บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 389

เมเรดิธตกตะลึงกับการถูกกระชากตัวอย่างรุนแรงที่เจเรมี่กระทำกับเธอ และดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเธอได้ยินคำของเขา เธอดูเหมือนจะหายใจไม่ออก

‘เขารู้ได้ยังไงว่าไม่ใช่ฉัน?

'เว้นแต่ว่ามาเดลีนจะบอกเขาทุกอย่างแล้ว?

'ไม่สิ เธอจะไม่บอก เธอไม่มีทางทำแบบนั้น!'

“แค้ก แค้ก…”

เมเรดิธรู้สึกว่าอากาศถูกดูดออกจากปอดไปหมดแล้วขณะที่มือของเจเรมียังคงรัดคอของเธอแน่น ผิวของเธอแดงและลิ้นของเธอเริ่มจุกปาก “อะไร... คุณพูดอะไร เจเรมี่? ฉันคือลินนี่ไง คนที่อยู่ในหัวใจของคุณ ไม่อย่างนั้นฉันมีที่คั่นหนังสือที่คุณให้ได้ยังไง? แค้ก แค้ก... ได้โปรด...เจเรมี่ ปล่อยฉันเถอะ...”

“คุณคิดว่าคุณยังโกหกผมได้งั้นเหรอ?” เจเรมี่เหล่มอง รังสีของน้ำค้างแข็งและแหลมพุ่งออกมาจากดวงตาของเขา และทำให้หัวใจของเมเรดิธเย็นไปครึ่งหนึ่ง

“คุณไม่ใช่ลูกสาวของเอโลอิสและฌอน แล้วจี้ทองคำที่สลักชื่อเอวลีนจะเป็นของคุณได้ยังไง? คุณไม่เคยมีความทรงจำเกี่ยวกับชื่อเล่น 'ลินนี่' มาก่อนเลย! แล้วคุณจะเป็นเด็กน้อยคนนั้นได้ยังไง?”

ดวงตาของเมเรดิธหดลงเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

เธอไม่คิดว่าเอโลอิสจะบอกเรื่องนี้กับเจเรมี่ ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าเจเรมี่จะสามารถพิจารณาเหตุจากความจริงว่าเขารู้เพียงแค่เรื่องชื่ออย่างเดียว เขาคงรู้มากกว่านั้น

“ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณโกหกผมมาตลอด คุณแสร้งทำเป็นเธอมาหลายปี” น้ำเสียงของเจเรมี่ลดต่ำลงทุกคำพูด ขณะที่ความโกรธที่ควบคุมไม่ได้เล็ดลอดออกมาจากดวงตาที่ร้อนผ่าวของเขา “คุณน่าจะรู้ดีนะ เมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด จุดจบที่น่าสมเพชที่คุณหลอกผมตอนที่ตัดสินใจเลือกที่จะโกหกว่ามันจะเป็นยังไง”

นิ้วเรียว ๆ ของเขากำมือแน่นขณะที่คำพูดของเขาได้พูดออกไป เผยให้เห็นเส้นเลือดขึ้นบนแขนของเขา ความโกรธที่เขาสันนิษฐานนั้นชัดเจน

ดวงตาของเมเรดิธขยายออก วิญญาณของเธอตกตะลึงไปเลยราวกับว่าเธอได้รับการกระหายเลือดจากออร่าของเจเรมี่ที่แสดงออกมา

“ไม่ เจเรมี่ อย่าฆ่าฉันเลย ได้โปรด...ฉันคือลิน—”

เมเรดิธอยากจะแก้ตัวและยืนยันว่าเธอคือลินนี่ แต่เธอก็ถูกขัดจังหวะด้วยรอยร้าวที่จู่ ๆ ก็ดังขึ้นที่คอ

ร่างกายของเธอแข็งในขณะที่ความกลัวที่แสดงให้เห็นทะลุผ่านในดวงตา มันบังคับให้เธอต้องยอมรับการโกหก

“ฉัน...ฉันขอโทษ เจเรมี่ ฉันผิดไปแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะ... หาก...คุณจะไม่รู้เลยนะว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร หากคุณฆ่าฉันตอนนี้...”

แท้จริงแล้ว เจเรมี่ไม่สนใจว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอีกต่อไป

ทันทีที่เขารู้ว่าเขาตกหลุมรักมาเดลีน เจเรมี่ไม่ต้องการทำตามสัญญาที่เขาให้ไว้เมื่อตอนที่เขายังเด็กอีกแล้ว

สิ่งที่ทำให้เขารังเกียจมากที่สุดในขณะนั้นคือความจริงที่ว่าเขายอมให้ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขา

หลงระเริง มีเพศสัมพันธ์ด้วยกัน และคลอดลูกของเขาออกมา

สิ่งที่เขาเกลียดยิ่งกว่านั้นคือการที่เมเรดิธอ้างชื่อลินนี่เพื่อโกหกและทำให้เขาตาบอด ขณะที่เขาเชื่อในคำพูดที่ชั่วร้ายของเธอ เขาได้ทำร้ายผู้หญิงที่เขารักอย่างแท้จริงครั้งแล้วครั้งเล่า

เจเรมี่โยนเมเรดิธออกไป ความปรารถนาที่จะฆ่าปกคุลมไปทั่วตัวเขา

เมเรดิธตกลงกระแทกพื้นและเริ่มหายใจหอบ

คอของเธอเจ็บเกินกว่าจะขยับได้

เธอไม่เคยคิดว่าเจเรมี่จะโหดร้ายทารุณได้ขนาดนี้!

ในขณะที่เจเรมี่ไม่ตอบโต้ความรู้สึกของเธอเลยในช่วงหลายปีที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน อย่างน้อยก็พูดได้ว่าเขาเชื่อใจเธออย่างเต็มที่และยอมให้เธอทำทุกอย่างที่เธอต้องการ

ในที่สุดเมเรดิธก็เพิ่งเข้าใจว่าเมื่อชายคนนี้ได้รักใครแล้ว เขาจะรักคุณจนแทบขาดใจ แต่เมื่อคุณทำให้เขาโกรธ ผลที่ตามมาของคุณจะไม่ต่างไปจากการตกขุมนรกเลย

เธอจะต้องได้รับความเจ็บปวดจากสิ่งนี้เหมือนลงนรกก่อนที่เธอจะได้รับความรักจากผู้ชายคนนี้อย่างนั้นเหรอ?

ไม่สิ

เธอปฏิเสธที่จะไปนรก

และเธอก็ไม่ยอมให้มาเดลีนเพลิดเพลินไปกับความงามของสวรรค์ด้วย! เมเรดิธมองดูเจเรมี่ที่เดินเข้ามาหาเธอ ด้วยสายตาที่พร่ามัวซึ่งเกิดจากความเจ็บปวด