บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 362

“ผมประดิษฐ์สิ่งนี้ขึ้นมาและมอบให้กับวีล่าเองครับ” แจ็คสันพูดออกมาอย่างนุ่มนวล

เจเรมี่มองดูเด็กน้อยตรงหน้าเขาด้วยสีหน้าแปลก ๆ “นี่นายฝังชิพไว้ที่สร้อยเส้นนี้เหรอ?” เขาเอ่ยถาม แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบ

แจ็คสันยืนขึ้นมองกวาดไปทั่วทะเลสาบ บนพื้นผิวที่สงบของทะเลสาบแห่งนี้โดยขณะที่กำลังถูกฝนกระหน่ำเป็นเวลาเดียวกัน และดวงตาของแจ็คสันดูว่างเปล่า

กระนั้น ในขณะนี้ เจเรมี่ถอดเสื้อของตัวเองออกและกระโดดลงไปโดยไม่ลังเลอะไรทั้งสิ้น ในหัวของเขาคิดเพียงแค่ว่าเขาต้องตามหาเธอให้พบ…

เวลาล่วงเลยผ่านไปท้องฟ้าเริ่มมืดเข้ามาทุกที

ในตอนนี้ฝนจะหยุดตกไปแล้วแต่การค้นหาร่างของเธอยังคงดำเนินต่อไป

ณ ตอนนี้เป็นช่วงฤดูต้นใบไม้ร่วงทำให้ลมหนาวที่พัดผ่านในตอนกลางคืนค่อนข้างหนาวเย็น ส่งผลให้ทั้งคู่หนาวจนเข้ากระดูกเพราะเสื้อผ้าที่เปียกปอน

เป็นเวลากว่าหกชั่วโมงแล้วที่วีล่าพลัดตกลงมา เมื่อเป็นอย่างนี้แล้วเมเรดิธจึงรู้ว่าแผนการของเธอสำเร็จ

นักดำน้ำมืออาชีพมากมายเข้าร่วมการค้นหาแต่ก็ยังไม่มีใครพบวีล่า แน่นอนว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังพบเจอกับความตายของตัวเองอย่างแน่นอน

เมเรดิธแทบจะร่าเริงออกมาให้เห็น เธออยากจะกลับบ้านไปพักผ่อนให้สบายใจ แต่เมื่อเธอเห็นเจเรมี่ยังยืนอยู่ตรงนั้น เธอรู้สึกหงุดหงิด

ถ้าต้องการบอกให้เขากลับบ้านพร้อมกันกับเธอ แต่เธอไม่กล้าเข้าใกล้เขาเมื่อเขาเป็นแบบนี้

เวลาที่เธอมองดวงตาเย็นชาของเขา เธอรับรู้ได้ถึงความเย็นที่ร้าวเข้ามาจนถึงกระดูก

เมื่อเป็นอย่างนั้นแล้ว เธอตัดสินใจเดินเข้าไปคุยกับเขาด้วยความลังเลเล็กน้อย

“เจเรมี่ คุณอยู่กลางสายฝนมานานมากพอแล้วและกำลังเปียกมากในตอนนี้ด้วย คุณควรกลับไปก่อน ถ้าไม่อย่างนั้น คุณอาจจะป่วยได้นะ” น้ำเสียงของเธอดูนุ่มนวลเมื่อแสดงความเป็นห่วงเป็นใย

เจเรมี่ทำหูทวนลม ใบหน้าของเขาหลงเหลือไว้ซึ่งความหล่อและไร้อารมณ์ใด ๆ ทั้งนั้น

เมเรดิธสวมบทบาทเป็นคนดูอ่อนโยน “เจเรมี่ ได้โปรดเชื่อฉันสักครั้ง ฉันไม่ได้เป็นคนผลักวีล่านะ เธอก็แค่ต้องการใส่ร้ายฉัน ทั้งหมดนั้นก็เป็นเพราะว่าเธอต้องทนทุกข์กับผลที่มาจากการกระทำของตัวเองเท่านั้น”

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอเห็นเจเรมี่ปลายสายตาจ้องเธออีกครั้ง

หัวใจของเมเรดิธเต้นแรง เธอไม่สามารถทนมองเข้าไปในตาของเจเรมี่ได้อีกต่อไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ