป็นเวลากว่าหกชั่วโมงแล้วที่วีล่าพลัดตกลงมา เมื่อเป็นอย่างนี้แล้วเมเรดิธจึงรู้ว่าแผนการของเธอสำเร็จ
นักดำน้ำมืออาชีพมากมายเข้าร่วมการค้นหาแต่ก็ยังไม่มีใครพบวีล่า แน่นอนว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังพบเจอกับความตายของตัวเองอย่างแน่นอน
เมเรดิธแทบจะร่าเริงออกมาให้เห็น เธออยากจะกลับบ้านไปพักผ่อนให้สบายใจ แต่เมื่อเธอเห็นเจเรมี่ยังยืนอยู่ตรงนั้น เธอรู้สึกหงุดหงิด
ถ้าต้องการบอกให้เขากลับบ้านพร้อมกันกับเธอ แต่เธอไม่กล้าเข้าใกล้เขาเมื่อเขาเป็นแบบนี้
เวลาที่เธอมองดวงตาเย็นชาของเขา เธอรับรู้ได้ถึงความเย็นที่ร้าวเข้ามาจนถึงกระดูก
เมื่อเป็นอย่างนั้นแล้ว เธอตัดสินใจเดินเข้าไปคุยกับเขาด้วยความลังเลเล็กน้อย
“เจเรมี่ คุณอยู่กลางสายฝนมานานมากพอแล้วและกำลังเปียกมากในตอนนี้ด้วย คุณควรกลับไปก่อน ถ้าไม่อย่างนั้น คุณอาจจะป่วยได้นะ” น้ำเสียงของเธอดูนุ่มนวลเมื่อแสดงความเป็นห่วงเป็นใย
เจเรมี่ทำหูทวนลม ใบหน้าของเขาหลงเหลือไว้ซึ่งความหล่อและไร้อารมณ์ใด ๆ ทั้งนั้น
เมเรดิธสวมบทบาทเป็นคนดูอ่อนโยน “เจเรมี่ ได้โปรดเชื่อฉันสักครั้ง ฉันไม่ได้เป็นคนผลักวีล่านะ เธอก็แค่ต้องการใส่ร้ายฉัน ทั้งหมดนั้นก็เป็นเพราะว่าเธอต้องทนทุกข์กับผลที่มาจากการกระทำของตัวเองเท่านั้น”
ทันทีที่เธอพูดจบ เธอเห็นเจเรมี่ปลายสายตาจ้องเธออีกครั้ง
หัวใจของเมเรดิธเต้นแรง เธอไม่สามารถทนมองเข้าไปในตาของเจเรมี่ได้อีกต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...