บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 444

มาเดลีนยิ้มอย่างมีความสุขเมื่อเห็นคาเลนพยายามหลบเธอ

“ถ้าฉันจำไม่ผิด คุณบอกว่าทุกคนจะมีความสุขถ้าฉันตาย แต่ดูจากท่าทางแล้ว มันคงไม่ง่ายสำหรับคุณที่จะมีความสุขในตอนนี้”

“...” คาเลนพูดไม่ออก เธอดูพ่ายแพ้อย่างเห็นได้ชัด

อีวอนมองคาเลนที่หลบอยู่ข้างหลังเธอ แล้วตะโกนใส่มาเดลีนด้วยใบหน้าหยิ่งผยอง “เธอคือมาเดลีนอดีตภรรยาที่ตายไปแล้วของพี่เจเรมี่ ถ้าเธอยังไม่ตาย ทำไมเธอต้องแกล้งทำเป็นตายแล้วให้คุณป้าตกใจด้วย? ฉันเตือนเธอแล้วนะ ถ้าเธอกล้าที่จะทำขนาดนี้ ฉันจะ...”

“นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับพวกเขา จะเป็นการดีที่สุดถ้าเธอจะสนใจแต่เรื่องของเธอเอง” มาเดลีนขัดจังหวะและจ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชา “อย่าหาว่าฉันไม่เตือนเธอ ถ้าไม่อยากโดนไฟเผาก็ถอยออกมาดีกว่า”

“...” อีวอนต้องการยืนหยัดเพื่อปกป้องคาเลน แต่เธอกลับตกตะลึงเมื่อเห็นท่าทางที่มุ่งมั่นของมาเดลีน

เมื่อเธอเห็นมาเดลีนเดินเข้ามา อีวอนก็เงียบลงด้วยความกลัวและก้าวออกไป

คาเลนที่ตอนนี้ไม่มีอีวอนยืนบังอยู่ข้างหน้า เธอเงยหน้าขึ้นมองมาเดลีนพร้อมกับอาการตัวสั่น

“มะ-มาเดลีน เธอต้องการอะไร? เธอพยายามจะทำอะไรกันแน่?”

“ฉันต้องการอะไรอย่างนั้นเหรอ? ฉันควรจะเป็นคนถามคำถามนี้เองไม่ใช่เหรอ?” มาเดลีนถาม รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเปลวเพลิงแห่งการแก้แค้น “ฉันพยายามคิดหาคำตอบในใจและพบว่าฉันไม่เคยทำอะไรไม่ดีให้ตระกูลวิทแมนเลย ซึ่งเมเรดิธเป็นผู้อยู่เบื้องหลังการแต่งงานของฉันกับเจเรมี่ แล้วพวกคุณปฏิบัติต่อฉันยังไงบ้าง? คุณมั่นใจว่าฉันกระโดดขึ้นไปบนเตียงของเจเรมี่อย่างไร้ยางอาย เวลาคุณไม่มีความสุข คุณก็มาระบายความโกรธใส่ฉัน คุณเชื่อทุกอย่างที่เมเรดิธพูด! คุณไม่เคยปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นมนุษย์!

“ฉันเป็นลูกสะใภ้ของคุณ แต่คุณไม่เคยที่จะสนใจฉัน แล้วคุณยังบอกว่าฉันเป็นสาวใช้ของตระกูลวิทแมนอีก คุณเอาแต่บังคับฉัน บอกให้ภรรยาที่แต่งงานอย่างถูกต้องตามกฎหมายหย่ากับเจเรมี่ซะ เพื่อที่จะให้เมเรดิธเข้ามาแทนที่ฉัน ฉันติดหนี้อะไรคุณเหรอ? ทำไมฉันถึงต้องทนดูถูกดูหมิ่นและทรมานกับสิ่งที่คุณให้ฉันด้วย?

“ตอนที่ฉันแต่งงานเข้ามาในตระกูลนี้ ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย เมเรดิธกล่าวหาว่าฉันเป็นผู้หญิงที่หลายใจ เธอใส่ร้ายฉันและอ้างว่าฉันมีความสัมพันธ์กับชายอื่น พวกคุณทุกคนก็เลือกที่จะเชื่อเธอ คุณเห็นด้วยกับเธอและตะคอกใส่ฉัน ฉันถูกทารุณจนฟกช้ำ คุณยังเชื่อด้วยซ้ำว่าฉันรู้จักกับอันธพาลพวกนั้น อย่าง แทนเนอร์ คนอันธพาลคนนั้นลักพาตัวแจ็คสันไป แล้วฉันสมควรโดนรังแกเพียงเพราะฉันยากจนและไม่มีสถานะทางสังคมหรือไง?”

มาเดลีนพร่ำพรรณนา คาเลนก้มศีรษะลงด้วยความกลัว เธอก้มหน้าหนีและพูดตะกุกตะกัก “นะ-นั่นเป็นเรื่องระหว่างเธอกับเมเรดิธ เมเรดิธเป็นคนที่ทำร้ายเธอ แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน? ถ้าเธอต้องการแก้แค้น เธอก็ควรไปหาเมเรดิธ!”

“ไม่เกี่ยวกับคุณอย่างนั้นเหรอ?” มาเดลีนถามพร้อมกับหัวเราะ “คุณลืมไปแล้วหรือไงว่าคุณตบฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วเรียกฉันว่านังสารเลวอีก? คุณอาจจะลืมไปแล้ว แต่ฉันไม่มีวันลืม!”