บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 379

เมื่อฌอนและเอโลอิสได้ยินคำตอบของมาเดลีน ด้วยเหตุผลบางอย่าง หัวใจของพวกเขาก็เต้นไม่เป็นจังหวะ ทั้งสองคนถามพร้อมกันว่า “คุณเจอพ่อกับแม่แล้วใช่ไหม?”

มาเดลีนพยักหน้าและยิ้มออกมา “ใช่ ฉันพบพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของฉันแล้ว”

เอโลอิสได้ฟังคำตอบที่แน่วแน่เช่นนั้น ทำให้เธอยิ้มออกมา

ในเวลานี้ รอยยิ้มของเธอมาจากก้นบึ้งของหัวใจโ ดยไม่มีการเสแสร้งใดใดทั้งสิ้น

“ดีแล้วล่ะ มันดีมากแล้วที่พบพวกเขา ไม่แน่เธอและครอบครัวอาจจะมารวมตัวกันอีกครั้งก็ได้ในกรณีนี้”

“หมายถึงอยู่กันแบบครอบครัวอีกครั้งนั้นเหรอ?” มาเดลีนพูดคำพูดนั้นอีกครั้ง ด้วยการเยาะเย้ยและถากถาง “ฉันไม่มีโอกาสได้กลับไปรวมเป็นหนึ่งในครอบครัวของพวกเขาในตอนนี้ได้หรอก”

เอโลอิสขมวดคิ้ว “ทำไมกัน?”

“มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยในเมื่อพวกเขาจำฉันไม่ได้แม้ว่าฉันจะยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา ไม่ใช่แค่นั้นหรอกนะ แต่พวกเขาไม่มีทางยอมรับฉันแน่นอน”

มาเดลีนใช้สายตาจ้องทั้งเอโลอิสและฌอน ทั้งสองคนอึ้งอย่างเห็นได้ชัด

มาเดลีนยิ้มออกมาเล็กน้อยเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่าขนลุกนี่ “บางทีฉันก็แค่โชคร้าย พ่อแม่พลัดพรากจากฉันเมื่อตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ต่อมาเมื่อฉันโตขึ้นก็ถูกแฟนที่รักมากทิ้งไป หรือไม่ก็โดนแย่งไป โชคดีในช่วงที่ฉันอยู่ในจุดที่ต่ำสุดในชีวิต ฉันก็ได้พบกับผู้ชายที่ยอดเยี่ยมคนนึงแทบจะเป็น 1 ใน 10 ล้านคน”

ฌอนและเอโลอิสมองหน้ากัน พวกเขาอยากรู้ความหมายว่าเธอกำลังพูดถึงเจเรมี่เป็นแน่

ในห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ในขณะนี้ ไดอาน่า หัวหน้าแม่บ้าน ได้เดินออกมาพร้อมกับถาดที่มีซุปอยู่สามชาม

“คุณผู้หญิง คุณท่าน และ คุณควินน์ รับซุปซักชามนะคะ”

เอโลอิสรีบนำเสนออาหารด้วยความรวดเร็ว “วีล่า ซุปหอยของไดอาน่าเป็นที่ขึ้นชื่อ มันทั้งอร่อยและดีต่อสุขภาพร่างกาย จะชิมสักนิดไหม”

“ก็ได้” มาเดลีนหันหลังกลับไปยังที่นั่งของตัวเอง

ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ดีว่าเอโลอิสและฌอนแสดงถึงความเป็นเจ้าบ้านดูแลแขกเพื่อเมเรดิธก็เท่านั้น แต่การรวมตัวกันของทั้งสามคนถือเป็นเรื่องที่หาได้ยาก และเธอคิดไม่ถึงว่าจะมีโอกาสนี้ด้วยซ้ำ

แม้มันจะเป็นการแสดงถึงความชื่นชอบแบบเสแสร้ง แต่มันก็ยากที่จะไม่รู้สึกอบอุ่นกับมัน

เธอหยิบช้อนขึ้นมาและกำลังจะตักซุปนั่นชิม บางอย่างที่เป็นกลิ่นอันแหลมคมของเธอบ่งบอกว่ามีสิ่งผิดปกติอยู่ในซุปชามนี้

เอโลอิสเห็นมาเดลีนวางช้อนของเธอลง เธอต้องเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า “วีล่า ทำไมไม่ชิมสักนิดล่ะ ไม่ชอบหรือไง?”

“ฉันเกรงว่าคุณจะต้องถามไดอาน่าเกี่ยวกับเรื่องนี้” มาเดลีนพูดขณะที่เธอปลายสายตาไปดูแม่บ้านที่ยืนอยู่อีกด้านหนึ่งของมุมห้อง

เมื่อเอ่ยชื่อแม่บ้านคนนั้นสีหน้าของแม่บ้านเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด