มาเดลีนกลับไปที่บ้าน เธอต้องการออกจากที่นี่ทันทีหลังจากที่เก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้ว สายตาของเธอกวาดไปทั่วห้องเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อยถึงสิ่งของจำเป็น เมื่อสายตาเธอสะดุดเข้ากับเสื้อผ้าเด็กบนโซฟาเธอก็อดไม่ได้ที่จะจับมันขึ้นมาถือไว้ในมือทั้งที่รู้สึกไม่พอใจ
เมื่อเธอนึกย้อนไปว่าเจเรมี่เป็นคนที่ซื้อเสื้อผ้าเด็กเหล่านี้ให้กับเมเรดิธ เธอรู้สึกเจ็บปวดแปลบที่อก
เธอสัมผัสท้องอ่อนๆของเธอที่พึ่งจะได้สามเดือน ราวกับน้ำตาหล่นออกมาที่มุมตาของเธอ
ท้ายที่สุดแล้วมาเดลีน เช็ดน้ำตาของเธอออกอย่างรวดเร็ว
เธอเกลียดตัวเองที่ล้มเหลวกับการดำเนินชีวิตตามความคาดหวังลมๆแล้งๆ ผู้ชายคนนั้นโหดร้ายกับเธอมากแต่เธอก็ยังคงกังวลและโหยหาผู้ชายคนนี้คนที่ต่อให้เธอตายเธอก็ไม่มีทางได้รับความรักจากเขาอีก!
มาเดลีนเก็บเสื้อผ้าเด็กหอบมันลงไปชั้นล่าง เรื่องไม่คาดฝันมักเกิดขึ้นกับเธอเสมอ เจเรมี่และเมเรดิธยืนอยู่ที่ประตู
เมื่อเธอเห็นเมเรดิธจับมือถือแขนเจเรมี่อย่างใกล้ชิด หัวใจของมาเดลีนก็เริ่มเจ็บแปลบราวกับถูกแทงด้วยเข็มนับล้านแทงซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“แมดดี้ เธอจะไปไหน?” เมเรดิธถามขณะกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา เธอมองไปถุงที่มาเดลีนถืออยู่ในมือ ก่อนจะมองจ้องเข้าไปในดวงตาของมาเดลีนและแสร้งทำเป็นสงสัย “เอ๊ะ แมดดี้ เธอไปร้านขายของสำหรับคุณแม่ก่อนคลอดเมื่อไหร่? เธอต้องการให้ของขวัญรับขวัญหลานหรอ?”
มาเดลีนไม่เคยเห็นเมียน้อยคนไหนที่มีความกล้าหาญมากเช่นเมเรดิธมาก่อน
เธอมองไปที่เมเรดิธ ด้วยสายตาขยะแขยงเต็มทน“ เธอดูภูมิใจที่ท้องกับลูกของผู้ชายที่แต่งงานแล้วสินะ เมเรดิธ เธอเป็นคนหน้าด้านมาก”
เมเรดิธก้มหน้า เธอมองไปที่เจเรมี่ด้วยความเสียใจ “เจเรมี่ ฉันคิดว่า ฉันควรกลับบ้าน ฉันกลัวเหลือเกินว่าแมดดี้จะมีอาการหึงหวงอีกครั้ง มันดีสะอีก ถ้าเธอทำร้ายผม แต่ถ้าเธอทำให้ลูกของเราเจ็บผมก็เกรงว่าเราจะรักษาลูกของเราไว้ไม่ได้”
เธอพูดอย่างไร้เดียงสา แต่เห็นได้ชัดว่าเธอพยายามทำให้เจเรมี่โกรธ
“เธอไม่ใช่คนที่ควรจากไป” เจเรมี่มองมาเดลีนด้วยสายตาที่เย็นชา “ไปให้พ้น แล้วอย่าได้เข้ามาอยู่ในสายตาของเมอร์อีกต่อไป” เขาเตือนอย่างเย็นชา จากนั้น เขาก็ชี้ไปที่เสื้อผ้าเด็กที่มาเดลีน ถืออยู่
“ผมซื้อมันให้ลูกของเมเรดิธ ใครอนุญาตให้เธอหยิบ? ไม่รู้หรอว่าตัวเองสกปรกแค่ไหน? ลูกชายของฉันจะใส่เสื้อผ้าที่เธอเคยสัมผัสได้อย่างไร?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ
1...
1...
1...
นางเอกโคตรโง่เลย เชื่อผู้ชายคนนี้ได้ไง ก็รู้อยู่ว่าเขานิสัยไม่ดีและจะแย่งตัวเองมาจากสามี ดันไปเชื่อมัน เอายามาแอบฉีดให้สามีเฉยเลย แทนที่จะปรึกษากันก่อน...
ต่อให้ทำผิดแล้วก็ไม่ควรให้อภัยอ่ะ เพราะมันเลวมาก รู้ว่านังเมอร์ทำชั่ว แต่ก็ช่วยปกปิดสารพัด ขนาดฆ่าคนตาย ยังยึดหลักฐานไป ปล่อย ห้นางเอกรับโทษแทนตั้งสามปี ไม่เคยมาดูดำดูดี พอออกมาได้ก็ยังทุบตีสารพัด ไม่เข้าใจว่านางเอกจะกลับมารักได้ไง...
หวาดเสียวว่านางเอกจะกลับมารักสามีเก่า โอ่ย ไม่ไหวนะ ต้องท่องไว้ว่ามันทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจไว้หนักหนาสาหัส ทำลูกตายด้วยนะ ทำลายหลุมศพปู่กับลูกอีก...
ทำไมไม่เอาหลักฐานให้ลุง ลุงเป็นคนดี ต้องเชื่ออน่นอน มีอำนาจด้วย ช่วยคุยกับตำรวจได้...
อ้าว รีบบอกพ่อแม่สิ จะปล่อยอีชั่วนี่ไว้กับพ่อแม่ได้ไง...
เรื่องนี้อ่านแล้วโคตรโมโห นางเอกน่าจะฆ่าแม่งให้หมดทุกตัวเลย อย่าให้เป็นว่ายกโทษให้สามีนะ...
อย่าได้กลับไปอยู่กับสามีเลย ชั่วช้าขนาดนั้น ต้องแก้แค้นให้สาสม...