บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 5

พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเมเดลีนจะมาปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า และได้ยินเรื่องราวทั้งหมด ทั้งสามคนที่นั่งอยู่ในห้องก่อนหน้าที่หญิงสาวจะเข้ามามีอาการตัวเเข็งทื่อทันที

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีการแสดงออกของเมเรดิธได้เปลี่ยนไป การกระทำที่แสนอ่อนโยน และเรียบง่ายในเวลาปกติบนใบหน้าของพี่สาวที่แสนดีคนนั้นหายไป ในทางตรงกันข้าม กิริยาเธอดูต่ำช้าลงอย่างเห็นได้ชัด “เมเดลีน​​ทำไมแกถึงได้มาอยู่ที่นี่?”

ดวงตาคู่งามของเมเดลีนเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอขบขันเบา ๆ​ ก่อนจะพูดจาถากถางครอบครัวนี้ "นี่ฉันมาทันเวลาที่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่รับรู้แผนการที่เพิ่งคิดเพื่อจัดฉากขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ?”

เมเรดิธรับรู้ได้ทันทีว่าเธอหมายถึงอะไร เธอลดใบหน้าก้มต่ำลง “แกกล้าดียังไงมาแอบฟังพวกเรา!”

เมเดลีนจึงตอบกลับไป “ใช่! นี่ถ้าฉันไม่บังเอิญได้ยินทุกสิ่ง ฉันคงจะเป็นคนโง่ที่ไม่มีทางรู้เลยว่าพี่สาวที่แสนดีของฉัน ที่แท้เป็นผู้หญิงตีสองหน้าน่าไม่อาย!”

“แกกล้าเรียกเมเรดิธแบบนั้นได้ยังไงนังเด็กเหลือขอ! แกกำลังขุดหลุมฝังศพตัวเองแท้ ๆ!” ความโกรธของโรสทำให้เธอเอื้อมมือออกไปอย่างประสงค์ร้าย เธอกำลังจะทำร้ายทุบตีเมเดลีน

“คุณแม่ ทำไมถึงไปโกรธยัยเด็กบ้านนอกที่ไม่มีพ่อแม่นั่นด้วย?” เมเรดิธเย้ยหยันก่อนจะชำเลืองมอง เมเดลีนดูนิ่งสงบมาก “น้องสาวที่ัน่ารักของฉัน เห็นแก่ความสัมพันธ์ของเรา ฉันคิดว่าจะเป็นการดีที่สุดหากเธอตกลงที่จะหย่ากับเจเรมี่ ฉันเกรงว่าเธอจะไม่สามารถเเบกรับผลที่ตามมาได้ ถ้าเธอยืนยันจะไม่ตกลง”

เมเดลีนจะไม่ปล่อยให้ความสัมพันธ์อันจอมปลอมของพวกเขาดำเนินต่อไป เธอเคยพยายามรักษามันอย่างเต็มที่ แต่ที่สุดแล้วความสัมพันธ์ทั้งหมดนี้เป็นเพียงการแสดงความรักที่เสแสร้งแกล้งทำ...

เมเดลีน​จ้องมองไปที่เมเรดิธที่ในอดีตนั้นผู้หญิงตรงหน้าสงบนิ่งกว่าเธอในตอนนี้ด้วยซ้ำ “ไม่แน่ ถ้าเธอขอร้องฉันในตอนนี้ ฉันอาจจะคิดอีกครั้งก็ได้”

"อะไรนะ?" ท่าทางของเมเรดิธเปลี่ยนไปในพริบตา เธอมองไปที่เมเดลีนราวกับว่าเธอกำลังถูกท้าทาย

“ยัยเด็กโสโครก แกบ้าไปแล้วหรือไง” โรสร้องด้วยความโมโห

เมเดลีนถึงกับหัวเราะออกมา หลังจากเห็นใบหน้าของทั้งผู้เป็นแม่และลูกสาว “เเน่นอ​น​ ฉันมันบ้าไปแล้ว ดังนั้นฉันจะเป็นคนที่ได้​ครอบครอง​เจเรมี่ และอยู่ในฐานะของคุณนายวิทแมนตลอดไป!”

“เมเดลีนอย่ามาหน้าด้าน!” เมเรดิธโกรธมาก “ฉันไม่มีทางยอมให้เป็นแบบนั้นแน่!”

“ฉันได้มันมาแล้ว และอย่างน้อยตอนนี้ทุกคนในเกลนเดลก็รู้แล้วว่า คุณนายวิทแมนคือ​ฉัน​ เมเดลีน​ ครอว์ฟอร์ด ไม่ใช่ เมเรดิธ​ ครอว์ฟอร์ด”

หลังจากพูดจบเมเดลีนเองก็ได้เดินจากไป ทิ้งไว้เพียงเมเรดิธที่ตอนนี้กำลังร้องเสียงหลง พร้อมตะโกนด้วยความโกรธอย่างบ้าคลั่ง แต่นั่นไม่สามารถเรียกร้องความสนใจจากเมเดลีได้เลยแม้แต่น้อย

หลังจากที่เมเดลีนออกจากโรงพยาบาล เธอก็ไปที่โรงพยาบาลสำหรับเด็กและสตรี