บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 379

เมื่อฌอนและเอโลอิสได้ยินคำตอบของมาเดลีน ด้วยเหตุผลบางอย่าง หัวใจของพวกเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งสองคนถามพร้อมกันว่า “คุณเจอพ่อกับแม่แล้วใช่ไหม?”

มาเดลีนพยักหน้าและยิ้มออกมา “ใช่ ฉันพบพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของฉันแล้ว”

เอโลอิสได้ฟังคำตอบที่แน่วแน่เช่นนั้น ทำให้เธอยิ้มออกมา

ในเวลานี้ รอยยิ้มของเธอมาจากก้นบึ้งของหัวใจโ ดยไม่มีการเสแสร้งใดใดทั้งสิ้น

“ดีแล้วล่ะ มันดีมากแล้วที่พบพวกเขา ไม่แน่เธอและครอบครัวอาจจะมารวมตัวกันอีกครั้งก็ได้ในกรณีนี้”

“หมายถึงอยู่กันแบบครอบครัวอีกครั้งนั้นเหรอ?” มาเดลีนพูดคำพูดนั้นอีกครั้ง ด้วยการเยาะเย้ยและถากถาง “ฉันไม่มีโอกาสได้กลับไปรวมเป็นหนึ่งในครอบครัวของพวกเขาในตอนนี้ได้หรอก”

เอโลอิสขมวดคิ้ว “ทำไมกัน?”

“มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยในเมื่อพวกเขาจำฉันไม่ได้แม้ว่าฉันจะยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา ไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะ แต่พวกเขาไม่มีทางยอมรับฉันแน่นอน”

มาเดลีนใช้สายตาจ้องทั้งเอโลอิสและฌอน ทั้งสองคนอึ้งอย่างเห็นได้ชัด

มาเดลีนยิ้มออกมาเล็กน้อยเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่าขนลุกนี่ “บางทีฉันก็แค่โชคร้าย พ่อแม่พลัดพรากจากฉันเมื่อตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ต่อมาเมื่อฉันโตขึ้นก็ถูกแฟนที่รักมากทิ้งไป หรือไม่ก็โดนแย่งไป โชคดีในช่วงที่ฉันอยู่ในจุดที่ต่ำสุดในชีวิต ฉันก็ได้พบกับผู้ชายที่ยอดเยี่ยมคนนึงแทบจะเป็น 1 ใน 10 ล้านคน”

ฌอนและเอโลอิสมองหน้ากัน พวกเขาอยากรู้ความหมายว่าเธอกำลังพูดถึงเจเรมี่เป็นแน่

ในห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ในขณะนี้ ไดอาน่า หัวหน้าแม่บ้าน ได้เดินออกมาพร้อมกับถาดที่มีซุปอยู่สามชาม

“คุณผู้หญิง คุณท่าน และ คุณควินน์ รับซุปซักชามนะคะ”

เอโลอิสรีบนำเสนออาหารด้วยความรวดเร็ว “วีล่า ซุปหอยของไดอาน่าเป็นที่ขึ้นชื่อ มันทั้งอร่อยและดีต่อสุขภาพร่างกาย จะชิมสักนิดไหม”

“ก็ได้” มาเดลีนหันหลังกลับไปยังที่นั่งของตัวเอง

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ดีว่าเอโลอิสและฌอนแสดงถึงความเป็นเจ้าบ้านดูแลแขกเพื่อเมเรดิธก็เท่านั้น แต่การรวมตัวกันของทั้งสามคนถือเป็นเรื่องที่หาได้ยาก และเธอคิดไม่ถึงว่าจะมีโอกาสนี้ด้วยซ้ำ

แม้มันจะเป็นการแสดงถึงความชื่นชอบแบบเสแสร้ง แต่มันก็ยากที่จะไม่รู้สึกอบอุ่นกับมัน

เธอหยิบช้อนขึ้นมาและกำลังจะตักซุปนั่นชิม บางอย่างที่เป็นกลิ่นอันแหลมคมของเธอบ่งบอกว่ามีสิ่งผิดปกติอยู่ในซุปชามนี้

เอโลอิสเห็นมาเดลีนวางช้อนของเธอลง เธอต้องเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า “วีล่า ทำไมไม่ชิมสักนิดล่ะ ไม่ชอบหรือไง?”

“ฉันเกรงว่าคุณจะต้องถามไดอาน่าเกี่ยวกับเรื่องนี้” มาเดลีนพูดขณะที่เธอปลายสายตาไปดูแม่บ้านที่ยืนอยู่อีกด้านหนึ่งของมุมห้อง

เมื่อเอ่ยชื่อแม่บ้านคนนั้นสีหน้าของแม่บ้านเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

เอโลอิสและฌอนต่างพากันงงง แต่ในขณะเดียวกันนั้น แม่บ้านคนนี้หยิบมีดปอกผลไม้ออกมาจากด้านหลังและกำลังจะแทงมาเดลีนด้วยมีด

เอโลอิสและฌอนตกใจมากในขณะที่มีดแหลมคมกำลังเข้าใกล้มาเดลีนมากขึ้น พวกเขารีบวิ่งไปขวางทางเพื่อหยุดไดอาน่าเอาไว้

“ไดอาน่า เป็นบ้าไปแล้วหรือไงกัน?” เอโลอิสยืนขวางหน้ามาเดลีนเพื่อปกป้อง “วีล่า ไม่เคยทำเรื่องเดือดเนื้อร้อนใจอะไรให้กับเธอ ทำไมถึงต้องเอามีดมาฆ่าแกงเธอด้วย? เสียสติไปหรือไง?”

“วีล่า? เธอคือ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด! เธอฆ่าคุณบริทนีย์ และเปลี่ยนชื่อของตัวเองเพื่อที่จะหนีจากข้อหาฆาตกรรมของเธอ! วันนี้ฉันต้องล้างแค้นให้บริทนีย์!”

แม่บ้านคนนี้เปิดเผยธาตุที่เป็นศัตรูอย่างชัดเจน ดวงตาของเธอมากไปด้วยความเกลียดชังและความมุ่งร้ายอย่างมากที่อยากจะสับมาเดลีนเป็นล้านชิ้น

ในตอนนี้มาเดลีนเข้าใจแล้วว่า ผู้หญิงที่เธอแอบเห็นว่ากำลังแอบร้องไห้อย่างหนักในมุมบ้านตอนนั้นขณะดูรูปของบริทนีย์อยู่นั้นเป็นแม่บ้านคนนี้นี่เอง

“เธอไม่ใช่มาเดลีน! ผู้หญิงคนนั้นเสียชีวิตไปนานแล้ว!” เอโลอิสเน้นย้ำ “วางมีดลง”

“เธอคือมาเดลีน!” แม่บ้านยืนกราน เธอยกมีดปอกผลไม้ขึ้นมาอีกครั้ง “นายหญิง ได้โปรดหลีกทาง คุณไม่อยากให้ฉันฆ่าผู้หญิงเลือดเย็นคนนี้เพื่อล้างแค้นให้บริทย์งั้นเหรอ?” แม่บ้านพูดขณะพุ่งเข้าหามาเดลีนอย่างไม่ลดล่ะพร้อมทั้งแกว่งมีดแทง

มาเดลีนรู้ดีว่าเธอสามารถหลบหลีกจากการทำร้ายนี้ได้อย่างง่ายดาย กระนั้น เธอคิดไม่ถึงว่าทั้งเอโลอิสและฌอนจะเข้ามาขวางหน้าเธอไว้ราวกับปกป้องแบบนี้

และการกระทำพวกนั้นทำให้เธอแปลกใจ

แม้ว่าฌอนและเอโลอิสจะไม่รู้ถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ในเวลานี้ มาเดลีนเข้าใจชัดเจนแล้วว่าสองคนนี้ปกป้องเธอตามสัญชาตญาณ

เธอไม่เคยได้รับความรักจากพ่อแม่ของตัวเองเลย แต่ในตอนนี้ เธอกลับรู้สึกถึงมันได้

“อ่าห์!”

เสียงคร่ำครวญดังขึ้น!

“เอลลี่!”

ขณะที่มาเดลีนตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง เธอได้ยินเสียงกรีดร้องของฌอนอย่างบ้าคลั่ง

เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นเลือดไหลออกมาจากหลังแขนเของเอโลอิส

“นายหญิง! ฉันไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้น ฉันไม่อยากทำร้ายนายหญิง!” แม่บ้านรีบกล่าวขอโทษทันที

ฌอนอุ้มเอโลอิสไปที่โรงรถอย่างรวดเร็ว

มาเดลีนเดินตามหลังพวกเขาโดยไม่ลังเล

ฌอนรีบสตาร์ทรถ ในขณะที่มาเดลีนให้การดูแลเอโลอิสที่เบาะหลัง เลือดออกมามากมายไหลออกจากบาดแผลที่เอโลอิสถูกแทง มาเดลีนรู้สึกเจ็บที่หัวใจเมื่อเห็นบาดแผลที่ถูกกรีดลึกบนแขกเอโลอิส

เธอถอดเสื้อคลุมข้างนอกออ กแล้วเอามันพันรอบบาดแผลของเอโลอิสเอาไว้เป็นการปฐมพยาบาลเบื้องต้น